Job 5
1 “Pray, call, is there any to answer you? And to which of the holy ones do you turn?
Umawagka ita; adda kadi ti sumungbat kenka? Siasino kadagiti nasantoan ti pagkamangam?
2 For provocation slays the perverse, And envy puts to death the simple,
Ta papatayen ti unget ti nakuneng a tao; patayen ti panagimon ti maag.
3 I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straight away,
Nakakitaak iti nakuneng a tao nga agramramot. Ngem kella-at nga inlunodko ti pagtaenganna.
4 His sons are far from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
Adayo iti kinatalged dagiti annakna; narumekda idiay ruangan ti siudad. Awan iti mangispal kadakuada—
5 Whose harvest the hungry eat, And even take it from the thorns, And the designing swallowed their wealth.
dagiti apitda ket kinnan dagiti dadduma a mabisbisin, tattao a mangala iti daytoy uray manipud kadagiti siit; dagiti tattao a ti kinabaknangda ket inibus dagiti tattao a mawaw iti daytoy.
6 For sorrow does not come forth from the dust, Nor does misery spring up from the ground.
Ta saan nga agtaud iti daga dagiti panagrigat; uray pay ti riribuk ket saan nga agrusing manipud iti daga;
7 For man is born to misery, And the sparks go high to fly.
ngem ar-aramiden ti tao ti bukodna a pakariribukan, a kasla dagiti gilap a tumayab nga agpangato.
8 Yet I inquire for God, And for God I give my word,
Ngem no maipapan kaniak, mapanak iti Dios a mismo; italekko kenkuana ti kasasaadko—
9 Doing great things, and there is no searching. Wonderful, until there is no numbering.
isuna nga agar-aramid ti naindaklan ken saan a matukod a banbanag, dagiti nakakaskasdaaw a banbanag a saan a mabilang.
10 Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
Mangmangted isuna iti tudo iti rabaw ti daga, ken mangibulos iti danum kadagiti taltalon.
11 To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
Ar-aramidenna daytoy tapno ingatona dagiti nababa; tapno ibangonna iti kinatalged dagiti agladladingit kadagiti dapo.
12 Making void thoughts of the cunning, And their hands do not execute wisdom.
Upayenna ti panggep dagiti nasikap a tattao, tapno saan a maipatungpal dagiti imada dagiti panggepda.
13 Capturing the wise in their subtlety, And the counsel of wrestling ones was hurried,
Siloanna dagiti nasirib a tattao babaen iti bukodda a kinasikap; dagiti panggep dagiti nasirib a tattao ket agpatinggan iti mabiit.
14 By day they meet darkness, And as night—they grope at noon.
Makisinnarakda iti kinasipnget iti aldaw, ken agar-arikapda iti katengngaan ti aldaw a kasla rabii daytoy.
15 He saves the needy from the sword in their mouth, And from a strong hand,
Ngem isalakanna dagiti nakurapay a tattao manipud iti kampilan nga adda kadagiti ngiwatda ken ti agkasapulan a tao manipud iti ima dagiti nabileg a tattao.
16 And there is hope for the poor, And perverseness has shut her mouth.
Isu nga adda ti namnama ti nakurapay a tao, ken iserra ti kinaawan ti linteg ti ngiwatna.
17 Behold, the blessedness of mortal man, God reproves him: And do not despise the discipline of the Mighty,
Kitaem, naragsak ti tao a tubtubngaren ti Dios; ngarud, saanmo a guraen ti pannusa ti Mannakabalin amin.
18 For He pains, and He binds up, He strikes, and His hands heal.
Ta mangsugat ket kalpasanna baredbedanna; mangsugat isuna ket kalpasanna agasan dagiti imana.
19 In six distresses He delivers you, And in seven evil does not strike on you.
Ispalennakanto manipud kadagiti innem a pakariribukan; pudno, kadagiti pito a pakariribukan, awanto ti dakes a mangsagid kenka.
20 In famine He has redeemed you from death, And in battle from the hands of the sword.
Iti nakaro a panagbisin, ispalennakanto manipud iti patay; iti gubat manipud iti pannakabalin ti kampilan.
21 When the tongue scourges you are hid, And you are not afraid of destruction, When it comes.
Mailemmengkanto manipud iti pannakasaplit iti dila; ket saankanto a mabuteng iti pannakadadael inton umay daytoy.
22 At destruction and at hunger you mock, And of the beast of the earth, You are not afraid.
Katawaamto ti pannakadadael ken panagbisin, ket saankanto a mabuteng kadagiti narungsot nga ayup.
23 (For with sons of the field [is] your covenant, And the beast of the field Has been at peace with you.)
Ta makitulagkanto kadagiti bato ti taltalonmo; natalgedkanto kadagiti narungsot nga ayup.
24 And you have known that your tent [is] peace, And inspected your habitation, and do not err,
Ammomto a ti toldam ket adda iti kinatalged; sarungkaramto dagiti arbanmo ket awan ti makitam a napukaw.
25 And have known that your seed [is] numerous, And your offspring as the herb of the earth;
Ammomto pay a ti panagrang-aymo ket kasta unay, a dagiti kaputotam ket kaslanto iti ruot iti daga.
26 You come in full age to the grave, As the going up of a stalk in its season.
Maitanemkanto inton lakayka unayen, a kasla iti dawa ti bukel a maibagkat a maipan iti pagirikan.
27 Behold, this—we searched it out—it [is] right, listen; And you, know for yourself!”
Kitaem, inadalmi daytoy a banag; kastoy daytoy; denggem daytoy, ket ammoem daytoy iti bagim.”
