Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answers and says:
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: |
2 “Has one tried a word with you? You are weary! And who is able to keep in words?
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. |
3 Behold, you have instructed many, And feeble hands you make strong.
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. |
4 Your words raise up the stumbling one, And you strengthen bowing knees.
5 But now, it comes to you, And you are weary; It strikes to you, and you are troubled.
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. |
6 Is your reverence not your confidence? Your hope—the perfection of your ways?
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ |
7 Now remember, Who, being innocent, has perished? And where have the upright been cut off?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ |
8 As I have seen—plowers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. |
9 From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger [are] consumed.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. |
10 The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. |
11 An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness separate.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. |
12 And a thing is secretly brought to me, And my ear receives a little of it.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. |
13 In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. |
14 Fear has met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. |
15 And a spirit passes before my face, The hair of my flesh stands up;
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! |
16 It stands, and I do not discern its aspect, A likeness [is] before my eyes, Silence! And I hear a voice:
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: |
17 Is mortal man more righteous than God? Is a man cleaner than his Maker?
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ |
18 Behold, He puts no credence in His servants, Nor sets praise in His messengers.
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، |
19 Also—the inhabitants of houses of clay (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth).
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. |
20 From morning to evening are beaten down, Without any regarding, they perish forever.
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. |
21 Has their excellence not been removed with them? They die, and not in wisdom!”
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» |
