Job 3
1 After this Job has opened his mouth, and reviles his day.
Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
2 And Job answers and says:
3 “Let the day perish in which I am born, And the night that has said: A man-child has been conceived.
“Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
4 That day—let it be darkness, Do not let God require it from above, Nor let light shine on it.
Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
5 Let darkness and death-shade redeem it, Let a cloud dwell on it, Let them terrify it as the most bitter of days.
Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
6 That night—let thick darkness take it, Let it not be united to days of the year, Let it not come into the number of months.
Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
7 Behold! That night—let it be barren, Let no singing come into it.
Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
8 Let the cursers of day mark it, Who are ready to wake up Leviathan.
Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
9 Let the stars of its twilight be dark, Let it wait for light, and there is none, And let it not look on the eyelids of the dawn.
Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
10 Because it has not shut the doors Of the womb that was mine! And hide misery from my eyes.
Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
11 Why do I not die from the womb? I have come forth from the belly and gasp!
“Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
12 Why have knees been before me? And what [are] breasts, that I suck?
Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
13 For now, I have lain down, and am quiet, I have slept—then there is rest to me,
Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
14 With kings and counselors of earth, These building ruins for themselves.
Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
15 Or with princes—they have gold, They are filling their houses [with] silver.
Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
16 (Or I am not as a hidden abortion, As infants—they have not seen light.)
Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
17 There the wicked have ceased troubling, And there the wearied rest in power.
Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
18 Together prisoners have been at ease, They have not heard the voice of an exactor,
Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
19 Small and great [are] the same there. And a servant [is] free from his lord.
Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
20 Why does He give light to the miserable, and life to the bitter soul?
“Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
21 Who are waiting for death, and it is not, And they seek it above hid treasures.
Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
22 Who are glad—to joy, They rejoice when they find a grave.
Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
23 To a man whose way has been hidden, And whom God shuts up?
Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
24 For before my food, my sighing comes, And my roarings [are] poured out as waters.
Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
25 For I feared a fear and it meets me, And what I was afraid of comes to me.
Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
26 I was not safe—nor was I quiet—Nor was I at rest—and trouble comes!”
Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
