Job 29
1 And Job adds to lift up his allegory and says:
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 “Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 After my word they do not change, And my speech drops on them,
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
