Job 39
1 “Have you known the time of The bearing of the wild goats of the rock? Do you mark the bringing forth of does?
“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
2 Do you number the months they fulfill? And have you known the time of their bringing forth?
Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
3 They bow down, They bring forth their young ones safely, They cast forth their pangs.
Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
4 Their young ones are safe, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
5 Who has sent forth the wild donkey free? Indeed, who opened the bands of the wild donkey?
“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
6 Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
7 He laughs at the multitude of a city, He does not hear the cries of an exactor.
Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
8 The range of mountains [is] his pasture, And he seeks after every green thing.
Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
9 Is a wild ox willing to serve you? Does he lodge by your crib?
“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
10 Do you bind a wild ox in a furrow [with] his thick band? Does he harrow valleys after you?
Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
11 Do you trust in him because his power [is] great? And do you leave your labor to him?
Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
12 Do you trust in him That he brings back your seed, And gathers [it to] your threshing-floor?
Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
13 [The] wing of the crying ostriches exults, but as a pinion and feather of a stork?
“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
14 For she leaves her eggs on the earth, And she warms them on the dust,
Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
15 And she forgets that a foot may press it, And a beast of the field treads it down.
Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
16 It has hardened her young ones without her, Her labor [is] in vain, without fear.
Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
17 For God has caused her to forget wisdom, And He has not given a portion To her in understanding;
Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
18 At the time she lifts herself up on high, She laughs at the horse and his rider.
Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
19 Do you give might to the horse? Do you clothe his neck [with] a mane?
“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
20 Do you cause him to rush as a locust? The splendor of his snorting [is] terrible.
Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
21 They dig in a valley, and he rejoices in power, He goes forth to meet the armor.
Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
22 He laughs at fear, and is not frightened, And he does not turn back from the face of the sword.
Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
23 Quiver rattles against him, The flame of a spear, and a javelin.
Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
24 He swallows the ground with trembling and rage, And does not remain steadfast Because of the sound of a horn.
Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
25 Among the horns he says, Aha, And from afar he smells battle, Roaring of princes and shouting.
Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
26 By your understanding does a hawk fly? Does he spread his wings to the south?
“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
27 At your command does an eagle go up high? Or lift up his nest?
Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
28 He inhabits a rock, Indeed, he lodges on the tooth of a rock, and fortress.
Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
29 From there he has sought food, His eyes look attentively to a far-off place,
Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
30 And his brood sucks up blood, And where the pierced [are]—there [is] he!”
Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
