Job 30
1 “And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
2 Also—the power of their hands, why [is it] to me? On them old age has perished.
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 With want and with harsh famine, They are gnawing a dry place [in] the recent night, [In] desolation and ruin,
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 Those cropping mallows near a shrub, And their food [is] root of broom trees.
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 They are cast out from the midst (They shout against them as a thief),
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
6 To dwell in a frightful place of valleys, Holes of earth and clefts.
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 They groan among shrubs, They are gathered together under nettles.
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
8 Sons of folly—even sons without name, They have been struck from the land.
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 And now, I have been their song, And I am to them for a byword.
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
10 They have detested me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
11 Because He loosed His cord and afflicts me, And the bridle from before me, They have cast away.
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
12 A brood arises on the right hand, They have cast away my feet, And they raise up against me, Their paths of calamity.
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
13 They have broken down my path, They profit by my calamity: He has no helper.
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 They come as a wide breach, Under the desolation have rolled themselves.
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
15 He has turned terrors against me, It pursues my abundance as the wind, And as a thick cloud, My safety has passed away.
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
16 And now, in me my soul pours itself out, Days of affliction seize me.
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 [At] night my bone has been pierced in me, And my gnawing [pain] does not lie down.
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it girds me.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
19 Casting me into mire, And I have become like dust and ashes.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
20 I cry to You, And You do not answer me, I have stood, and You consider me.
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 You are turned to be fierce to me, With the strength of Your hand, You oppress me.
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 You lift me up, You cause me to ride on the wind, And You melt—You level me.
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 For I have known You bring me back [to] death, And [to] the house appointed for all living.
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
24 Surely not against the heap Does He send forth the hand, Though they have safety in its ruin.
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
25 Did I not weep for him whose day is hard? My soul has grieved for the needy.
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
26 When I expected good, then comes evil, And I wait for light, and darkness comes.
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 My bowels have boiled, and have not ceased, Days of affliction have gone before me.
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
28 I have gone mourning without the sun, I have risen, I cry in an assembly.
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
29 I have been a brother to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 My skin has been black on me, And my bone has burned from heat,
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
31 And my harp becomes mourning, And my pipe the sound of weeping.”
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
