John 11
1 And there was a certain one ailing, Lazarus, from Bethany, of the village of Mary and Martha her sister—
అనన్తరం మరియమ్ తస్యా భగినీ మర్థా చ యస్మిన్ వైథనీయాగ్రామే వసతస్తస్మిన్ గ్రామే ఇలియాసర్ నామా పీడిత ఏక ఆసీత్|
2 and it was Mary who anointed the LORD with ointment, and wiped His feet with her hair, whose brother Lazarus was ailing—
యా మరియమ్ ప్రభుం సుగన్ధితేలైన మర్ద్దయిత్వా స్వకేశైస్తస్య చరణౌ సమమార్జత్ తస్యా భ్రాతా స ఇలియాసర్ రోగీ|
3 therefore the sisters sent to Him, saying, “Lord, behold, he whom You cherish is ailing”;
అపరఞ్చ హే ప్రభో భవాన్ యస్మిన్ ప్రీయతే స ఏవ పీడితోస్తీతి కథాం కథయిత్వా తస్య భగిన్యౌ ప్రేషితవత్యౌ|
4 and Jesus having heard, said, “This ailment is not to death, but for the glory of God, that the Son of God may be glorified through it.”
తదా యీశురిమాం వార్త్తాం శ్రుత్వాకథయత పీడేయం మరణార్థం న కిన్త్వీశ్వరస్య మహిమార్థమ్ ఈశ్వరపుత్రస్య మహిమప్రకాశార్థఞ్చ జాతా|
5 And Jesus was loving Martha, and her sister, and Lazarus,
యీశు ర్యద్యపిమర్థాయాం తద్భగిన్యామ్ ఇలియాసరి చాప్రీయత,
6 when, therefore, He heard that he is ailing, then indeed He remained in the place in which He was two days,
తథాపి ఇలియాసరః పీడాయాః కథం శ్రుత్వా యత్ర ఆసీత్ తత్రైవ దినద్వయమతిష్ఠత్|
7 then after this, He says to the disciples, “We may go to Judea again”;
తతః పరమ్ స శిష్యానకథయద్ వయం పున ర్యిహూదీయప్రదేశం యామః|
8 the disciples say to Him, “Rabbi, the Jews were just seeking to stone You, and again You go there?”
తతస్తే ప్రత్యవదన్, హే గురో స్వల్పదినాని గతాని యిహూదీయాస్త్వాం పాషాణై ర్హన్తుమ్ ఉద్యతాస్తథాపి కిం పునస్తత్ర యాస్యసి?
9 Jesus answered, “Are there not twelve hours in the day? If anyone may walk in the day, he does not stumble, because he sees the light of this world;
యీశుః ప్రత్యవదత్, ఏకస్మిన్ దినే కిం ద్వాదశఘటికా న భవన్తి? కోపి దివా గచ్ఛన్ న స్ఖలతి యతః స ఏతజ్జగతో దీప్తిం ప్రాప్నోతి|
10 and if anyone may walk in the night, he stumbles, because the light is not in him.”
కిన్తు రాత్రౌ గచ్ఛన్ స్ఖలతి యతో హేతోస్తత్ర దీప్తి ర్నాస్తి|
11 He said these things, and after this He says to them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I go on that I may awake him”;
ఇమాం కథాం కథయిత్వా స తానవదద్, అస్మాకం బన్ధుః ఇలియాసర్ నిద్రితోభూద్ ఇదానీం తం నిద్రాతో జాగరయితుం గచ్ఛామి|
12 therefore His disciples said, “Lord, if he has fallen asleep, he will be saved”;
యీశు ర్మృతౌ కథామిమాం కథితవాన్ కిన్తు విశ్రామార్థం నిద్రాయాం కథితవాన్ ఇతి జ్ఞాత్వా శిష్యా అకథయన్,
13 but Jesus had spoken about his death, but they thought that He speaks about the repose of sleep.
హే గురో స యది నిద్రాతి తర్హి భద్రమేవ|
14 Then, therefore, Jesus said to them freely, “Lazarus has died;
తదా యీశుః స్పష్టం తాన్ వ్యాహరత్, ఇలియాసర్ అమ్రియత;
15 and I rejoice, for your sake (that you may believe), that I was not there; but we may go to him”;
కిన్తు యూయం యథా ప్రతీథ తదర్థమహం తత్ర న స్థితవాన్ ఇత్యస్మాద్ యుష్మన్నిమిత్తమ్ ఆహ్లాదితోహం, తథాపి తస్య సమీపే యామ|
16 therefore Thomas, who is called Didymus, said to the fellow-disciples, “We may go—we also, that we may die with Him,”
తదా థోమా యం దిదుమం వదన్తి స సఙ్గినః శిష్యాన్ అవదద్ వయమపి గత్వా తేన సార్ద్ధం మ్రియామహై|
17 Jesus, therefore, having come, found him having already been four days in the tomb.
యీశుస్తత్రోపస్థాయ ఇలియాసరః శ్మశానే స్థాపనాత్ చత్వారి దినాని గతానీతి వార్త్తాం శ్రుతవాన్|
18 And Bethany was near to Jerusalem, about fifteen stadia off,
వైథనీయా యిరూశాలమః సమీపస్థా క్రోశైకమాత్రాన్తరితా;
19 and many of the Jews had come to Martha and Mary, that they might comfort them concerning their brother;
తస్మాద్ బహవో యిహూదీయా మర్థాం మరియమఞ్చ భ్యాతృశోకాపన్నాం సాన్త్వయితుం తయోః సమీపమ్ ఆగచ్ఛన్|
20 Martha, therefore, when she heard that Jesus comes, met Him, and Mary kept sitting in the house.
మర్థా యీశోరాగమనవార్తాం శ్రుత్వైవ తం సాక్షాద్ అకరోత్ కిన్తు మరియమ్ గేహ ఉపవిశ్య స్థితా|
21 Martha, therefore, said to Jesus, “Lord, if You had been here, my brother had not died;
తదా మర్థా యీశుమవాదత్, హే ప్రభో యది భవాన్ అత్రాస్థాస్యత్ తర్హి మమ భ్రాతా నామరిష్యత్|
22 but even now, I have known that whatever You may ask of God, God will give to You”;
కిన్త్విదానీమపి యద్ ఈశ్వరే ప్రార్థయిష్యతే ఈశ్వరస్తద్ దాస్యతీతి జానేఽహం|
23 Jesus says to her, “Your brother will rise again.”
యీశురవాదీత్ తవ భ్రాతా సముత్థాస్యతి|
24 Martha says to Him, “I have known that he will rise again in the resurrection in the last day”;
మర్థా వ్యాహరత్ శేషదివసే స ఉత్థానసమయే ప్రోత్థాస్యతీతి జానేఽహం|
25 Jesus said to her, “I AM the resurrection, and the life; he who is believing in Me, even if he may die, will live;
తదా యీశుః కథితవాన్ అహమేవ ఉత్థాపయితా జీవయితా చ యః కశ్చన మయి విశ్వసితి స మృత్వాపి జీవిష్యతి;
యః కశ్చన చ జీవన్ మయి విశ్వసితి స కదాపి న మరిష్యతి, అస్యాం కథాయాం కిం విశ్వసిషి? (aiōn g165)
27 do you believe this?” She says to Him, “Yes, Lord, I have believed that You are the Christ, the Son of God, who is coming into the world.”
సావదత్ ప్రభో యస్యావతరణాపేక్షాస్తి భవాన్ సఏవాభిషిక్త్త ఈశ్వరపుత్ర ఇతి విశ్వసిమి|
28 And having said these things, she went away, and called Mary her sister privately, saying, “The Teacher is present, and calls you”;
ఇతి కథాం కథయిత్వా సా గత్వా స్వాం భగినీం మరియమం గుప్తమాహూయ వ్యాహరత్ గురురుపతిష్ఠతి త్వామాహూయతి చ|
29 she, when she heard, rises up quickly, and comes to Him;
కథామిమాం శ్రుత్వా సా తూర్ణమ్ ఉత్థాయ తస్య సమీపమ్ అగచ్ఛత్|
30 and Jesus had not yet come into the village, but was in the place where Martha met Him;
యీశు ర్గ్రామమధ్యం న ప్రవిశ్య యత్ర మర్థా తం సాక్షాద్ అకరోత్ తత్ర స్థితవాన్|
31 the Jews, therefore, who were with her in the house, and were comforting her, having seen Mary that she rose up quickly and went forth, followed her, saying, “She goes away to the tomb, that she may weep there.”
యే యిహూదీయా మరియమా సాకం గృహే తిష్ఠన్తస్తామ్ అసాన్త్వయన తే తాం క్షిప్రమ్ ఉత్థాయ గచ్ఛన్తిం విలోక్య వ్యాహరన్, స శ్మశానే రోదితుం యాతి, ఇత్యుక్త్వా తే తస్యాః పశ్చాద్ అగచ్ఛన్|
32 Mary, therefore, when she came where Jesus was, having seen Him, fell at His feet, saying to Him, “Lord, if You had been here, my brother had not died”;
యత్ర యీశురతిష్ఠత్ తత్ర మరియమ్ ఉపస్థాయ తం దృష్ట్వా తస్య చరణయోః పతిత్వా వ్యాహరత్ హే ప్రభో యది భవాన్ అత్రాస్థాస్యత్ తర్హి మమ భ్రాతా నామరిష్యత్|
33 Jesus, therefore, when He saw her weeping, and the Jews who came with her weeping, groaned in the spirit, and troubled Himself, and He said,
యీశుస్తాం తస్యాః సఙ్గినో యిహూదీయాంశ్చ రుదతో విలోక్య శోకార్త్తః సన్ దీర్ఘం నిశ్వస్య కథితవాన్ తం కుత్రాస్థాపయత?
34 “Where have you laid him?” They say to Him, “Lord, come and see”;
తే వ్యాహరన్, హే ప్రభో భవాన్ ఆగత్య పశ్యతు|
35 Jesus wept.
యీశునా క్రన్దితం|
36 The Jews, therefore, said, “Behold, how He was cherishing him!”
అతఏవ యిహూదీయా అవదన్, పశ్యతాయం తస్మిన్ కిదృగ్ అప్రియత|
37 And certain of them said, “Was not this One, who opened the eyes of the blind man, also able to cause that this one might not have died?”
తేషాం కేచిద్ అవదన్ యోన్ధాయ చక్షుషీ దత్తవాన్ స కిమ్ అస్య మృత్యుం నివారయితుం నాశక్నోత్?
38 Jesus, therefore, again groaning in Himself, comes to the tomb, and it was a cave, and a stone was lying on it,
తతో యీశుః పునరన్తర్దీర్ఘం నిశ్వస్య శ్మశానాన్తికమ్ అగచ్ఛత్| తత్ శ్మశానమ్ ఏకం గహ్వరం తన్ముఖే పాషాణ ఏక ఆసీత్|
39 Jesus says, “Take away the stone”; the sister of him who has died—Martha—says to Him, “Lord, he already stinks, for he is four days dead”;
తదా యీశురవదద్ ఏనం పాషాణమ్ అపసారయత, తతః ప్రమీతస్య భగినీ మర్థావదత్ ప్రభో, అధునా తత్ర దుర్గన్ధో జాతః, యతోద్య చత్వారి దినాని శ్మశానే స తిష్ఠతి|
40 Jesus says to her, “Did I not say to you that if you may believe, you will see the glory of God?”
తదా యీశురవాదీత్, యది విశ్వసిషి తర్హీశ్వరస్య మహిమప్రకాశం ద్రక్ష్యసి కథామిమాం కిం తుభ్యం నాకథయం?
41 Therefore they took away the stone where the dead was laid, and Jesus lifted His eyes upwards, and said, “Father, I thank You that You heard Me;
తదా మృతస్య శ్మశానాత్ పాషాణోఽపసారితే యీశురూర్ద్వ్వం పశ్యన్ అకథయత్, హే పిత ర్మమ నేవేసనమ్ అశృణోః కారణాదస్మాత్ త్వాం ధన్యం వదామి|
42 and I knew that You always hear Me, but because of the multitude that is standing by, I said [it], that they may believe that You sent Me.”
త్వం సతతం శృణోషి తదప్యహం జానామి, కిన్తు త్వం మాం యత్ ప్రైరయస్తద్ యథాస్మిన్ స్థానే స్థితా లోకా విశ్వసన్తి తదర్థమ్ ఇదం వాక్యం వదామి|
43 And saying these things, He cried out with a loud voice, “Lazarus, come forth!”
ఇమాం కథాం కథయిత్వా స ప్రోచ్చైరాహ్వయత్, హే ఇలియాసర్ బహిరాగచ్ఛ|
44 And he who died came forth, feet and hands being bound with grave-clothes, and his face was bound around with a napkin; Jesus says to them, “Loose him, and permit to go.”
తతః స ప్రమీతః శ్మశానవస్త్రై ర్బద్ధహస్తపాదో గాత్రమార్జనవాససా బద్ధముఖశ్చ బహిరాగచ్ఛత్| యీశురుదితవాన్ బన్ధనాని మోచయిత్వా త్యజతైనం|
45 Many, therefore, of the Jews who came to Mary, and beheld what Jesus did, believed in Him;
మరియమః సమీపమ్ ఆగతా యే యిహూదీయలోకాస్తదా యీశోరేతత్ కర్మ్మాపశ్యన్ తేషాం బహవో వ్యశ్వసన్,
46 but certain of them went away to the Pharisees, and told them what Jesus did;
కిన్తు కేచిదన్యే ఫిరూశినాం సమీపం గత్వా యీశోరేతస్య కర్మ్మణో వార్త్తామ్ అవదన్|
47 the chief priests, therefore, and the Pharisees, gathered together [the] Sanhedrin and said, “What may we do? Because this Man does many signs?
తతః పరం ప్రధానయాజకాః ఫిరూశినాశ్చ సభాం కృత్వా వ్యాహరన్ వయం కిం కుర్మ్మః? ఏష మానవో బహూన్యాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి కరోతి|
48 If we may leave Him alone thus, all will believe in Him; and the Romans will come, and will take away both our place and nation.”
యదీదృశం కర్మ్మ కర్త్తుం న వారయామస్తర్హి సర్వ్వే లోకాస్తస్మిన్ విశ్వసిష్యన్తి రోమిలోకాశ్చాగత్యాస్మాకమ్ అనయా రాజధాన్యా సార్ద్ధం రాజ్యమ్ ఆఛేత్స్యన్తి|
49 And a certain one of them, Caiaphas, being chief priest of that year, said to them, “You have not known anything,
తదా తేషాం కియఫానామా యస్తస్మిన్ వత్సరే మహాయాజకపదే న్యయుజ్యత స ప్రత్యవదద్ యూయం కిమపి న జానీథ;
50 nor reason that it is good for us that one man may die for the people, and not the whole nation perish.”
సమగ్రదేశస్య వినాశతోపి సర్వ్వలోకార్థమ్ ఏకస్య జనస్య మరణమ్ అస్మాకం మఙ్గలహేతుకమ్ ఏతస్య వివేచనామపి న కురుథ|
51 And he did not say this of himself, but being chief priest of that year, he prophesied that Jesus was about to die for the nation,
ఏతాం కథాం స నిజబుద్ధ్యా వ్యాహరద్ ఇతి న,
52 and not for the nation only, but that also the children of God, who have been scattered abroad, He may gather together into one.
కిన్తు యీశూస్తద్దేశీయానాం కారణాత్ ప్రాణాన్ త్యక్ష్యతి, దిశి దిశి వికీర్ణాన్ ఈశ్వరస్య సన్తానాన్ సంగృహ్యైకజాతిం కరిష్యతి చ, తస్మిన్ వత్సరే కియఫా మహాయాజకత్వపదే నియుక్తః సన్ ఇదం భవిష్యద్వాక్యం కథితవాన్|
53 From that day, therefore, they took counsel together that they may kill Him;
తద్దినమారభ్య తే కథం తం హన్తుం శక్నువన్తీతి మన్త్రణాం కర్త్తుం ప్రారేభిరే|
54 Jesus, therefore, was no longer freely walking among the Jews, but went away from there into the region near the wilderness, to a city called Ephraim, and there He tarried with His disciples.
అతఏవ యిహూదీయానాం మధ్యే యీశుః సప్రకాశం గమనాగమనే అకృత్వా తస్మాద్ గత్వా ప్రాన్తరస్య సమీపస్థాయిప్రదేశస్యేఫ్రాయిమ్ నామ్ని నగరే శిష్యైః సాకం కాలం యాపయితుం ప్రారేభే|
55 And the Passover of the Jews was near, and many went up to Jerusalem out of the country before the Passover, that they might purify themselves;
అనన్తరం యిహూదీయానాం నిస్తారోత్సవే నికటవర్త్తిని సతి తదుత్సవాత్ పూర్వ్వం స్వాన్ శుచీన్ కర్త్తుం బహవో జనా గ్రామేభ్యో యిరూశాలమ్ నగరమ్ ఆగచ్ఛన్,
56 therefore they were seeking Jesus and said with one another, standing in the temple, “What appears to you—that He may not come to the celebration?”
యీశోరన్వేషణం కృత్వా మన్దిరే దణ్డాయమానాః సన్తః పరస్పరం వ్యాహరన్, యుష్మాకం కీదృశో బోధో జాయతే? స కిమ్ ఉత్సవేఽస్మిన్ అత్రాగమిష్యతి?
57 And both the chief priests and the Pharisees had given a command, that if anyone may know where He is, he may show [it], so that they may seize Him.
స చ కుత్రాస్తి యద్యేతత్ కశ్చిద్ వేత్తి తర్హి దర్శయతు ప్రధానయాజకాః ఫిరూశినశ్చ తం ధర్త్తుం పూర్వ్వమ్ ఇమామ్ ఆజ్ఞాం ప్రాచారయన్|
