Job 41
1 “Do you draw leviathan with a hook? And do you let down his tongue with a rope?
| «آیا لویاتان را با قلاب توانی کشید؟ یازبانش را با ریسمان توانی فشرد؟ | ۱ |
2 Do you put a reed in his nose? And pierce his jaw with a thorn?
| آیادر بینی او مهار توانی کشید؟ یا چانه‌اش را باقلاب توانی سفت؟ | ۲ |
3 Does he multiply supplications to you? Does he speak tender things to you?
| آیا او نزد تو تضرع زیادخواهد نمود؟ یا سخنان ملایم به تو خواهدگفت؟ | ۳ |
4 Does he make a covenant with you? Do you take him for a perpetual servant?
| آیا با تو عهد خواهد بست یا او را برای بندگی دایمی خواهی گرفت؟ | ۴ |
5 Do you play with him as a bird? And do you bind him for your girls?
| آیا با او مثل گنجشک بازی توانی کرد؟ یا او را برای کنیزان خود توانی بست؟ | ۵ |
6 (Companions feast on him, They divide him among the merchants!)
| آیا جماعت (صیادان ) از اوداد و ستد خواهند کرد؟ یا او را در میان تاجران تقسیم خواهند نمود؟ | ۶ |
7 Do you fill his skin with barbed irons? And his head with fish-spears?
| آیا پوست او را با نیزه هامملو توانی کرد؟ یا سرش را با خطافهای ماهی گیران؟ | ۷ |
8 Place your hand on him, Remember the battle—do not add!
| اگر دست خود را بر او بگذاری جنگ را به یاد خواهی داشت و دیگر نخواهی کرد. | ۸ |
9 Behold, the hope of him is found a liar, Also, is one not cast down at his appearance?
| اینک امید به او باطل است. آیا از رویتش نیز آدمی به روی درافکنده نمی شود؟ | ۹ |
10 None so fierce that he awakes him, And who [is] he [who] stations himself before Me?
| کسی اینقدر متهور نیست که او را برانگیزاند. پس کیست که در حضور من بایستد؟ | ۱۰ |
11 Who has brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] Mine.
| کیست که سبقت جسته، چیزی به من داده، تابه او رد نمایم؟ هرچه زیر آسمان است از آن من می‌باشد. | ۱۱ |
12 I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
| «درباره اعضایش خاموش نخواهم شد و ازجبروت و جمال ترکیب او خبر خواهم داد. | ۱۲ |
13 Who has uncovered the face of his clothing? Who enters within his double bridle?
| کیست که روی لباس او را باز تواند نمود؟ وکیست که در میان دو صف دندانش داخل شود؟ | ۱۳ |
14 Who has opened the doors of his face? Around his teeth [are] terrible.
| کیست که درهای چهره‌اش را بگشاید؟ دایره دندانهایش هولناک است. | ۱۴ |
15 A pride—strong ones of shields, Shut up—a close seal.
| سپرهای زورآورش فخر او می‌باشد، با مهر محکم وصل شده است. | ۱۵ |
16 They draw near to one another, And air does not enter between them.
| با یکدیگر چنان چسبیده‌اند که باد از میان آنهانمی گذرد. | ۱۶ |
17 They adhere to one another, They stick together and are not separated.
| با همدیگر چنان وصل شده‌اند و باهم ملتصقند که جدا نمی شوند. | ۱۷ |
18 His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
| از عطسه های او نور ساطع می‌گردد و چشمان او مثل پلکهای فجر است. | ۱۸ |
19 Flames go out of his mouth, sparks of fire escape.
| از دهانش مشعلها بیرون می‌آید وشعله های آتش برمی جهد. | ۱۹ |
20 Smoke goes forth out of his nostrils, As a blown pot and reeds.
| از بینی های او دودبرمی آید مثل دیگ جوشنده و پاتیل. | ۲۰ |
21 His breath sets coals on fire, And a flame goes forth from his mouth.
| از نفس او اخگرها افروخته می‌شود و از دهانش شعله بیرون می‌آید. | ۲۱ |
22 Strength lodges in his neck, And grief exults before him.
| بر گردنش قوت نشیمن دارد، وهیبت پیش رویش رقص می‌نماید. | ۲۲ |
23 The flakes of his flesh have adhered—Firm on him—it is not moved.
| طبقات گوشت او بهم چسبیده است، و بر وی مستحکم است که متحرک نمی شود. | ۲۳ |
24 His heart [is] firm as a stone, Indeed, firm as the lower piece.
| دلش مثل سنگ مستحکم است، و مانند سنگ زیرین آسیا محکم می‌باشد. | ۲۴ |
25 The mighty are afraid at his rising, From his breakings they keep themselves free.
| چون او برمی خیزد نیرومندان هراسان می‌شوند، و از خوف بی‌خود می‌گردند. | ۲۵ |
26 The sword of his overtaker does not stand, Spear, dart, and breastplate.
| اگر شمشیر به او انداخته شود اثر نمی کند، و نه نیزه و نه مزراق و نه تیر. | ۲۶ |
27 He reckons iron as straw, bronze as rotten wood.
| آهن را مثل کاه می‌شمارد و برنج را مانند چوب پوسیده. | ۲۷ |
28 The son of the bow does not cause him to flee, Stones of the sling are turned into stubble by him.
| تیرهای کمان او را فرار نمی دهد و سنگهای فلاخن نزد او به کاه مبدل می‌شود. | ۲۸ |
29 Darts have been reckoned as stubble, And he laughs at the shaking of a javelin.
| عمود مثل کاه شمرده می‌شود و بر حرکت مزراق می‌خندد. | ۲۹ |
30 Sharp points of clay [are] under him, He spreads gold on the mire.
| در زیرش پاره های سفال تیز است و گردون پرمیخ را بر گل پهن می‌کند. | ۳۰ |
31 He causes the deep to boil as a pot, He makes the sea as a pot of ointment.
| لجه را مثل دیگ می‌جوشاند و دریا را مانند پاتیلچه عطاران می‌گرداند. | ۳۱ |
32 He causes a path to shine after him, One thinks the deep to be hoary.
| راه را در عقب خویش تابان می‌سازد به نوعی که لجه را سفیدمو گمان می‌برند. | ۳۲ |
33 There is not on the earth his like, That is made without terror.
| بر روی خاک نظیر او نیست، که بدون خوف آفریده شده باشد. | ۳۳ |
34 He sees every high thing, He [is] king over all sons of pride.”
| بر هرچیز بلند نظر می‌افکندو بر جمیع حیوانات سرکش پادشاه است.» | ۳۴ |
