Job 39

1 “Have you known the time of The bearing of the wild goats of the rock? Do you mark the bringing forth of does?

Alam mo ba kung anong panahon ipinapanganak ng ligaw na kambing sa mga bato ang kaniyang anak? Kaya mo bang pagmasdan ang mga usa habang ipinapanganak nila ang mga batang usa?

2 Do you number the months they fulfill? And have you known the time of their bringing forth?

Kaya mo bang bilangin ang mga buwan na sila ay nagbubuntis? Alam mo ba ang panahon na kanilang dinadala ang kanilang mga anak?

3 They bow down, They bring forth their young ones safely, They cast forth their pangs.

Yumuyukod sila at pinapanganak ang kanilang anak, at pagkatapos winawakasan nila ang kanilang mga sakit sa panganganak.

4 Their young ones are safe, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.

Ang kanilang mga anak ay lumalakas at lumalaki sa mga damuhan; lumalabas sila at hindi na bumabalik muli.

5 Who has sent forth the wild donkey free? Indeed, who opened the bands of the wild donkey?

Sino ang nagpalaya sa ligaw na asno? Sino ang nagkalag sa mga gapos ng mabilis na asno,

6 Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,

na ang tahanan ay ginawa ko sa Araba, ang kaniyang bahay sa asin na lupain?

7 He laughs at the multitude of a city, He does not hear the cries of an exactor.

Tumatawa siya nang may panghahamak sa mga ingay sa lungsod; hindi niya naririnig ang mga sigaw ng kutsero.

8 The range of mountains [is] his pasture, And he seeks after every green thing.

Gumagala siya sa mga bundok bilang kaniyang pastulan; doon siya humahanap ng mga luntiang halaman para kainin.

9 Is a wild ox willing to serve you? Does he lodge by your crib?

Masaya bang maglilingkod sa iyo ang mabangis na toro? Pahihintulutan niya bang manatili sa iyong sabsaban?

10 Do you bind a wild ox in a furrow [with] his thick band? Does he harrow valleys after you?

Gamit ang lubid, kaya mo bang pasunurin ang mabangis na toro para mag-araro ng mga tudling? Susuyurin niya ba ang mga lambak para sa iyo?

11 Do you trust in him because his power [is] great? And do you leave your labor to him?

Magtitiwala ka ba sa kaniya dahil kahanga-hanga ang kaniyang lakas? Iiwan mo ba sa kaniya para gawin ang iyong tungkulin?

12 Do you trust in him That he brings back your seed, And gathers [it to] your threshing-floor?

Aasahan mo ba siyang dadalhin sa bahay ang iyong butil na titipunin para sa iyong giikan?

13 [The] wing of the crying ostriches exults, but as a pinion and feather of a stork?

Ang mga pakpak ng ostrich ay nagmamalaking pumapagaspas, pero sila ba ang mga pakpak at balahibo ng pag-ibig?

14 For she leaves her eggs on the earth, And she warms them on the dust,

Dahil iniiwan niya ang kaniyang mga itlog sa lupa, at hinahayaan niyang malimliman sila sa alikabok;

15 And she forgets that a foot may press it, And a beast of the field treads it down.

nalilimutan niyang maaari silang madurog ng paa o maapakan ng isang mabangis na hayop.

16 It has hardened her young ones without her, Her labor [is] in vain, without fear.

Magaspang ang kaniyang pakikitungo sa kanila na parang sila ay hindi kaniya; hindi siya natatakot na ang kaniyang hirap ay mawalan ng kabuluhan,

17 For God has caused her to forget wisdom, And He has not given a portion To her in understanding;

dahil pinagkaitan siya ng Diyos ng karunungan at hindi siya binigyan ng anumang pang-unawa.

18 At the time she lifts herself up on high, She laughs at the horse and his rider.

Kapag mabilis siyang tumatakbo, tumatawa siya sa panlilibak sa kabayo at sa sakay nito.

19 Do you give might to the horse? Do you clothe his neck [with] a mane?

Binigyan mo ba ng lakas ang kabayo? Dinamitan mo ba ang leeg niya ng kaniyang malambot na buhok?

20 Do you cause him to rush as a locust? The splendor of his snorting [is] terrible.

Napatalon mo na ba siya na parang balang? Ang katanyagan ng kaniyang pagsinghal ay nakakatakot.

21 They dig in a valley, and he rejoices in power, He goes forth to meet the armor.

Yumayabag siya sa kapangyarihan at nagagalak sa kaniyang kalakasan; tumatakbo siya nang mabilis para salubungin ang mga sandata.

22 He laughs at fear, and is not frightened, And he does not turn back from the face of the sword.

Kinukutya niya ang takot at hindi nasisiraan ng loob; hindi siya umaatras sa espada.

23 Quiver rattles against him, The flame of a spear, and a javelin.

Ang suksukan ng mga palaso ay kumakalampag sa kaniyang tagiliran, kasama ang kumikintab na sibat at dyabelin.

24 He swallows the ground with trembling and rage, And does not remain steadfast Because of the sound of a horn.

Nilulunok niya ang lupa nang may bagsik at matinding galit; sa tunog ng trumpeta, hindi siya makatayo sa isang lugar.

25 Among the horns he says, Aha, And from afar he smells battle, Roaring of princes and shouting.

Tuwing tutunog ang trumpeta, sinasabi niyang, 'Aha!' Naaamoy niya ang labanan sa malayo— ang dumadagundong na mga sigaw ng mga kumander at mga hiyawan.

26 By your understanding does a hawk fly? Does he spread his wings to the south?

Sa pamamagitan ba ng karunungan mo nakakalipad ang lawin, na inuunat niya ang kaniyang mga pakpak papuntang timog?

27 At your command does an eagle go up high? Or lift up his nest?

Sa mga utos mo ba umaakyat ang agila at gumagawa ng kaniyang pugad sa matataas na lugar?

28 He inhabits a rock, Indeed, he lodges on the tooth of a rock, and fortress.

Naninirahan siya sa mga bangin at ginagawa ang kaniyang tahanan sa mga tuktok ng mga bangin, isang matibay na tanggulan.

29 From there he has sought food, His eyes look attentively to a far-off place,

Mula roon naghahanap siya ng mga biktima; nakikita sila ng kaniyang mga mata mula sa malayo.

30 And his brood sucks up blood, And where the pierced [are]—there [is] he!”

Ang kaniyang anak ay umiinom din ng dugo; kung nasaan ang mga taong pinatay, naroon siya.”