Job 30
1 “And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Also—the power of their hands, why [is it] to me? On them old age has perished.
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 With want and with harsh famine, They are gnawing a dry place [in] the recent night, [In] desolation and ruin,
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Those cropping mallows near a shrub, And their food [is] root of broom trees.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 They are cast out from the midst (They shout against them as a thief),
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 To dwell in a frightful place of valleys, Holes of earth and clefts.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 They groan among shrubs, They are gathered together under nettles.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Sons of folly—even sons without name, They have been struck from the land.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 And now, I have been their song, And I am to them for a byword.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They have detested me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Because He loosed His cord and afflicts me, And the bridle from before me, They have cast away.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 A brood arises on the right hand, They have cast away my feet, And they raise up against me, Their paths of calamity.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They have broken down my path, They profit by my calamity: He has no helper.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 They come as a wide breach, Under the desolation have rolled themselves.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 He has turned terrors against me, It pursues my abundance as the wind, And as a thick cloud, My safety has passed away.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 And now, in me my soul pours itself out, Days of affliction seize me.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 [At] night my bone has been pierced in me, And my gnawing [pain] does not lie down.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it girds me.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Casting me into mire, And I have become like dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 I cry to You, And You do not answer me, I have stood, and You consider me.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 You are turned to be fierce to me, With the strength of Your hand, You oppress me.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 You lift me up, You cause me to ride on the wind, And You melt—You level me.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 For I have known You bring me back [to] death, And [to] the house appointed for all living.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Surely not against the heap Does He send forth the hand, Though they have safety in its ruin.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Did I not weep for him whose day is hard? My soul has grieved for the needy.
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 When I expected good, then comes evil, And I wait for light, and darkness comes.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 My bowels have boiled, and have not ceased, Days of affliction have gone before me.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 I have gone mourning without the sun, I have risen, I cry in an assembly.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 I have been a brother to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin has been black on me, And my bone has burned from heat,
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 And my harp becomes mourning, And my pipe the sound of weeping.”
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
