Job 37
1 “Also, my heart trembles at this, And it moves from its place.
| دل من می‌لرزد؛ |
2 Listen diligently to the trembling of His voice, Indeed, the sound goes forth from His mouth.
| گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید. |
3 He directs it under the whole heavens, And its light [is] over the skirts of the earth.
| او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. |
4 A voice roars after it—He thunders with the voice of His excellence, And He does not hold them back, When His voice is heard.
| سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند. |
5 God thunders with His voice wonderfully, Doing great things and we do not know.
| صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم. |
6 For He says to snow: Be [on] the earth. And the small rain and great rain of His power.
| وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد، |
7 Into the hand of every man he seals, For the knowledge by all men of His work.
| مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، |
8 And the beast enters into [its] lair, And it continues in its habitations.
| حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند. |
9 From the inner chamber comes a windstorm, And from scatterings winds—cold,
| از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما. |
10 From the breath of God is frost given, And the breadth of waters is constricted,
| خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد. |
11 Indeed, by filling He presses out a cloud, [and] His light scatters a cloud.
| او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد. |
12 And it is turning itself around by His counsels, For their doing all He commands them, On the face of the habitable earth.
| آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند. |
13 Whether for a rod, or for His land, Or for kindness—He causes it to come.
| او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد. |
14 Hear this, O Job, Stand and consider the wonders of God.
| ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن. |
15 Do you know when God places them, And caused the light of His cloud to shine?
| آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟ |
16 Do you know the balancings of a cloud? The wonders of the Perfect in knowledge?
| آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟ |
17 How your garments [are] warm, In the quieting of the earth from the south?
| آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است، |
18 You have made an expanse with Him For the clouds—strong as a hard mirror!
| تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟ |
19 Let us know what we say to Him, We do not set in array because of darkness.
| آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم. |
20 Is it declared to Him that I speak? If a man has spoken, surely he is swallowed up.
| من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟ |
21 And now, they have not seen the light, It [is] bright in the clouds, And the wind has passed by and cleanses them.
| همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم، |
22 It comes from the golden north, Fearful splendor [is] beside God.
| همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم. |
23 The Mighty! We have not found Him out, High in power and judgment, He does not answer! And abundant in righteousness,
| ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند، |
24 Therefore men fear Him, He does not see any of the wise of heart.”
| و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد. |
