Lamentations 5
1 Remember, O YHWH, what has befallen us, Look attentively, and see our reproach.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Our inheritance has been turned to strangers, Our houses to foreigners.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Orphans we have been—without a father, our mothers [are] as widows.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 We have drunk our water for money, Our wood comes for a price.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 For our neck we have been pursued, We have labored—there has been no rest for us.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 [To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Our fathers have sinned—they are not, We have borne their iniquities.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Servants have ruled over us, There is no deliverer from their hand.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Our skin as an oven has been burning, Because of the raging of the famine.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Wives in Zion they have humbled, Virgins—in cities of Judah.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Princes have been hanged by their hand, Elderly faces have not been honored.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 They have taken young men to grind, And youths have stumbled with wood.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Elderly have ceased from the gate, Young men from their song.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 The joy of our heart has ceased, Our dancing has been turned to mourning.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 The crown has fallen [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Our heart has been sick for this, Our eyes have been dim for these.
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 For the Mount of Zion—that is desolate, Foxes have gone up on it.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 You, O YHWH, remain for all time, Your throne to generation and generation.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Why do You forget us forever? You forsake us for [the] length of [our] days!
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Turn us back, O YHWH, to You, And we turn back, renew our days as of old.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 For have You utterly rejected us? You have been angry against us—exceedingly?
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
