Job 7

1 “Is there not warfare to man on earth? And his days as the days of a hired worker?

Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.

2 As a servant desires the shadow, And as a hired worker expects his wage,

Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,

3 So I have been caused to inherit months of vanity, And they numbered nights of misery to me.

Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.

4 If I lay down, then I have said, When do I rise, And evening has been measured? And I have been full of tossings until dawn.

Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.

5 My flesh has been clothed [with] worms, And a clod of dust, My skin has been shriveled and is loathsome,

Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.

6 My days swifter than a loom, And they are consumed without hope.

Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.

7 Remember that my life [is] a breath, My eye does not turn back to see good.

Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;

8 The eye of my beholder does not behold me. Your eyes [are] on me—and I am not.

Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.

9 A cloud has been consumed, and it goes, So he who is going down to Sheol does not come up. (Sheol h7585)

Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)

10 He does not turn to his house again, Nor does his place discern him again.

Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.

11 Also I do not withhold my mouth—I speak in the distress of my spirit, I talk in the bitterness of my soul.

Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.

12 Am I a sea [monster], or a dragon, That You set a watch over me?

Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?

13 When I said, My bed comforts me, In my talking He takes away my couch.

Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,

14 And You have frightened me with dreams, And You terrify me from visions,

Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;

15 And my soul chooses strangling, Death rather than my bones.

Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.

16 I have wasted away—I do not live for all time. Cease from me, for my days [are] vanity.

Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.

17 What [is] man that You magnify him? And that You set Your heart to him?

Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,

18 And inspect him in the mornings, [And] in the evenings try him?

Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?

19 How long do You not look from me? You do not desist until I swallow my spittle.

Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?

20 I have sinned, what do I do to You, O watcher of man? Why have You set me for a mark to You, And I am for a burden to myself—and what?

Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?

21 You do not take away my transgression, And [do not] cause my iniquity to pass away, Because now, I lie down in dust, And You have sought me—and I am not!”

Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.