Job 31
1 “I made a covenant for my eyes, And how do I attend to a virgin?
Gözlərim üçün əhd etmişəm, Gözüm bir qıza baxarmı?
2 And what [is] the portion of God from above? And the inheritance of the Mighty from the heights?
İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır? İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
3 Is not calamity to the perverse? And strangeness to workers of iniquity?
Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir? Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
4 Does He not see my ways, And number all my steps?
Məgər O, yollarıma baxmır? Məgər O hər addımımı saymır?
5 If I have walked with vanity, And my foot hurries to deceit,
Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə, Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
6 He weighs me in righteous balances, And God knows my integrity.
Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin, Kamil olduğumu görsün.
7 If my step turns aside from the way, And my heart has gone after my eyes, And blemish has cleaved to my hands,
Yolumda əyri addım atmışamsa, Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə, Əllərimi ləkələmişəmsə,
8 Let me sow—and another eat, And let my products be rooted out.
Əkdiyimi yadlar yesin, Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
9 If my heart has been enticed by a woman, And I laid wait by the opening of my neighbor,
Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə, Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
10 Let my wife grind to another, And let others bend over her.
Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün, Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
11 For it [is] a wicked thing, and a judicial iniquity;
Axı bu bir xəcalət olardı, Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
12 For it [is] a fire, it consumes to destruction, And takes root among all my increase,
Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur. Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
13 If I despise the cause of my manservant, And of my handmaid, In their contending with me,
Əgər mənimlə çəkişəndə Nökərlərimin və kənizlərimin Haqqını yemişəmsə,
14 Then what do I do when God arises? And when He inspects, What do I answer Him?
Allah ayağa qalxanda Mən nə edə bilərəm? Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
15 Did He that made me in the womb not make him? Indeed, One prepares us in the womb.
Anamın bətnində məni yaradan Onu yaratmayıbmı? Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
16 If I withhold the poor from pleasure, And consume the eyes of the widow,
Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa, Dul qadının ümidini qırmışamsa,
17 And I eat my morsel by myself, And the orphan has nothing [to] eat of it,
Bir tikəmi özüm yeyib Yetimə verməmişəmsə,
18 (But from my youth He grew up with me as [with] a father, And from the belly of my mother I am led),
Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə, Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
19 If I see [any] perishing without clothing, And there is no covering for the needy,
Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan, Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
20 If his loins have not blessed me, And from the fleece of my sheep He does not warm himself,
Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə, Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
21 If I have waved my hand at the fatherless, When I see [him] in the gate of my court,
Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün Yetimə əl qaldırmışamsa,
22 Let my shoulder fall from its blade, And the bone from my arm be broken.
Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün, Qoy qolum lüləsindən sınsın.
23 For calamity [from] God [is] a dread to me, And because of His excellence I am not able.
Çünki Allahın bəlasından qorxuram, Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
24 If I have made gold my confidence, And to the pure gold have said, My trust;
Əgər qızıla ümid bağlamışamsa, Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
25 If I rejoice because my wealth [is] great, And because my hand has found abundance,
Əgər bol sərvətimə görə, Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
26 If I see the light when it shines, And the precious moon walking,
Əgər parlayan günəşə, İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
27 And my heart is enticed in secret, And my hand kisses my mouth,
Könlümün meylini gizlicə azdırıb, Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara Öpüş yollamışamsa,
28 It also [is] a judicial iniquity, For I had lied to God above.
Bu da məni ittiham edən günah sayılardı, Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
29 If I rejoice at the ruin of my hater, And stirred up myself when evil found him,
Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə, Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
30 Indeed, I have not permitted my mouth to sin, To ask with an oath his life.
Kiminsə canına qarğış yağdıraraq Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
31 If not, say, O men of my tent: O that we had of his flesh, we are not satisfied.
Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
32 A stranger does not lodge in the street, I open my doors to the traveler.
– Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi, Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
33 If I have covered my transgressions as Adam, To hide my iniquity in my bosom,
Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə, Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
34 Because I fear a great multitude, And the contempt of families frightens me, Then I am silent, I do not go out of the opening.
Camaatdan qorxduğum üçün, El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
35 Who gives to me a hearing? Behold, my mark. The Mighty One answers me, And my adversary has written a bill.
Kaş məni bir eşidən olaydı! Bu sözümü təsdiq edirəm, Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin! Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
36 If not—on my shoulder I take it up, I bind it [as] a crown on myself.
Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim, Başıma tac edərdim.
37 The number of my steps I tell Him, As a leader I approach Him.
Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim, Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
38 If my land cries out against me, And together its furrows weep,
Torpağım da məndən fəryad edirsə, Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
39 If I consumed its strength without money, And the life of its possessors, I have caused to breathe out,
Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə, Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
40 Instead of wheat let a thorn go forth, And instead of barley a useless weed!” The words of Job are finished.
Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan, Arpa yerinə alaq bitsin». Əyyubun söhbəti sona yetdi.
