Job 31
1 “I made a covenant for my eyes, And how do I attend to a virgin?
Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?
2 And what [is] the portion of God from above? And the inheritance of the Mighty from the heights?
Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?
3 Is not calamity to the perverse? And strangeness to workers of iniquity?
Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?
4 Does He not see my ways, And number all my steps?
Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?
5 If I have walked with vanity, And my foot hurries to deceit,
Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;
6 He weighs me in righteous balances, And God knows my integrity.
(Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )
7 If my step turns aside from the way, And my heart has gone after my eyes, And blemish has cleaved to my hands,
Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:
8 Let me sow—and another eat, And let my products be rooted out.
Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.
9 If my heart has been enticed by a woman, And I laid wait by the opening of my neighbor,
Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:
10 Let my wife grind to another, And let others bend over her.
Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.
11 For it [is] a wicked thing, and a judicial iniquity;
Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:
12 For it [is] a fire, it consumes to destruction, And takes root among all my increase,
Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.
13 If I despise the cause of my manservant, And of my handmaid, In their contending with me,
Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:
14 Then what do I do when God arises? And when He inspects, What do I answer Him?
Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?
15 Did He that made me in the womb not make him? Indeed, One prepares us in the womb.
Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?
16 If I withhold the poor from pleasure, And consume the eyes of the widow,
Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:
17 And I eat my morsel by myself, And the orphan has nothing [to] eat of it,
O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;
18 (But from my youth He grew up with me as [with] a father, And from the belly of my mother I am led),
(Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )
19 If I see [any] perishing without clothing, And there is no covering for the needy,
Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;
20 If his loins have not blessed me, And from the fleece of my sheep He does not warm himself,
Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:
21 If I have waved my hand at the fatherless, When I see [him] in the gate of my court,
Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:
22 Let my shoulder fall from its blade, And the bone from my arm be broken.
Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.
23 For calamity [from] God [is] a dread to me, And because of His excellence I am not able.
Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.
24 If I have made gold my confidence, And to the pure gold have said, My trust;
Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;
25 If I rejoice because my wealth [is] great, And because my hand has found abundance,
Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;
26 If I see the light when it shines, And the precious moon walking,
Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;
27 And my heart is enticed in secret, And my hand kisses my mouth,
At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:
28 It also [is] a judicial iniquity, For I had lied to God above.
Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.
29 If I rejoice at the ruin of my hater, And stirred up myself when evil found him,
Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;
30 Indeed, I have not permitted my mouth to sin, To ask with an oath his life.
(Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )
31 If not, say, O men of my tent: O that we had of his flesh, we are not satisfied.
Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?
32 A stranger does not lodge in the street, I open my doors to the traveler.
Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,
33 If I have covered my transgressions as Adam, To hide my iniquity in my bosom,
Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;
34 Because I fear a great multitude, And the contempt of families frightens me, Then I am silent, I do not go out of the opening.
Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?
35 Who gives to me a hearing? Behold, my mark. The Mighty One answers me, And my adversary has written a bill.
O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!
36 If not—on my shoulder I take it up, I bind it [as] a crown on myself.
Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.
37 The number of my steps I tell Him, As a leader I approach Him.
Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.
38 If my land cries out against me, And together its furrows weep,
Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;
39 If I consumed its strength without money, And the life of its possessors, I have caused to breathe out,
Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:
40 Instead of wheat let a thorn go forth, And instead of barley a useless weed!” The words of Job are finished.
Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.
