Job 41
1 “Do you draw leviathan with a hook? And do you let down his tongue with a rope?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Do you put a reed in his nose? And pierce his jaw with a thorn?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Does he multiply supplications to you? Does he speak tender things to you?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Does he make a covenant with you? Do you take him for a perpetual servant?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Do you play with him as a bird? And do you bind him for your girls?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 (Companions feast on him, They divide him among the merchants!)
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Do you fill his skin with barbed irons? And his head with fish-spears?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Place your hand on him, Remember the battle—do not add!
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Behold, the hope of him is found a liar, Also, is one not cast down at his appearance?
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 None so fierce that he awakes him, And who [is] he [who] stations himself before Me?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Who has brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] Mine.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Who has uncovered the face of his clothing? Who enters within his double bridle?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Who has opened the doors of his face? Around his teeth [are] terrible.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 A pride—strong ones of shields, Shut up—a close seal.
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 They draw near to one another, And air does not enter between them.
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 They adhere to one another, They stick together and are not separated.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Flames go out of his mouth, sparks of fire escape.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Smoke goes forth out of his nostrils, As a blown pot and reeds.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 His breath sets coals on fire, And a flame goes forth from his mouth.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 Strength lodges in his neck, And grief exults before him.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 The flakes of his flesh have adhered—Firm on him—it is not moved.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 His heart [is] firm as a stone, Indeed, firm as the lower piece.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 The mighty are afraid at his rising, From his breakings they keep themselves free.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 The sword of his overtaker does not stand, Spear, dart, and breastplate.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 He reckons iron as straw, bronze as rotten wood.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 The son of the bow does not cause him to flee, Stones of the sling are turned into stubble by him.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Darts have been reckoned as stubble, And he laughs at the shaking of a javelin.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Sharp points of clay [are] under him, He spreads gold on the mire.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 He causes the deep to boil as a pot, He makes the sea as a pot of ointment.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 He causes a path to shine after him, One thinks the deep to be hoary.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 There is not on the earth his like, That is made without terror.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 He sees every high thing, He [is] king over all sons of pride.”
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
