Job 8
1 And Bildad the Shuhite answers and says:
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 “Until when do you speak these things? And a strong wind—sayings of your mouth?
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Does God pervert judgment? And does the Mighty One pervert justice?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 If your sons have sinned before Him, And He sends them away, By the hand of their transgression,
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 If you seek for God early, And make supplication to the Mighty,
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 If you [are] pure and upright, Surely now He wakes for you, And has completed The habitation of your righteousness.
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 And your beginning has been small, And your latter end is very great.
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 For inquire, please, of a former generation, And prepare for a search of their fathers,
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 For we [are] of yesterday, and we do not know, For our days [are] a shadow on earth.
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 Do they not show you—speak to you, And from their heart bring forth words?
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Does a rush rise without a marsh? A reed increase without water?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 While it [is] in its budding—uncropped, Even before any herb it withers.
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane perishes,
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 He leans on his house—and it does not stand, He takes hold on it—and it does not abide.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 He [is] green before the sun, And over his garden his branch goes out.
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 His roots are wrapped by a heap, He looks for a house of stones.
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 If [one] destroys him from his place, Then it has feigned concerning him, I have not seen you!
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 Behold, this [is] the joy of His way, And from the dust others spring up.
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Behold, God does not reject the perfect, Nor takes hold on the hand of evildoers.
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 While He fills your mouth with laughter, And your lips with shouting,
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 Those hating you put on shame, And the tent of the wicked is not!”
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
