Lamentations 5
1 Remember, O YHWH, what has befallen us, Look attentively, and see our reproach.
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Our inheritance has been turned to strangers, Our houses to foreigners.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 Orphans we have been—without a father, our mothers [are] as widows.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 We have drunk our water for money, Our wood comes for a price.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 For our neck we have been pursued, We have labored—there has been no rest for us.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 [To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Our fathers have sinned—they are not, We have borne their iniquities.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Servants have ruled over us, There is no deliverer from their hand.
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Our skin as an oven has been burning, Because of the raging of the famine.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 Wives in Zion they have humbled, Virgins—in cities of Judah.
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Princes have been hanged by their hand, Elderly faces have not been honored.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 They have taken young men to grind, And youths have stumbled with wood.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 Elderly have ceased from the gate, Young men from their song.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 The joy of our heart has ceased, Our dancing has been turned to mourning.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 The crown has fallen [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 Our heart has been sick for this, Our eyes have been dim for these.
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 For the Mount of Zion—that is desolate, Foxes have gone up on it.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 You, O YHWH, remain for all time, Your throne to generation and generation.
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Why do You forget us forever? You forsake us for [the] length of [our] days!
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Turn us back, O YHWH, to You, And we turn back, renew our days as of old.
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 For have You utterly rejected us? You have been angry against us—exceedingly?
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
