Job 7
1 “Is there not warfare to man on earth? And his days as the days of a hired worker?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 As a servant desires the shadow, And as a hired worker expects his wage,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 So I have been caused to inherit months of vanity, And they numbered nights of misery to me.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 If I lay down, then I have said, When do I rise, And evening has been measured? And I have been full of tossings until dawn.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 My flesh has been clothed [with] worms, And a clod of dust, My skin has been shriveled and is loathsome,
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 My days swifter than a loom, And they are consumed without hope.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Remember that my life [is] a breath, My eye does not turn back to see good.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 The eye of my beholder does not behold me. Your eyes [are] on me—and I am not.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 A cloud has been consumed, and it goes, So he who is going down to Sheol does not come up. (Sheol h7585)
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 He does not turn to his house again, Nor does his place discern him again.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Also I do not withhold my mouth—I speak in the distress of my spirit, I talk in the bitterness of my soul.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Am I a sea [monster], or a dragon, That You set a watch over me?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 When I said, My bed comforts me, In my talking He takes away my couch.
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 And You have frightened me with dreams, And You terrify me from visions,
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 And my soul chooses strangling, Death rather than my bones.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 I have wasted away—I do not live for all time. Cease from me, for my days [are] vanity.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 What [is] man that You magnify him? And that You set Your heart to him?
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 And inspect him in the mornings, [And] in the evenings try him?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 How long do You not look from me? You do not desist until I swallow my spittle.
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 I have sinned, what do I do to You, O watcher of man? Why have You set me for a mark to You, And I am for a burden to myself—and what?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 You do not take away my transgression, And [do not] cause my iniquity to pass away, Because now, I lie down in dust, And You have sought me—and I am not!”
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
