Job 6
1 And Job answers and says:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 “O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
3 For now it is heavier than the sands of the sea, Therefore my words have been rash.
Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
4 For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
5 Does a wild donkey bray over tender grass? Does an ox low over his provender?
Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
6 Is an insipid thing eaten without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
7 My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
8 O that my request may come, That God may grant my hope!
“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
9 That God would please—and bruise me, Loose His hand and cut me off!
Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
10 And yet it is my comfort (And I exult in pain—He does not spare), That I have not hidden The sayings of the Holy One.
Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
11 What [is] my power that I should hope? And what [is] my end that I should prolong my life?
Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
12 Is my strength the strength of stones? Is my flesh bronze?
Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
13 Is my help not with me, And substance driven from me?
Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
14 To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsakes.
“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
15 My brothers have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
16 That are black because of ice, By them snow hides itself.
Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
17 By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
18 The paths turn aside of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
19 Passengers of Tema looked expectingly, Travelers of Sheba hoped for them.
20 They were ashamed that one has trusted, They have come to it and are confounded.
Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
21 Surely now you have become the same! You see a downfall, and are afraid.
Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
22 Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
23 And, Deliver me from the hand of an adversary? And, Ransom me from the hand of terrible ones?
24 Show me, and I keep silent, And what I have erred, let me understand.
“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
25 How powerful have been upright sayings, And what reproof from you reproves?
Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
26 For reproof—do you reckon words? And for wind—sayings of the desperate?
Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
27 You cause anger to fall on the fatherless, And are strange to your friend.
Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
28 And now, please, look on me, Even to your face do I lie?
“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
29 Please turn back, let it not be perverseness, Indeed, turn back again—my righteousness [is] in it.
Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
30 Is there perverseness in my tongue? Does my palate not discern calamity?”
Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
