Job 29
1 And Job adds to lift up his allegory and says:
Muling nagsalita si Job at sinabi,
2 “Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?
“O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,
3 In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.
4 As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.
O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,
5 When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,
nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,
6 When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.
nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!
7 When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,
8 Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.
natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.
9 Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.
Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.
10 The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.
Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.
11 For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.
Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin
12 For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.
dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.
13 The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.
Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.
14 I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.
Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.
15 I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.
Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.
16 I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.
Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.
17 And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.
18 And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.
Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.
19 My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.
Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.
20 My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.
Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;
21 They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.
Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.
22 After my word they do not change, And my speech drops on them,
Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.
23 And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.
Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.
24 I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.
Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.
25 I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”
Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.
