Job 33
1 “And yet, please, O Job, Hear my speech and give ear [to] all my words.
«Әндиликтә, и Аюп, баянлиримға қулақ салғайсән, Сөзлиримниң һәммисини аңлап чиққайсән.
2 Now behold, I have opened my mouth, My tongue has spoken in the palate.
Мана һазир ләвлиримни ачтим, Ағзимда тилим гәп қилиду.
3 Of the uprightness of my heart [are] my sayings, And my lips have clearly spoken knowledge.
Сөзлирим көңлүмдәк дурус болиду, Ләвлирим сап болған тәлимни баян қилиду.
4 The Spirit of God has made me, And the breath of the Mighty quickens me.
Тәңриниң Роһи мени яратқан; Һәммигә Қадирниң нәпәси мени җанландуриду.
5 If you are able—answer me, Set in array before me—station yourself.
Җававиң болса, маңа рәддийә бәргин; Сөзлириңни алдимға сәпкә қоюп җәңгә тәйяр турғин!
6 Behold, I [am], according to your word, for God, I have also been formed from the clay.
Мана, Тәңри алдида мән саңа охшаш бәндимән; Мәнму лайдин шәкилләндүрүлүп ясалғанмән.
7 Behold, my terror does not frighten you, And my burden on you is not heavy.
Бәрһәқ, мән саңа һеч вәһимә салмақчи әмәсмән, Вә яки мән салған жүк саңа бесим болмайду.
8 Surely you have spoken in my ears, And the sounds of words I hear:
Сән дәрвәқә қулиқимға гәп қилдиңки, Өз авазиң билән: —
9 I [am] pure, without transgression, I [am] innocent, and I have no iniquity.
«Мән һеч итаәтсиз болмай пак болимән; Мән сап, мәндә һеч гуна йоқ...
10 Behold, He develops hindrances against me, He reckons me for an enemy to Him,
Мана, Худа мәндин сәвәп тепип һуҗум қилиду, У мени Өз дүшмини дәп қарайду;
11 He puts my feet in the stocks, He watches all my paths.
У путлиримни кишәнләргә салиду, Һәммә йоллиримни күзитип жүриду» — дегәнлигиңни аңлидим.
12 Behold, you have not been righteous [in] this, I answer you, that God is greater than man.
Мана, мән саңа җавап берәйки, Бу ишта гепиң тоғра әмәс; Чүнки Тәңри инсандин улуқдур.
13 Why have you striven against Him, When [for] all His matters He does not answer?
Сән немишкә униң билән дәвалишип: — У Өзи қилған ишлири тоғрилиқ һеч чүшәнчә бәрмәйду» дәп жүрисән?
14 For once God speaks, and twice (he does not behold it),
Чүнки Тәңри һәқиқәтән гәп қилиду; Бир қетим, икки қетим, Лекин инсан буни сәзмәйду;
15 In a dream—a vision of night, In the falling of deep sleep on men, In slumberings on a bed.
Чүш көргәндә, кечидики ғайипанә аламәттә, — (Қаттиқ уйқа инсанларни басқанда, Яки орун-көрпилиридә үгдәк басқанда) —
16 Then He uncovers the ear of men, And seals for their instruction,
— Шу чағларда У инсанларниң қулиқини ачиду, У уларға бәргән несиһәтни [уларниң жүригигә] мөһүрләйду.
17 To turn aside man [from] doing, And He conceals pride from man.
Униң мәхсити адәмләрни [яман] йолидин яндуруштур, Инсанни тәкәббурлуқтин сақлаштур;
18 He keeps back his soul from corruption, And his life from passing away by a dart.
Буниң билән [Худа] адәмниң җенини көз йәтмәс һаңдин яндуруп, сақлайду, униң һаятини қиличлиништин қоғдайду.
19 And he has been reproved With pain on his bed, And the strife of his bones [is] enduring.
Яки болмиса, у орун тутуп йетип қалғинида ағриқ билән, Сүйәклирини өз-ара соқуштуруп беарам қилиш билән, Тәрбийә қилиниду.
20 And his life has nauseated bread, And his soul desirable food.
Шуниң билән униң пүтүн вуҗуди таамдин нәпрәтлиниду, Униң җени һәр хил назу-немәтләрдин қачиду.
21 His flesh is consumed from being seen, And his bones are high, they were not seen!
Униң ети көздин йоқилип кетиду, Әслидә көрүнмәйдиған сүйәклири бөртүп чиқиду.
22 And his soul draws near to the pit, And his life to those causing death.
Буниң билән җени көз йәтмәс һаңға йеқин келиду, Һаяти һалак қилғучи пәриштиләргә йеқинлишиду;
23 If there is a messenger by him, An interpreter—one of a thousand, To declare for man his uprightness,
Бирақ, әгәр униң билән бир тәрәптә туридиған келиштүргүчи бир пәриштә болса, Йәни миңиниң ичидә бириси болса, — Инсан балисиға тоғра йолни көрситип беридиған келиштүргүчи болса,
24 Then He favors him and says, Ransom him from going down to the pit, I have found an atonement.
Ундақта [Худа] униңға шәпқәт көрситип: «Уни һаңдин чүшүп кетиштин қутқузуп қойғин, Чүнки Мән ниҗат-қутулушқа капаләт алдим» — дәйду.
25 Fresher [is] his flesh than a child’s, He returns to the days of his youth.
Буниң билән униң әтлири балилиқ вақтидикидин юмран болиду; У яшлиғиға қайтиду.
26 He makes supplication to God, And He accepts him. And he sees His face with shouting, And He returns to man His righteousness.
У Тәңригә дуа қилиду, У шәпқәт қилип уни қобул қилиду, У хошал-хурам тәнтәнә қилип Униң дидарини көриду, Һәмдә [Худа] униң һәққанийлиғини өзигә қайтуриду.
27 [Then] he looks on men and says, I sinned, and I have perverted uprightness, And it has not been profitable to me.
У адәмләр алдида күй ейтип: — «Мән гуна қилдим, Тоғра йолни бурмилиғанмән, Бирақ тегишлик җаза маңа берилмиди!
28 He has ransomed my soul From going over into the pit, And my life looks on the light.
У роһумни һаңға чүшүштин қутқузди, Җеним нурни һозурлинип көриду» — дәйду.
29 Behold, God works all these, Twice, [even] three times with man,
Мана, бу әмәлләрниң һәммисини Тәңри адәмни дәп, Икки һәтта үч мәртәм аян қилиду,
30 To bring back his soul from the pit, To be enlightened with the light of the living.
Мәхсити униң җенини һаңдин яндуруп қутқузуштур, Уни һаятлиқ нури билән йорутуш үчүндур.
31 Attend, O Job, listen to me, Keep silent, and I speak.
И Аюп, маңа қулақ салғайсән; Үнүңни чиқарма, мән йәнә сөз қилай.
32 If there are words—answer me, Speak, for I have a desire to justify you.
Әгәр сөзлириң болса, маңа җавап қиливәргин; Сөзлигин! Чүнки имканийәт болсила мениң сени ақлиғум бар.
33 If there are not—listen to me, Keep silent, and I teach you wisdom.”
Болмиса, мениңкини аңлап олтар; Сүкүт қилғин, мән саңа даналиқни үгитип қояй».
