Job 41
1 “Do you draw leviathan with a hook? And do you let down his tongue with a rope?
Левиатанни қармақ билән тарталамсән? Униң тилини арғамча билән [бағлап] басаламсән?
2 Do you put a reed in his nose? And pierce his jaw with a thorn?
Униң бурниға қомуш чүлүкни киргөзәләмсән? Униң еңигини төмүр нәйзә билән тешәләмсән?
3 Does he multiply supplications to you? Does he speak tender things to you?
У саңа арқа-арқидин илтиҗа қиламду? Яки саңа мулайимлиқ билән сөз қиламду?
4 Does he make a covenant with you? Do you take him for a perpetual servant?
У сән билән әһдә түзүп, Шуниң билән сән уни мәңгү малай сүпитидә қобул қилаламсән?
5 Do you play with him as a bird? And do you bind him for your girls?
Сән уни қушқачни ойнатқандәк ойнитамсән? Дедәклириңниң һозури үчүн уни бағлап қоямсән?
6 (Companions feast on him, They divide him among the merchants!)
Тиҗарәтчиләр униң үстидә содилишамду? Уни содигәрләргә бөлүштүрүп берәмду?
7 Do you fill his skin with barbed irons? And his head with fish-spears?
Сән униң пүткүл терисигә атарнәйзини санҗаламсән? Униң бешиға чаңгак билән санҗаламсән?!
8 Place your hand on him, Remember the battle—do not add!
Қолуңни униңға бирла тәккүзгәндин кейин, Бу җәңни әсләп иккинчи ундақ қилғучи болмайсән!
9 Behold, the hope of him is found a liar, Also, is one not cast down at his appearance?
Мана, «[уни бойсундуримән]» дегән һәр қандақ үмүт беһудиликтур; Һәтта уни бир көрүпла, үмүтсизлинип йәргә қарап қалиду әмәсму?
10 None so fierce that he awakes him, And who [is] he [who] stations himself before Me?
Униң җениға тегишкә петиналайдиған һеч ким йоқтур; Ундақта Мениң алдимда турмақчи болған кимдур?
11 Who has brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] Mine.
Асман астидики һәммә нәрсә Мениң турса, Мениң алдимға ким келип «маңа тегишлигини бәргинә» дәп баққан екән, Мән униңға қайтурушқа тегишликму?
12 I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
[Левиатанниң] әзалири, Униң зор күчи, Униң түзүлүшиниң гөзәллиги тоғрилиқ, Мән сүкүт қилип туралмаймән.
13 Who has uncovered the face of his clothing? Who enters within his double bridle?
Ким униң савутлуқ тонини салдуруветәлисун? Ким униң қош еңиги ичигә киривалалисун?
14 Who has opened the doors of his face? Around his teeth [are] terrible.
Ким униң йүз дәрвазилирини ачалалисун? Униң чишлири әтрапида вәһимә ятиду.
15 A pride—strong ones of shields, Shut up—a close seal.
Қасирақлириниң сәплири униң пәхридур, Улар бир-биригә чиң чаплаштурулғанки,
16 They draw near to one another, And air does not enter between them.
Бир-биригә шамал кирмәс йеқин туриду.
17 They adhere to one another, They stick together and are not separated.
Уларниң һәр бири өз һәмраһлириға чаплашқандур; Бир-биригә зич йепиштурулған, һеч айрилмастур.
18 His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
Униң чүшкүрүшлиридин нур чақнайду, Униң көзлири сәһәрдики қапақтәктур.
19 Flames go out of his mouth, sparks of fire escape.
Униң ағзидин отлар чиқип туриду; От учқунлири сәкрәп чиқиду.
20 Smoke goes forth out of his nostrils, As a blown pot and reeds.
Қомуш гүлханға қойған қайнаватқан қазандин чиққан һордәк, Униң бурун төшүгидин түтүн чиқип туриду;
21 His breath sets coals on fire, And a flame goes forth from his mouth.
Униң нәпәси көмүрләрни туташтуриду, Униң ағзидин бир ялқун чиқиду.
22 Strength lodges in his neck, And grief exults before him.
Бойнида зор күч ятиду, Вәһимә униң алдида сәкришип ойнайду.
23 The flakes of his flesh have adhered—Firm on him—it is not moved.
Униң әтлири қат-қат бирләштүрүлүп чиң туриду; Үстидики [қасирақлири] йепиштурулуп, мидирлимай туриду.
24 His heart [is] firm as a stone, Indeed, firm as the lower piece.
Униң жүриги бәәйни таштәк мустәһкәм туриду, Һәтта түгмәнниң асти тешидәк мәзмут туриду.
25 The mighty are afraid at his rising, From his breakings they keep themselves free.
У орнидин қозғалса, палванларму қорқуп қалиду; Униң толғинип шавқунлишидин алақзадә болуп кетиду.
26 The sword of his overtaker does not stand, Spear, dart, and breastplate.
Бириси қилични униңға тәккүзсиму, һеч үнүми йоқ; Нәйзә, атарнәйзә вә яки чаңгақ болсиму бәрибир үнүмсиздур.
27 He reckons iron as straw, bronze as rotten wood.
У төмүрни самандәк, Мисни пор яғачтәк чағлайду.
28 The son of the bow does not cause him to flee, Stones of the sling are turned into stubble by him.
Оқя болса уни қорқитип қачқузалмайду; Салға ташлири униң алдида пахалға айлиниду.
29 Darts have been reckoned as stubble, And he laughs at the shaking of a javelin.
Тоқмақларму пахалдәк һеч немә һесапланмайду; У нәйзә-шәшбәрниң тәңлинишигә қарап күлүп қойиду.
30 Sharp points of clay [are] under him, He spreads gold on the mire.
Униң асти қисми болса өткүр сапал парчилиридур; У лай үстигә чоң тирна билән татилиғандәк из қалдуриду.
31 He causes the deep to boil as a pot, He makes the sea as a pot of ointment.
У деңиз-океанларни қазандәк қайнитиветиду; У деңизни қазандики мәлһәмдәк варақшитиду;
32 He causes a path to shine after him, One thinks the deep to be hoary.
У маңса маңған йоли пақирайду; Адәм [бужғунларни көрүп] чоңқур деңизни аппақ чачлиқ бовай дәп ойлап қалиду.
33 There is not on the earth his like, That is made without terror.
Йәр йүзидә униң тәңдиши йоқтур, У һеч қорқмас яритилған.
34 He sees every high thing, He [is] king over all sons of pride.”
У бүйүкләрниң һәр қандиқиға [җүръәт билән] нәзәр селип, қорқмайду; У барлиқ мәғрур һайванларниң падишасидур».
