Job 6
1 And Job answers and says:
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 “O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
3 For now it is heavier than the sands of the sea, Therefore my words have been rash.
Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
4 For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
5 Does a wild donkey bray over tender grass? Does an ox low over his provender?
Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
6 Is an insipid thing eaten without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
7 My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
8 O that my request may come, That God may grant my hope!
Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
9 That God would please—and bruise me, Loose His hand and cut me off!
Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
10 And yet it is my comfort (And I exult in pain—He does not spare), That I have not hidden The sayings of the Holy One.
Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
11 What [is] my power that I should hope? And what [is] my end that I should prolong my life?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
12 Is my strength the strength of stones? Is my flesh bronze?
Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
13 Is my help not with me, And substance driven from me?
Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
14 To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsakes.
Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
15 My brothers have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
16 That are black because of ice, By them snow hides itself.
Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
17 By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
18 The paths turn aside of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
19 Passengers of Tema looked expectingly, Travelers of Sheba hoped for them.
Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
20 They were ashamed that one has trusted, They have come to it and are confounded.
Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
21 Surely now you have become the same! You see a downfall, and are afraid.
Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
22 Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
23 And, Deliver me from the hand of an adversary? And, Ransom me from the hand of terrible ones?
Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
24 Show me, and I keep silent, And what I have erred, let me understand.
Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
25 How powerful have been upright sayings, And what reproof from you reproves?
Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
26 For reproof—do you reckon words? And for wind—sayings of the desperate?
Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
27 You cause anger to fall on the fatherless, And are strange to your friend.
Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
28 And now, please, look on me, Even to your face do I lie?
Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
29 Please turn back, let it not be perverseness, Indeed, turn back again—my righteousness [is] in it.
Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
30 Is there perverseness in my tongue? Does my palate not discern calamity?”
Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
