Lamentations 5
1 Remember, O YHWH, what has befallen us, Look attentively, and see our reproach.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Our inheritance has been turned to strangers, Our houses to foreigners.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Orphans we have been—without a father, our mothers [are] as widows.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 We have drunk our water for money, Our wood comes for a price.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 For our neck we have been pursued, We have labored—there has been no rest for us.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 [To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Our fathers have sinned—they are not, We have borne their iniquities.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Servants have ruled over us, There is no deliverer from their hand.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Our skin as an oven has been burning, Because of the raging of the famine.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Wives in Zion they have humbled, Virgins—in cities of Judah.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Princes have been hanged by their hand, Elderly faces have not been honored.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 They have taken young men to grind, And youths have stumbled with wood.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Elderly have ceased from the gate, Young men from their song.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 The joy of our heart has ceased, Our dancing has been turned to mourning.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 The crown has fallen [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Our heart has been sick for this, Our eyes have been dim for these.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 For the Mount of Zion—that is desolate, Foxes have gone up on it.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 You, O YHWH, remain for all time, Your throne to generation and generation.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Why do You forget us forever? You forsake us for [the] length of [our] days!
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Turn us back, O YHWH, to You, And we turn back, renew our days as of old.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 For have You utterly rejected us? You have been angry against us—exceedingly?
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
