Mark 14
1 And the Passover and the Unleavened [Bread] were after two days, and the chief priests and the scribes were seeking how, by guile, having taken hold of Him, they might kill Him;
ตทา นิสฺตาโรตฺสวกิณฺวหีนปูโปตฺสวโยรารมฺภสฺย ทินทฺวเย 'วศิษฺเฏ ปฺรธานยาชกา อธฺยาปกาศฺจ เกนาปิ ฉเลน ยีศุํ ธรฺตฺตำ หนฺตุญฺจ มฺฤคยาญฺจกฺริเร;
2 and they said, “Not in the celebration, lest there will be a tumult of the people.”
กินฺตุ โลกานำ กลหภยาทูจิเร, นโจตฺสวกาล อุจิตเมตทิติฯ
3 And He, being in Bethany, in the house of Simon the leper, at His reclining, there came a woman having an alabaster box of ointment, of spikenard, very precious, and having broken the alabaster box, poured [it] on His head;
อนนฺตรํ ไพถนิยาปุเร ศิโมนกุษฺฐิโน คฺฤเห โยเศา โภตฺกุมุปวิษฺเฏ สติ กาจิทฺ โยษิตฺ ปาณฺฑรปาษาณสฺย สมฺปุฏเกน มหารฺโฆฺยตฺตมไตลมฺ อานีย สมฺปุฏกํ ภํกฺตฺวา ตโสฺยตฺตมางฺเค ไตลธารำ ปาตยาญฺจเกฺรฯ
4 and there were certain much displeased within themselves, and saying, “For what has this waste of the ointment been made?
ตสฺมาตฺ เกจิตฺ สฺวานฺเต กุปฺยนฺต: กถิตวํนฺต: กุโตยํ ไตลาปวฺยย: ?
5 For this could have been sold for more than three hundred denarii, and given to the poor”; and they were murmuring at her.
ยเทฺยตตฺ ไตล วฺยเกฺรษฺยต ตรฺหิ มุทฺราปาทศตตฺรยาทปฺยธิกํ ตสฺย ปฺราปฺตมูลฺยํ ทริทฺรโลเกโภฺย ทาตุมศกฺษฺยต, กถาเมตำ กถยิตฺวา ตยา โยษิตา สากํ วาจายุหฺยนฺฯ
6 And Jesus said, “Leave her alone; why are you giving her trouble? She worked a good work on Me;
กินฺตุ ยีศุรุวาจ, กุต เอตไสฺย กฺฤจฺฉฺรํ ททาสิ? มหฺยมิยํ กรฺมฺโมตฺตมํ กฺฤตวตีฯ
7 for you always have the poor with you, and whenever you may will you are able to do them good, but you do not always have Me;
ทริทฺรา: สรฺวฺวทา ยุษฺมาภิ: สห ติษฺฐนฺติ, ตสฺมาทฺ ยูยํ ยเทจฺฉถ ตไทว ตานุปกรฺตฺตำ ศกฺนุถ, กินฺตฺวหํ ยุภาภิ: สห นิรนฺตรํ น ติษฺฐามิฯ
8 she did what she could, she anticipated to anoint My body for the embalming.
อสฺยา ยถาสาธฺยํ ตไถวากโรทิยํ, ศฺมศานยาปนาตฺ ปูรฺวฺวํ สเมตฺย มทฺวปุษิ ไตลมฺ อมรฺทฺทยตฺฯ
9 Truly I say to you, wherever this good news may be proclaimed in the whole world, what this woman did will also be spoken of—for a memorial of her.”
อหํ ยุษฺมภฺยํ ยถารฺถํ กถยามิ, ชคตำ มเธฺย ยตฺร ยตฺร สุสํวาโทยํ ปฺรจารยิษฺยเต ตตฺร ตตฺร โยษิต เอตสฺยา: สฺมรณารฺถํ ตตฺกฺฤตกรฺมฺไมตตฺ ปฺรจารยิษฺยเตฯ
10 And Judas the Iscariot, one of the Twelve, went away to the chief priests that he might deliver Him up to them,
ตต: ปรํ ทฺวาทศานำ ศิษฺยาณาเมก อีษฺกริโยตียยิหูทาโขฺย ยีศุํ ปรกเรษุ สมรฺปยิตุํ ปฺรธานยาชกานำ สมีปมิยายฯ
11 and having heard, they were glad, and promised to give him money, and he was seeking how, conveniently, he might deliver Him up.
เต ตสฺย วากฺยํ สมากรฺณฺย สนฺตุษฺฏา: สนฺตสฺตไสฺม มุทฺรา ทาตุํ ปฺรตฺยชานต; ตสฺมาตฺ ส ตํ เตษำ กเรษุ สมรฺปณาโยปายํ มฺฤคยามาสฯ
12 And the first day of the Unleavened [Bread], when they were killing the Passover, His disciples say to Him, “Where will You, [that] having gone, we may prepare, that You may eat the Passover?”
อนนฺตรํ กิณฺวศูนฺยปูโปตฺสวสฺย ปฺรถเม'หนิ นิสฺตาโรตฺมวารฺถํ เมษมารณาสมเย ศิษฺยาสฺตํ ปปฺรจฺฉ: กุตฺร คตฺวา วยํ นิสฺตาโรตฺสวสฺย โภชฺยมาสาทยิษฺยาม: ? กิมิจฺฉติ ภวานฺ?
13 And He sends forth two of His disciples and says to them, “Go away into the city, and there a man carrying a pitcher of water will meet you, follow him;
ตทานีํ ส เตษำ ทฺวยํ เปฺรรยนฺ พภาเษ ยุวโย: ปุรมธฺยํ คตโย: สโต โรฺย ชน: สชลกุมฺภํ วหนฺ ยุวำ สากฺษาตฺ กริษฺยติ ตไสฺยว ปศฺจาทฺ ยาตํ;
14 and wherever he may go in, say to the master of the house: The Teacher says, Where is the guest-chamber, where the Passover, with My disciples, I may eat?
ส ยตฺ สทนํ ปฺรเวกฺษฺยติ ตทฺภวนปตึ วทตํ, คุรุราห ยตฺร สศิโษฺยหํ นิสฺตาโรตฺสวียํ โภชนํ กริษฺยามิ, สา โภชนศาลา กุตฺราสฺติ?
15 And he will show you a large upper room, furnished, prepared—make ready for us there.”
ตต: ส ปริษฺกฺฤตำ สุสชฺชิตำ พฺฤหตีจญฺจ ยำ ศาลำ ทรฺศยิษฺยติ ตสฺยามสฺมทรฺถํ โภชฺยทฺรวฺยาณฺยาสาทยตํฯ
16 And His disciples went forth, and came into the city, and found as He said to them, and they made ready the Passover.
ตต: ศิเษฺยา ปฺรสฺถาย ปุรํ ปฺรวิศฺย ส ยโถกฺตวานฺ ตไถว ปฺราปฺย นิสฺตาโรตฺสวสฺย โภชฺยทฺรวฺยาณิ สมาสาทเยตามฺฯ
17 And evening having come, He comes with the Twelve,
อนนฺตรํ ยีศุ: สายํกาเล ทฺวาทศภิ: ศิไษฺย: สารฺทฺธํ ชคาม;
18 and as they are reclining, and eating, Jesus said, “Truly I say to you that one of you who is eating with Me will deliver Me up.”
สรฺเวฺวษุ โภชนาย โปฺรปวิษฺเฏษุ ส ตานุทิตวานฺ ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วฺยาหรามิ, อตฺร ยุษฺมากเมโก ชโน โย มยา สห ภุํกฺเต มำ ปรเกเรษุ สมรฺปยิษฺยเตฯ
19 And they began to be sorrowful, and to say to Him one by one, “Is it I?” And another, “Is it I?”
ตทานีํ เต ทุ: ขิตา: สนฺต เอไกกศสฺตํ ปฺรษฺฏุมารพฺธวนฺต: ส กิมหํ? ปศฺจาทฺ อนฺย เอโกภิทเธ ส กิมหํ?
20 And He answering said to them, “One of the Twelve who is dipping with Me in the dish;
ตต: ส ปฺรตฺยวททฺ เอเตษำ ทฺวาทศานำ โย ชโน มยา สมํ โภชนาปาเตฺร ปาณึ มชฺชยิษฺยติ ส เอวฯ
21 the Son of Man indeed goes, as it has been written concerning Him, but woe to that man through whom the Son of Man is delivered up; it were good to him if that man had not been born.”
มนุชตนยมธิ ยาทฺฤศํ ลิขิตมาเสฺต ตทนุรูปา คติสฺตสฺย ภวิษฺยติ, กินฺตุ โย ชโน มานวสุตํ สมรฺปยิษฺยเต หนฺต ตสฺย ชนฺมาภาเว สติ ภทฺรมภวิษฺยตฺฯ
22 And as they are eating, Jesus having taken bread, having blessed, broke, and gave to them, and said, “Take, eat; this is My body.”
อปรญฺจ เตษำ โภชนสมเย ยีศุ: ปูปํ คฺฤหีเตฺวศฺวรคุณานฺ อนุกีรฺตฺย ภงฺกฺตฺวา เตโภฺย ทตฺตฺวา พภาเษ, เอตทฺ คฺฤหีตฺวา ภุญฺชีธฺวมฺ เอตนฺมม วิคฺรหรูปํฯ
23 And having taken the cup, having given thanks, He gave to them, and they drank of it—all;
อนนฺตรํ ส กํสํ คฺฤหีเตฺวศฺวรสฺย คุณานฺ กีรฺตฺตยิตฺวา เตโภฺย ทเทา, ตตเสฺต สรฺเวฺว ปปุ: ฯ
24 and He said to them, “This is My blood of the New Covenant, which is being poured out for many;
อปรํ ส ตานวาทีทฺ พหูนำ นิมิตฺตํ ปาติตํ มม นวีนนิยมรูปํ โศณิตเมตตฺฯ
25 truly I say to you that I may drink no more of the produce of the vine until that day when I may drink it new in the Kingdom of God.”
ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, อีศฺวรสฺย ราเชฺย ยาวตฺ สโทฺยชาตํ ทฺรากฺษารสํ น ปาสฺยามิ, ตาวทหํ ทฺรากฺษาผลรสํ ปุน รฺน ปาสฺยามิฯ
26 And having sung a hymn, they went forth to the Mount of Olives,
ตทนนฺตรํ เต คีตเมกํ สํคีย พหิ ไรฺชตุนํ ศิขริณํ ยยุ:
27 and Jesus says to them, “All of you will be stumbled at Me this night, because it has been written: I will strike the Shepherd, and the sheep will be scattered abroad;
อถ ยีศุสฺตานุวาจ นิศายามสฺยำ มยิ ยุษฺมากํ สรฺเวฺวษำ ปฺรตฺยูโห ภวิษฺยติ ยโต ลิขิตมาเสฺต ยถา, เมษาณำ รกฺษกญฺจาหํ ปฺรหริษฺยามิ ไว ตต: ฯ เมษาณำ นิวโห นูนํ ปฺรวิกีรฺโณ ภวิษฺยติฯ
28 but after My having risen I will go before you to Galilee.”
กนฺตุ มทุตฺถาเน ชาเต ยุษฺมากมเคฺร'หํ คาลีลํ วฺรชิษฺยามิฯ
29 And Peter said to Him, “And if all will be stumbled, yet not I.”
ตทา ปิตร: ปฺรติพภาเษ, ยทฺยปิ สรฺเวฺวษำ ปฺรตฺยูโห ภวติ ตถาปิ มม ไนว ภวิษฺยติฯ
30 And Jesus said to him, “Truly I say to you that today, this night, before a rooster will crow twice, three times you will deny Me.”
ตโต ยีศุรุกฺตาวานฺ อหํ ตุภฺยํ ตถฺยํ กถยามิ, กฺษณาทายามทฺย กุกฺกุฏสฺย ทฺวิตียวารรวณาตฺ ปูรฺวฺวํ ตฺวํ วารตฺรยํ มามปโหฺนษฺยเสฯ
31 And he spoke the more vehemently, “If it may be necessary for me to die with You—I will in no way deny You”; and in like manner also said they all.
กินฺตุ ส คาฒํ วฺยาหรทฺ ยทฺยปิ ตฺวยา สารฺทฺธํ มม ปฺราโณ ยาติ ตถาปิ กถมปิ ตฺวำ นาปโหฺนเษฺย; สรฺเวฺว'ปีตเร ตไถว พภาษิเรฯ
32 And they come to a spot, the name of which [is] Gethsemane, and He says to His disciples, “Sit here until I may pray”;
อปรญฺจ เตษุ เคตฺศิมานีนามกํ สฺถาน คเตษุ ส ศิษฺยานฺ ชคาท, ยาวทหํ ปฺรารฺถเย ตาวทตฺร สฺถาเน ยูยํ สมุปวิศตฯ
33 and He takes Peter, and James, and John with Him, and began to be amazed, and to be very heavy,
อถ ส ปิตรํ ยากูพํ โยหนญฺจ คฺฤหีตฺวา ววฺราช; อตฺยนฺตํ ตฺราสิโต วฺยากุลิตศฺจ เตภฺย: กถยามาส,
34 and He says to them, “My soul is exceedingly sorrowful—to death; remain here, and watch.”
นิธนกาลวตฺ ปฺราโณ เม'ตีว ท: ขเมติ, ยูยํ ชาคฺรโตตฺร สฺถาเน ติษฺฐตฯ
35 And having gone forward a little, He fell on the earth, and was praying that, if it be possible, the hour may pass from Him,
ตต: ส กิญฺจิทฺทูรํ คตฺวา ภูมาวโธมุข: ปติตฺวา ปฺรารฺถิตวาเนตตฺ, ยทิ ภวิตุํ ศกฺยํ ตรฺหิ ทุ: ขสมโยยํ มตฺโต ทูรีภวตุฯ
36 and He said, “Abba, Father; all things are possible to You; make this cup pass from Me; but not what I will, but what You [will].”
อปรมุทิตวานฺ เห ปิต เรฺห ปิต: สรฺเวฺวํ ตฺวยา สาธฺยํ, ตโต เหโตริมํ กํสํ มตฺโต ทูรีกุรุ, กินฺตุ ตนฺ มเมจฺฉาโต น ตเวจฺฉาโต ภวตุฯ
37 And He comes, and finds them sleeping, and says to Peter, “Simon, you sleep! You were not able to watch one hour!
ตต: ปรํ ส เอตฺย ตานฺ นิทฺริตานฺ นิรีกฺษฺย ปิตรํ โปฺรวาจ, ศิโมนฺ ตฺวํ กึ นิทฺราสิ? ฆฏิกาเมกามฺ อปิ ชาคริตุํ น ศกฺโนษิ?
38 Watch and pray, that you may not enter into temptation; the spirit indeed is forward, but the flesh weak.”
ปรีกฺษายำ ยถา น ปตถ ตทรฺถํ สเจตนา: สนฺต: ปฺรารฺถยธฺวํ; มน อุทฺยุกฺตมิติ สตฺยํ กินฺตุ วปุรศกฺติกํฯ
39 And again having gone away, He prayed, saying the same word;
อถ ส ปุนรฺวฺรชิตฺวา ปูรฺวฺววตฺ ปฺรารฺถยาญฺจเกฺรฯ
40 and having returned, He found them sleeping again, for their eyes were heavy, and they had not known what they might answer Him.
ปราวฺฤตฺยาคตฺย ปุนรปิ ตานฺ นิทฺริตานฺ ททรฺศ ตทา เตษำ โลจนานิ นิทฺรยา ปูรฺณานิ, ตสฺมาตฺตไสฺม กา กถา กถยิตวฺยา ต เอตทฺ โพทฺธุํ น เศกุ: ฯ
41 And He comes the third time and says to them, “Sleep on from now on, and rest—it is over; the hour came; behold, the Son of Man is delivered up into the hands of the sinful;
ตต: ปรํ ตฺฤตียวารํ อาคตฺย เตโภฺย 'กถยทฺ อิทานีมปิ ศยิตฺวา วิศฺรามฺยถ? ยเถษฺฏํ ชาตํ, สมยศฺโจปสฺถิต: ปศฺยต มานวตนย: ปาปิโลกานำ ปาณิษุ สมรฺปฺยเตฯ
42 rise, we may go, behold, he who is delivering Me up has come near.”
อุตฺติษฺฐต, วยํ วฺรชาโม โย ชโน มำ ปรปาณิษุ สมรฺปยิษฺยเต ปศฺยต ส สมีปมายาต: ฯ
43 And immediately—while He is yet speaking—Judas comes near, one of the Twelve, and with him a great multitude with swords and sticks, from the chief priests, and the scribes, and the elders;
อิมำ กถำ กถยติ ส, เอตรฺหิทฺวาทศานาเมโก ยิหูทา นามา ศิษฺย: ปฺรธานยาชกานามฺ อุปาธฺยายานำ ปฺราจีนโลกานาญฺจ สนฺนิเธ: ขงฺคลคุฑธาริโณ พหุโลกานฺ คฺฤหีตฺวา ตสฺย สมีป อุปสฺถิตวานฺฯ
44 and he who is delivering Him up had given a token to them, saying, “Whomsoever I will kiss, it is He, lay hold on Him, and lead Him away safely,”
อปรญฺจาเสา ปรปาณิษุ สมรฺปยิตา ปูรฺวฺวมิติ สงฺเกตํ กฺฤตวานฺ ยมหํ จุมฺพิษฺยามิ ส เอวาเสา ตเมว ธฺฤตฺวา สาวธานํ นยตฯ
45 and having come, immediately, having gone near Him, he says, “Rabbi, Rabbi,” and kissed Him.
อโต เหโต: ส อาคไตฺยว โยโศ: สวิธํ คตฺวา เห คุโร เห คุโร, อิตฺยุกฺตฺวา ตํ จุจุมฺพฯ
46 And they laid on Him their hands, and kept hold on Him;
ตทา เต ตทุปริ ปาณีนรฺปยิตฺวา ตํ ทธฺนุ: ฯ
47 and a certain one of those standing by, having drawn the sword, struck the servant of the chief priest, and took off his ear.
ตตสฺตสฺย ปารฺศฺวสฺถานำ โลกานาเมก: ขงฺคํ นิษฺโกษยนฺ มหายาชกสฺย ทาสเมกํ ปฺรหฺฤตฺย ตสฺย กรฺณํ จิจฺเฉทฯ
48 And Jesus answering said to them, “As against a robber you came out, with swords and sticks, to take Me!
ปศฺจาทฺ ยีศุสฺตานฺ วฺยาชหาร ขงฺคานฺ ลคุฑำศฺจ คฺฤหีตฺวา มำ กึ เจารํ ธรฺตฺตำ สมายาตา: ?
49 Daily I was with you teaching in the temple, and you did not lay hold on Me—but that the Writings may be fulfilled.”
มเธฺยมนฺทิรํ สมุปทิศนฺ ปฺรตฺยหํ ยุษฺมาภิ: สห สฺถิตวานตหํ, ตสฺมินฺ กาเล ยูยํ มำ นาทีธรต, กินฺตฺวเนน ศาสฺตฺรียํ วจนํ เสธนียํฯ
50 And having left Him they all fled;
ตทา สรฺเวฺว ศิษฺยาสฺตํ ปริตฺยชฺย ปลายาญฺจกฺริเรฯ
51 and a certain young man was following Him, having cast a linen cloth on [his] naked [body], and the young men lay hold on him,
อไถโก ยุวา มานโว นคฺนกาเย วสฺตฺรเมกํ นิธาย ตสฺย ปศฺจาทฺ วฺรชนฺ ยุวโลไก รฺธฺฤโต
52 and he, having left the linen cloth, fled from them naked.
วสฺตฺรํ วิหาย นคฺน: ปลายาญฺจเกฺรฯ
53 And they led Jesus away to the chief priest, and all the chief priests, and the elders, and the scribes come together;
อปรญฺจ ยสฺมินฺ สฺถาเน ปฺรธานยาชกา อุปาธฺยายา: ปฺราจีนโลกาศฺจ มหายาชเกน สห สทสิ สฺถิตาสฺตสฺมินฺ สฺถาเน มหายาชกสฺย สมีปํ ยีศุํ นินฺยุ: ฯ
54 and Peter followed Him far off, to the inside of the hall of the chief priest, and he was sitting with the officers, and warming himself near the fire.
ปิตโร ทูเร ตตฺปศฺจาทฺ อิตฺวา มหายาชกสฺยาฏฺฏาลิกำ ปฺรวิศฺย กิงฺกไร: สโหปวิศฺย วหฺนิตาปํ ชคฺราหฯ
55 And the chief priests and all the Sanhedrin were seeking testimony against Jesus—to put Him to death, and they were not finding,
ตทานีํ ปฺรธานยาชกา มนฺตฺริณศฺจ ยีศุํ ฆาตยิตุํ ตตฺปฺราติกูเลฺยน สากฺษิโณ มฺฤคยาญฺจกฺริเร, กินฺตุ น ปฺราปฺตา: ฯ
56 for many were bearing false testimony against Him, and their testimonies were not alike.
อเนไกสฺตทฺวิรุทฺธํ มฺฤษาสากฺเษฺย ทตฺเตปิ เตษำ วากฺยานิ น สมคจฺฉนฺตฯ
57 And certain having risen up, were bearing false testimony against Him, saying,
สรฺวฺวเศเษ กิยนฺต อุตฺถาย ตสฺย ปฺราติกูเลฺยน มฺฤษาสากฺษฺยํ ทตฺตฺวา กถยามาสุ: ,
58 “We heard Him saying, I will throw down this temple made with hands, and by three days, I will build another made without hands”;
อิทํ กรกฺฤตมนฺทิรํ วินาศฺย ทินตฺรยมเธฺย ปุนรปรมฺ อกรกฺฤตํ มนฺทิรํ นิรฺมฺมาสฺยามิ, อิติ วากฺยมฺ อสฺย มุขาตฺ ศฺรุตมสฺมาภิริติฯ
59 and neither so was their testimony alike.
กินฺตุ ตตฺราปิ เตษำ สากฺษฺยกถา น สงฺคาตา: ฯ
60 And the chief priest, having risen up in the midst, questioned Jesus, saying, “You do not answer anything! Why do these testify against You?”
อถ มหายาชโก มเธฺยสภมฺ อุตฺถาย ยีศุํ วฺยาชหาร, เอเต ชนาสฺตฺวยิ ยตฺ สากฺษฺยมทุ: ตฺวเมตสฺย กิมปฺยุตฺตรํ กึ น ทาสฺยสิ?
61 And He was keeping silent and did not answer anything. Again the chief priest was questioning Him and says to Him, “Are You the Christ—the Son of the Blessed?”
กินฺตุ ส กิมปฺยุตฺตรํ น ทตฺวา เมานีภูย ตเสฺยา; ตโต มหายาชก: ปุนรปิ ตํ ปฺฤษฺฏาวานฺ ตฺวํ สจฺจิทานนฺทสฺย ตนโย 'ภิษิกฺตสฺตฺรตา?
62 And Jesus said, “I AM; and you will see the Son of Man sitting on the right hand of the Power and coming with the clouds of Heaven.”
ตทา ยีศุสฺตํ โปฺรวาจ ภวามฺยหมฺ ยูยญฺจ สรฺวฺวศกฺติมโต ทกฺษีณปารฺเศฺว สมุปวิศนฺตํ เมฆ มารุหฺย สมายานฺตญฺจ มนุษฺยปุตฺรํ สนฺทฺรกฺษฺยถฯ
63 And the chief priest, having torn his garments, says, “What need have we yet of witnesses?
ตทา มหายาชก: สฺวํ วมนํ ฉิตฺวา วฺยาวหรตฺ
64 You heard the slander, what appears to you?” And they all condemned Him to be worthy of death,
กิมสฺมากํ สากฺษิภิ: ปฺรโยชนมฺ? อีศฺวรนินฺทาวากฺยํ ยุษฺมาภิรศฺราวิ กึ วิจารยถ? ตทานีํ สรฺเวฺว ชคทุรยํ นิธนทณฺฑมรฺหติฯ
65 and certain began to spit on Him, and to cover His face, and to punch Him, and to say to Him, “Prophesy”; and the officers were striking Him with their palms.
ตต: กศฺจิตฺ กศฺจิตฺ ตทฺวปุษิ นิษฺฐีวํ นิจิกฺเษป ตถา ตนฺมุขมาจฺฉาทฺย จเปเฏน หตฺวา คทิตวานฺ คณยิตฺวา วท, อนุจราศฺจ จเปไฏสฺตมาชฆฺนุ:
66 And Peter being in the hall beneath, there comes one of the maids of the chief priest,
ตต: ปรํ ปิตเร'ฏฺฏาลิกาธ: โกษฺเฐ ติษฺฐติ มหายาชกไสฺยกา ทาสี สเมตฺย
67 and having seen Peter warming himself, having looked on him, she said, “And you were with Jesus of Nazareth!”
ตํ วิหฺนิตาปํ คฺฤหฺลนฺตํ วิโลกฺย ตํ สุนิรีกฺษฺย พภาเษ ตฺวมปิ นาสรตียยีโศ: สงฺคินามฺ เอโก ชน อาสี: ฯ
68 And he denied, saying, “I have not known [Him], neither do I understand what you say”; and he went forth outside to the porch, and a rooster crowed.
กินฺตุ โสปหฺนุตฺย ชคาท ตมหํ น วทฺมิ ตฺวํ ยตฺ กถยมิ ตทปฺยหํ น พุทฺเธฺยฯ ตทานีํ ปิตเร จตฺวรํ คตวติ กุกฺกุโฏ รุราวฯ
69 And the maid having seen him again, began to say to those standing near, “This is of them”;
อถานฺยา ทาสี ปิตรํ ทฺฤษฺฏฺวา สมีปสฺถานฺ ชนานฺ ชคาท อยํ เตษาเมโก ชน: ฯ
70 and he was again denying. And after a while again, those standing near said to Peter, “Truly you are of them, for you also are a Galilean, and your speech is alike”;
ตต: ส ทฺวิตียวารมฺ อปหฺนุตวานฺ ปศฺจาตฺ ตตฺรสฺถา โลกา: ปิตรํ โปฺรจุสฺตฺวมวศฺยํ เตษาเมโก ชน: ยตสฺตฺวํ คาลีลีโย นร อิติ ตโวจฺจารณํ ปฺรกาศยติฯ
71 and he began to curse, and to swear, “I have not known this Man of whom you speak”;
ตทา ส ศปถาภิศาเปา กฺฤตฺวา โปฺรวาจ ยูยํ กถำ กถยถ ตํ นรํ น ชาเน'หํฯ
72 and a second time a rooster crowed, and Peter remembered the saying that Jesus said to him, “Before a rooster crows twice, you may deny Me three times”; and having thought thereon—he was weeping.
ตทานีํ ทฺวิตียวารํ กุกฺกุโฏ 'ราวีตฺฯ กุกฺกุฏสฺย ทฺวิตียรวาตฺ ปูรฺวฺวํ ตฺวํ มำ วารตฺรยมฺ อปโหฺนษฺยสิ, อิติ ยทฺวากฺยํ ยีศุนา สมุทิตํ ตตฺ ตทา สํสฺมฺฤตฺย ปิตโร โรทิตุมฺ อารภตฯ
