Lamentations 3
1 [ALEPH-BET] I [am] the man [who] has seen affliction By the rod of His wrath.
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. |
2 He has led me, and causes to go [in] darkness, and without light.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. |
3 Surely against me He turns back, He turns His hand all the day.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. |
4 He has worn out my flesh and my skin. He has broken my bones.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. |
5 He has built up against me, And sets around poverty and weariness.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. |
6 In dark places He has caused me to dwell, As the dead of old.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. |
7 He has hedged me in, and I do not go out, He has made heavy my chain.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. |
8 Also when I call and cry out, He has shut out my prayer.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. |
9 He has hedged my ways with hewn work, My paths He has made crooked.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. |
10 A bear lying in wait He [is] to me, A lion in secret hiding places.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ |
11 My ways He is turning aside, and He pulls me in pieces, He has made me a desolation.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. |
12 He has bent His bow, And sets me up as a mark for an arrow.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، |
13 He has caused to enter into my reins The sons of His quiver.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. |
14 I have been a derision to all my people, Their song all the day.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. |
15 He has filled me with bitter things, He has filled me [with] wormwood.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. |
16 And He breaks with gravel my teeth, He has covered me with ashes.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. |
17 And You cast off my soul from peace, I have forgotten prosperity.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. |
18 And I say, My strength and my hope have perished from YHWH.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. |
19 Remember my affliction and my mourning, Wormwood and gall!
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. |
20 Remember well, and my soul bows down in me.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. |
21 This I turn to my heart—therefore I hope.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که |
22 The kindnesses of YHWH! For we have not been consumed, For His mercies have not ended.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. |
23 New every morning, abundant [is] Your faithfulness.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. |
24 My portion [is] YHWH, my soul has said, Therefore I hope for Him.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» |
25 YHWH [is] good to those waiting for Him, To the soul [that] seeks Him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. |
26 [It is] good when one stays and stands still For the salvation of YHWH.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. |
27 [It is] good for a man that he bears a yoke in his youth.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. |
28 He sits alone, and is silent, For He has laid [it] on him.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند |
29 He puts his mouth in the dust, if so be, there is hope.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. |
30 He gives to his striker the cheek, He is filled with reproach.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، |
31 For the Lord does not cast off for all time.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. |
32 For though He afflicted, yet He has pitied, According to the abundance of His kindness.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. |
33 For He has not afflicted with His heart, Nor does He grieve the sons of men.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. |
34 To bruise under one’s feet any bound ones of earth,
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، |
35 To turn aside the judgment of a man, Before the face of the Most High,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، |
36 To subvert a man in his cause, the Lord has not approved.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ |
37 Who [is] this—he has spoken, and it is, [And] the Lord has not commanded [it]?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ |
38 From the mouth of the Most High does not go forth the evils and the good.
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ |
39 Why does a living man sigh habitually, A man for his sin?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ |
40 We search our ways, and investigate, And turn back to YHWH.
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. |
41 We lift up our heart on the hands to God in the heavens.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: |
42 We have transgressed and been rebellious, You have not forgiven.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. |
43 You have covered Yourself with anger, And pursue us; You have slain—You have not pitied.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. |
44 You have covered Yourself with a cloud, So that prayer does not pass through.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. |
45 Outcast and refuse You make us In the midst of the peoples.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. |
46 Opened against us their mouth have all our enemies.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. |
47 Fear and a snare has been for us, Desolation and destruction.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» |
48 Streams of water go down my eye, For the destruction of the daughter of my people.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست |
49 My eye is poured out, And does not cease without intermission,
50 Until YHWH looks and sees from the heavens,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! |
51 My eye affects my soul, Because of all the daughters of my city.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. |
52 Hunting—my enemies have hunted me without cause like the bird.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. |
53 They have cut off my life in a pit, And they cast a stone against me.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. |
54 Waters have flowed over my head, I have said, I have been cut off.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. |
55 I called Your Name, O YHWH, from the lower pit.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم |
56 You have heard my voice, do not hide Your ear at my breathing—at my cry.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. |
57 You have drawn near in the day I call You, You have said, Do not fear.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» |
58 You have pleaded, O Lord, the pleadings of my soul, You have redeemed my life.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. |
59 You have seen, O YHWH, my overthrow, Judge my cause.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. |
60 You have seen all their vengeance, All their thoughts of me.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. |
61 You have heard their reproach, O YHWH, All their thoughts against me,
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. |
62 The lips of my withstanders, Even their meditation against me all the day.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. |
63 Their sitting down, and their rising up, Behold attentively, I [am] their song.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. |
64 You return to them the deed, O YHWH, According to the work of their hands.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. |
65 You give to them a covered heart, Your curse to them.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. |
66 You pursue in anger, and destroy them, From under the heavens of YHWH!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. |
