Luke 19
1 And having entered, He was passing through Jericho,
Тунчи Исусо зажыля андо форо Иерихоно и прожалас пар лэстэ.
2 and behold, a man, by name called Zaccheus, and he was a chief tax collector, and he was rich,
И акэ, екх мануш, савэс акхарэнас Закхеё, пхурэдэр стидэмарё налогонэндиро, барвало мануш,
3 and he was seeking to see Jesus, who He is, and was not able for the multitude, because he was small in stature,
родэлас тэ дикхэл лэ Исусос, ко Вов кацаво, нэ на сас сар, колэстар со фартэ бут мануша сас пашав Исусо, ай Закхеё сас цэкно ростоса.
4 and having run forward before, he went up on a sycamore, that he may see Him, because through that [way] He was about to pass by.
Вов запрастая майанглэ, загульдя пэ тютина, сави барёлас пэ кодва тхан, кай прожалас Исусо.
5 And as Jesus came up to the place, having looked up, He saw him and said to him, “Zaccheus, having hurried, come down, for it is necessary for Me to remain in your house today”;
Кала Исусо поджыля кав кадва тхан, Вов подикхля упрэ и пхэндя лэсти: — Закхеё! Згуль майсыго! Манди трэбуй адес тэ авав андо тиро чер.
6 and he having hurried came down, and received Him rejoicing;
Закхеё сыго згульдя и лошаса приля Лэс андо пэско чер.
7 and having seen [it], they were all murmuring, saying, “He went in to lodge with a sinful man!”
Всаворэ, ко дикхля када, холяйле и лине тэ дэн дума, со Вов зажыля кав бэзэхало мануш.
8 And Zaccheus having stood, said to the LORD, “Behold, half of my goods, Lord, I give to the poor, and if I took by false accusation anything of anyone, I give back fourfold.”
Закхеё вщиля и пхэндя Раести: — Рай! Акэ, епаш всаворэстар, со мандэ исин, мэ роздава чёрорэнди, и кастар лем хохавимаса, отдава андэ штарвар майбут!
9 And Jesus said to him, “Today salvation came to this house, inasmuch as he also is a son of Abraham;
Исусо пхэндя лэсти: — Адес авиля фэрисаримос андэ кадва чер, колэсти со и вов исин шаво лэ Авраамоско.
10 for the Son of Man came to seek and to save the lost.”
Шаво Манушыкано авиля тэ аракхэл и тэ фэрисарэл колэн, ко хасавэл.
11 And while they are hearing these things, having added He spoke an allegory, because of His being near to Jerusalem, and of their thinking that the Kingdom of God is immediately about to appear.
Колэнди, ко ашунэлас Исусос, Вов пхэндя екх дума. Колэстар со онэ сас пашав Иерусалимо, и онэ гындонас, со сыго отпхэрнавэлапэ Тхагаримос Дэвлэско.
12 He therefore said, “A certain man of birth went on to a far country, to take to himself a kingdom, and to return,
Иисусо пхэндя кадя: — Екх барвало мануш ладэлас андэ дурутни пхув, кай тэ лэл пэсти тхагаримос и тунчи тэ рисавэл.
13 and having called ten servants of his own, he gave ten minas to them and said to them, Do business—until I come;
Вов акхардя дэшэн пэстирэн слугонэн, дя лэнди по шэл драхморя тай пхэндя: «Терэн арли, жы кала мэ рисавава».
14 and his citizens were hating him, and sent a delegation after him, saying, We do not wish this one to reign over us.
Нэ мануша кола пхувьятар на камэнас лэс и бишалдэ пала лэстэ пхурэдэрэн манушэн, кай онэ тэ пхэнэн: «На камас, соб вов тэ авэл амарэ тхагараса».
15 And it came to pass, on his coming back, having taken the kingdom, that he commanded these servants to be called to him, to whom he gave the money, that he might know what anyone had done in business.
Нэ вов тэрдиля тхагараса тай рисайля черэ. Вов припхэндя тэ акхарэл лэ слугонэн, касти вов дя руп, кай тэ ужанэл, ко скачи затердя.
16 And the first came near, saying, Lord, your mina gained ten minas;
Авиля англуно и пхэндя: «Хулай! Тирэ шэл драхморя андэ манди дэш шэла».
17 and he said to him, Well done, good servant, because you became faithful in a very little, be having authority over ten cities.
Хулай пхэндя лэсти: «Мишто, лашо бутярно! Пала кода, со ту патимаско андэ кадва цэкно рындо, тути авэла баримос пэ дэш фороря».
18 And the second came, saying, Lord, your mina made five minas;
Авиля авэр и пхэндя: «Хулай! Тирэ шэл драхморя андэ панчшэл».
19 and he also said to this one, And you, become [ruler] over five cities.
Хулай пхэндя лэсти: «И ту ав пхурэдэр андэ панч фороря».
20 And another came, saying, Lord, behold, your mina, that I had lying away in a napkin;
Авиля трито и пхэндя: «Хулай! Акэ тути тирэ шэл драхморя. Мэ ритяравас лэн андо кхосноро.
21 for I was afraid of you, because you are an austere man; you take up what you did not lay down, and reap what you did not sow.
Мэ даравас тутар, ту мануш, саво бут мангэл: лэс кода, со на тховэсас, и стидэс кода, со ту на шосас андэ пхув».
22 And he says to him, Out of your mouth I will judge you, evil servant: you knew that I am an austere man, taking up what I did not lay down, and reaping what I did not sow!
Хулай пхэндя лэсти: «Тирэ лавэнца авава тэ сындосарав тут, хохавно бутярно! Ту жанэсас, кай мэ бут мангав, лав кода, со мэ на тховавас, и стидав кода, со на шавас андэ пхув.
23 And why did you not give my money to the bank, and I, having come, might have received it with interest?
Состар ту на дян руп мэрно андэ арли, сар мэ рисавава, тэ авэл руп будэр?»
24 And to those standing by he said, Take the mina from him, and give to him having the ten minas—
И вов пхэндя колэнди, ко котэ ашэлас: «Залэнтэ лэстар шэл драхморя и отдэн колэсти, кастэ дэш шэла».
25 (and they said to him, Lord, he has ten minas)—
Онэ пхэндэ лэсти: «Хулай! Лэстэ ж исин дэш шэла драхморя».
26 for I say to you that to everyone having will be given, and from him not having, also what he has will be taken from him,
Хулай дя дума: «Пхэнав тумэнди, со всаворэнди колэнди, кастэ исин, дэлапэ инке, а кастэ нинай, залэлапэ и кода, со лэстэ исин.
27 but those my enemies, who did not wish me to reign over them, bring here and slay before me.”
А мэрнэн вражымарен, ко на камэлас, кай мэ тэ авав лэндирэ тхагараса, анэн и умарэнтэ англав мандэ».
28 And having said these things, He went on before, going up to Jerusalem.
Исусо пхэндя када тай жыля майдур кав Иерусалимо.
29 And it came to pass, as He came near to Bethphage and Bethany, to that called the Mount of Olives, He sent two of His disciples,
И сар поджыля кай и гава, савэ акхарэнпэ Вифагия и Вифания, пашав плай, саво акхарэлпэ Оливково, бишалдя дуен сытярнэн Пэстирэн
30 having said, “Go away into the village in front of [you], in which, entering in, you will find a colt bound, on which no one of men ever sat, having loosed it, bring [it];
и пхэндя лэнди: — Жан андо гав, саво англай тумэндэ, ай сар зажана андэ лэстэ, аракхэна припхангле осликос, пэ саво нико никала на бэшэлас. Отпхандэн лэс и анэн Мандэ.
31 and if anyone questions you, Why do you loose [it]? Thus you will say to him: The LORD has need of it.”
Сар ко пушэла тумэндар: «Пэр со отпхандэн лэс?» — пхэнэн лэсти кадя: «Вов трэбуй Раести».
32 And those sent, having gone away, found according as He said to them,
Сытярнэ, савэн Вов бишалдя, жыле и аракхле, сар Вов пхэндя лэнди.
33 and while they are loosing the colt, its owners said to them, “Why do you loose the colt?”
Кала онэ отпхандэнас осликос, хулая пушле лэн: — Пэр со тумэ отпхандэн лэс?
34 And they said, “The LORD has need of it”;
Онэ пхэндэ: — Вов трэбуй Раести.
35 and they brought it to Jesus, and having cast their garments on the colt, they sat Jesus on it.
Онэ андэ лэс кав Исусо, шутэ йида пэ ослико и тховдэ пэр лэстэ лэ Исусос.
36 And as He is going, they were spreading their garments in the way,
Кала Вов ладэлас, онэ шонас йида пэстири пав дром.
37 and as He is coming near now, at the descent of the Mount of Olives, the whole multitude of the disciples began rejoicing to praise God with a great voice for all the mighty works they had seen,
А кала Вов подлагля кав тхан, кай о дром змукэлпэ пав плай Оливково, фартэ бут сытярнэ радосавэнас и зоралэ гласоса лашарэнас лэ Дэвлэс пала диворя, савэ онэ дикхле.
38 saying, “Blessed [is] the King coming in the Name of the LORD; peace in Heaven, and glory in the highest!”
Онэ пхэнэнас: — Лашардо Тхагар, саво жал важ алав Рае Дэвлэско! Миро по болыбэн, слава упрэ по болыбэн!
39 And certain of the Pharisees from the multitude said to Him, “Teacher, rebuke Your disciples”;
Коисавэ фарисеёря, савэ сас машкар мануша, пхэндэ Лэсти: — Сытяримари, припхэн Пэстирэ сытярнэнди тэ ашэн мулком!
40 and He answering said to them, “I say to you that if these will be silent, the stones will cry out!”
Нэ Вов пхэндя: — Пхэнав тумэнди, сар онэ ашэна мулком, и бара лэна тэ цыписавэн.
41 And when He came near, having seen the city, He wept over it,
Кала Исусо поджалас кав Иерусалимо, Вов удикхля о форо и заровдя.
42 saying, “If you knew, even you, at least in this your day, the things for your peace; but now they were hid from your eyes.
Тунчи пхэнэлас: — О, сар ту адес тэ ужанэс, со анэлас бы тути миро! Нэ икхатар када сгарадо тирэ якхэндар.
43 Because days will come on you, and your enemies will cast a rampart around you, and surround you around, and press you on every side,
Авэна кацавэ деса, кала вражымаря тирэ жана пэр тутэ маримаса, тэрдёна тай стасавэна тут всаворэ ригэндар.
44 and lay you low, and your children within you, and they will not leave in you a stone on a stone, because you did not know the time of your inspection.”
Онэ розмарэна тут, умарэна тирэ бэяцэн и на ашавэна бар по бар, пала кода со ту на ужанглян вряма, кала о Дэл авиля тутэ.
45 And having entered into the temple, He began to cast forth those selling in it, and those buying,
Тунчи Исусо зажыля андо храмо и ля тэ вытрадэл битимарен.
46 saying to them, “It has been written, My house is a house of prayer—but you made it a den of robbers.”
— Пистросардо, — пхэндя Вов лэнди, — со Мэрно чер авэла черэса, кай мангэнпэ Дэвлэс. А тумэ тердэ андар лэстэ прахарицко тхан.
47 And He was teaching daily in the temple, but the chief priests and the scribes were seeking to destroy Him—also the chiefs of the people—
Кажно дес Исусо сытярэлас андо храмо. Барэ рашая, сытяримаря Законостирэ и майбарэдэр машкар и мануша родэнас тэ умарэн Лэс.
48 and they were not finding what they will do, for all the people were hanging on Him, hearing Him.
Нэ на аракхэнас, сар када тэ терэн, колэстар со всаворэ мануша на камэнас тэ промукэн ни екх лав Лэско.
