< Luke 24 >

1 And on the first [day] of the weeks, at early dawn, they came to the tomb, carrying the spices they made ready, and certain [others] with them,
لە یەکەم ڕۆژی هەفتەدا، بەیانی زوو، ژنەکان ئەو بۆنوبەرامەی ئامادەیان کردبوو هێنایان و هاتنە سەر گۆڕەکە.
2 and they found the stone having been rolled away from the tomb,
بینییان بەردەکە لەسەر گۆڕەکە گلۆر کراوەتەوە.
3 and having gone in, they did not find the body of the Lord Jesus.
چوونە ژوورەوە، بەڵام تەرمەکەی عیسای خاوەن شکۆیان نەدۆزییەوە.
4 And it came to pass, while they are perplexed about this, that behold, two men stood by them in clothing—flashing [with light];
هێشتا لەمە سەرسام بوون، لەپڕ دوو پیاو بە جلی بریسکەدارەوە لەتەنیشتیان ڕاوەستان.
5 and on their having become afraid, and having inclined the face to the earth, they said to them, “Why do you seek the living with the dead?
ترسان و کڕنۆشیان برد و سەریان خستە سەر زەوی، پیاوەکان پێیان گوتن: «بۆچی لەنێو مردووان بەدوای زیندووەکەدا دەگەڕێن؟
6 He is not here, but was raised; remember how He spoke to you, being yet in Galilee,
ئەو لێرە نییە، بەڵکو هەستایەوە! بیهێننەوە بیرتان کە هێشتا لە جەلیل بوو چۆن قسەی بۆ کردن،
7 saying, It is necessary for the Son of Man to be delivered up into the hands of sinful men, and to be crucified, and to rise again [on] the third day.”
فەرمووی:”کوڕی مرۆڤ دەبێت بدرێتە دەست خەڵکی گوناهبار، لە خاچ بدرێت و لە ڕۆژی سێیەم هەستێتەوە.“»
8 And they remembered His sayings,
ئینجا قسەکانیان هاتەوە یاد.
9 and having turned back from the tomb, told all these things to the Eleven, and to all the rest.
کاتێک لە گۆڕەکە هاتنەوە، هەواڵی هەموو ئەم شتانەیان بە یازدە قوتابییەکە و هەموو ئەوانی دیکە دا.
10 And it was Mary the Magdalene, and Joanna, and Mary of James, and the other women with them, who told these things to the apostles,
مریەمی مەجدەلی و یوەنا و مریەمی دایکی یاقوب و ئەوانی دیکەی لەگەڵیان بوون، ئەم شتانەیان بە نێردراوان گوت.
11 and their sayings appeared before them as idle talk, and they were not believing them.
قسەکەیان لەلای ئەوان وەک وڕێنە بوو، باوەڕیان پێ نەکردن.
12 And Peter having risen, ran to the tomb, and having stooped down he sees the linen clothes lying alone, and he went away to his own home, wondering at that having come to pass.
بەڵام پەترۆس هەستا و بەرەو گۆڕەکە ڕایکرد. کە دانەوییەوە، بینی کەتانەکە بە تەنها دانراوە، ئینجا ڕۆیشت و سەرسام بوو لەوەی ڕوویدابوو.
13 And behold, two of them were going on during that day to a village, being sixty stadia distant from Jerusalem, the name of which [is] Emmaus,
هەر لەو ڕۆژەدا دووان لەوان دەچوونە گوندێک بە ناوی ئەمواس کە شەست تیرهاوێژ لە ئۆرشەلیم دوور بوو.
14 and they were conversing with one another about all these things that have happened.
لەگەڵ یەکتری باسی هەموو ئەو شتانەیان دەکرد کە ڕوویدابوو.
15 And it came to pass in their conversing and reasoning together, that Jesus Himself, having come near, was going on with them,
کاتێک قسە و گفتوگۆیان دەکرد، عیسا خۆی لێیان نزیک بووەوە و لەگەڵیان دەڕۆیشت،
16 and their eyes were restrained so as not to know Him,
بەڵام چاویان لە ناسینی بەسترا.
17 and He said to them, “What [are] these words that you exchange with one another, walking, and you are sad?”
پێی فەرموون: «ئەوە بەڕێوە باسی چی دەکەن؟» بە ڕووێکی خەمناکەوە ڕاوەستان.
18 And one, whose name was Cleopas, answering, said to Him, “Are You alone visiting Jerusalem and have not known the things having come to pass in it in these days?”
یەکێکیان ناوی کلیۆپاس بوو وەڵامی دایەوە: «ئایا تەنها تۆ لە ئۆرشەلیم نامۆیت و ئاگات لەو شتانە نییە کە لەم ڕۆژانەدا تێیدا ڕوویداوە؟»
19 And He said to them, “What things?” And they said to Him, “The things about Jesus of Nazareth, who became a man—a prophet—powerful in deed and word, before God and all the people,
پێی فەرموون: «چی ڕوویداوە؟» وەڵامیان دایەوە: «باسی عیسای ناسیرەیی، کە پێغەمبەرێکی توانادار بوو لە قسە و کرداردا، لەلای خودا و هەموو گەل،
20 how also the chief priests and our rulers delivered Him up to a judgment of death, and crucified Him;
چۆن کاهینانی باڵا و فەرمانڕەواکانمان دایانە دەست سزای مردن و لە خاچیان دا.
21 and we were hoping that it is He who is about to redeem Israel, and also with all these things, this third day is passing today since these things happened.
بەڵام ئێمە هیوادار بووین کە ئەمە ئەو کەسە بێت کە ئیسرائیل دەکڕێتەوە. لەگەڵ هەموو ئەمانەشدا ئەمڕۆ سێیەم ڕۆژە ئەمە ڕوویداوە.
22 And certain of our women also astonished us, coming early to the tomb,
کەچی هەندێک لە ژنانمان سەرسامیان کردین، بەیانی زوو لەسەر گۆڕەکە بوون و
23 and having not found His body, they came, saying to have also seen an apparition of messengers who say He is alive,
تەرمەکەیان نەبینیبوو، هاتنەوە گوتیان، فریشتەمان بینیوە دەڵێن ئەو زیندووە.
24 and certain of those with us went away to the tomb, and found [it] so, even as the women said, and they did not see Him.”
هەندێک لە ئێمە چوونە سەر گۆڕەکە و بینییان وایە، وەک ژنەکان گوتیان، بەڵام ئەویان نەبینیبوو.»
25 And He said to them, “O inconsiderate and slow in heart to believe on all that the prophets spoke!
ئەویش پێی فەرموون: «ئەی گێل و دڵخاوەکان لە باوەڕکردن بە هەموو ئەوەی پێغەمبەران باسیان کردووە!
26 Was it not necessary [for] the Christ to suffer these things, and to enter into His glory?”
نەدەبووایە مەسیح ئەم شتانە بچێژێت و بچێتە ناو شکۆمەندییەکەی خۆی؟»
27 And having begun from Moses, and from all the Prophets, He was expounding to them in all the Writings the things about Himself.
ئەوسا دەستی‏ کرد بە ڕوونکردنەوەی ئەو شتانەی دەربارەی خۆی بوو لە هەموو نووسراوە پیرۆزەکاندا، هەر لە تەوراتی موساوە هەتا هەموو پەڕتووکەکانی پێغەمبەران.
28 And they came near to the village to where they were going, and He made an appearance of going on further,
کاتێک نزیکی ئەو گوندە بوون کە بۆی دەچوون، عیسا وای نیشان دا کە بۆ شوێنێکی دوورتر دەچێت.
29 and they constrained Him, saying, “Remain with us, for it is toward evening,” and the day declined, and He went in to remain with them.
ئەوانیش زۆر لێی پاڕانەوە و گوتیان: «لەلامان بمێنەرەوە، چونکە وا ئێوارەیە و ڕۆژ لە ئاوابوونە.» جا چووە ژوورەوە تاکو لەگەڵیان بمێنێتەوە.
30 And it came to pass, in His reclining with them, having taken the bread, He blessed, and having broken, He was giving to them,
کاتێک لەگەڵیان دانیشتبوو، نانێکی هەڵگرت، سوپاسی خودای کرد، پاشان لەتی کرد و پێیدان.
31 and their eyes were opened, and they recognized Him, and He became unseen by them.
ئینجا چاویان کرایەوە و ناسیانەوە، ئیتر لەبەرچاویان نەما.
32 And they said to one another, “Was our heart not burning within us as He was speaking to us in the way, and as He was opening the Writings up to us?”
بە یەکتریان گوت: «ئەرێ کاتێک لە ڕێگا قسەی بۆ دەکردین و نووسراوە پیرۆزەکانی بۆمان ڕوون دەکردەوە، دڵمان لە ناخماندا گڕی نەگرتبوو؟»
33 And they, having risen up the same hour, turned back to Jerusalem, and found the Eleven gathered together, and those with them,
ئینجا دەستبەجێ هەستان و هاتنەوە ئۆرشەلیم، بینییان یازدە قوتابییەکە و ئەوانەی لەگەڵیاندان کۆبوونەتەوە و
34 saying, “The Lord was indeed raised, and was seen by Simon”;
دەڵێن: «بە ڕاستی مەسیحی خاوەن شکۆ هەستاوەتەوە و بۆ شیمۆن دەرکەوتووە.»
35 and they were expounding the things in the way, and how He was made known to them in the breaking of the bread,
ئەمانیش باسی ئەو شتانەیان کرد کە لە ڕێگا بەسەریان هاتبوو، هەروەها لە کاتی نانلەتکردنەکەدا چۆن مەسیحیان ناسییەوە.
36 and as they are speaking these things, Jesus Himself stood in the midst of them, and says to them, “Peace to you”;
کە باسی ئەمەیان دەکرد، عیسا خۆی لەناوەڕاستیان ڕاوەستا و پێی فەرموون: «سڵاوتان لێ بێت.»
37 and being amazed, and becoming frightened, they were thinking themselves to see a spirit.
سام دایگرتن و ترسان، وایان دەزانی خێو دەبینن.
38 And He said to them, “Why are you troubled? And why do reasonings come up in your hearts?
پێی فەرموون: «بۆچی شێواون؟ بۆچی گومان دەکەوێتە دڵتان؟
39 See My hands and My feet, that I am He; handle Me and see, because a spirit does not have flesh and bones as you see Me having.”
سەیری دەست و پێم بکەن. بڕوا بکەن، منم! دەستم لێ بدەن و ببینن، چونکە خێو گۆشت و ئێسقانی نییە وەک دەبینن من هەمە.»
40 And having said this, He showed the hands and the feet to them,
کە ئەمەی فەرموو، دەست و پێی نیشاندان.
41 and while they are not believing from the joy, and wondering, He said to them, “Do you have anything here to eat?”
لە خۆشی و سەرسوڕماندا هێشتا باوەڕیان نەدەکرد، پێی فەرموون: «لێرە خواردنتان هەیە؟»
42 And they gave to Him part of a broiled fish, and of a honeycomb,
ئەوانیش پارچەیەک ماسی برژاویان دایێ.
43 and having taken, He ate before them,
وەریگرت و لەبەرچاویان خواردی.
44 and He said to them, “These [are] the words that I spoke to you, being yet with you, that it is necessary to be fulfilled all the things that are written in the Law of Moses, and the Prophets, and the Psalms, about Me.”
ئینجا پێی فەرموون: «ئەم قسانەم بۆ کردن کاتێک لەگەڵتان بووم: پێویستە هەموو ئەوانەی لە تەوراتی موسا و پێغەمبەران و زەبووردا دەربارەی من نووسراون بێنە دی.»
45 Then He opened up their understanding to understand the Writings,
ئینجا مێشکی کردنەوە، تاکو نووسراوە پیرۆزەکان تێبگەن.
46 and He said to them, “Thus it has been written, and thus it was necessary [for] the Christ to suffer, and to rise out of the dead [on] the third day,
پێی فەرموون: «ئاوا نووسراوە، کە مەسیح ئازار دەچێژێت و لە ڕۆژی سێیەم لەنێو مردووان هەڵدەستێتەوە،
47 and conversion and forgiveness of sins is to be proclaimed in His Name to all the nations, beginning from Jerusalem:
بە ناوی ئەویش تۆبەکردن بۆ لێخۆشبوونی گوناه بۆ هەموو گەلان جاڕبدرێت، ئەمەش لە ئۆرشەلیمەوە دەستپێدەکات.
48 and you are witnesses of these things.
ئێوە شایەتی ئەم شتانەن.
49 And behold, I send the promise of My Father on you, but you—abide in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”
وا من بەڵێنەکەی باوکمتان بۆ دەنێرم. بەڵام لە شار بمێننەوە، هەتا لە ئاسمانەوە پڕ دەکرێن لە هێز.»
50 And He led them forth outside—to Bethany, and having lifted up His hands He blessed them,
ئینجا ئەوانی بۆ گوندی بێت‌عەنیا بردە دەرەوە، دەستی بەرز کردەوە و بەرەکەتداری کردن.
51 and it came to pass, in His blessing them, He was parted from them, and was carried up into Heaven;
کاتێک بەرەکەتداری دەکردن، لێیان جیا بووەوە و بەرزکرایەوە بۆ ئاسمان.
52 and they, having worshiped Him, turned back to Jerusalem with great joy,
ئەوانیش کڕنۆشیان بۆ برد و بە شادییەکی گەورەوە گەڕانەوە ئۆرشەلیم.
53 and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.
بەردەوام لە پەرستگا بوون و ستایشی خودایان دەکرد.

< Luke 24 >