Job 18
1 And Bildad the Shuhite answers and says:
Unya si Bildad ang Suhitanhon, mitubag ug miingon:
2 “When do you set an end to words? Consider, and afterward we speak.
Hangtud anus-a ang pangayam ninyo sa mga pulong? Palandunga, ug sa human magasulti kita.
3 Why have we been reckoned as livestock? We have been defiled in your eyes!
Ngano bang imong giisip kami nga mga mananap, Ug nahimong mahugaw sa imong mga mata?
4 He is tearing himself in his anger. Is earth forsaken for your sake? And is a rock removed from its place?
Ikaw nga tungod sa imong kapungot nagabitas sa imong kaugalingon, Pagabiyaan ba ang kalibutan tungod kanimo? Kun pagabalhinon ba ang bato gikan sa iyang nahamutangan?
5 Also, the light of the wicked is extinguished. And there does not shine a spark of his fire.
Oo, ang suga sa mga dautan pagapalungon, Ug ang aligato sa iyang kalayo dili modan-ag.
6 The light has been dark in his tent, And his lamp over him is extinguished.
Ang kahayag mongitngit sa sulod sa iyang balong-balong, Ug ang lamparahan sa ibabaw niya pagapalongon.
7 The steps of his strength are restricted, And his own counsel casts him down.
Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon pagatul-iron, Ug ang iyang kaugalingong salabutan magahulog kaniya.
8 For he is sent into a net by his own feet, And he habitually walks on a snare.
Kay pinaagi sa iyang kaugalingong mga tiil nahulog siya sa pukot, Ug siya naglakaw sa mga mata sa pukot.
9 A trap seizes on the heel, The designing prevails over him.
Usa ka bitik magasakmit kaniya sa iyang tikod, Ug usa ka laang magagapus kaniya.
10 His cord is hidden in the earth, And his trap on the path.
Anaay usa ka balatik nga gitago diha sa yuta alang kaniya, Ug usa ka balag-ong giandam kaniya sa iyang agianan.
11 Terrors have terrified him all around, And they have scattered him—at his feet.
May kahadlok makapalisang kaniya sa luyo ug luyo, Ug magagukod kaniya sa iyang mga tikod.
12 His sorrow is hungry, And calamity is ready at his side.
Ang iyang kusog mahuyang sa kagutom, Ang kadaut ginaandam sa iyang luyo.
13 It consumes the parts of his skin, Death’s firstborn consumes his parts.
Ang mga bahin sa iyang lawas pagatunlon, Oo, ang iyang mga bahin igatulon sa anak nga panganay sa kamatayon.
14 His confidence is drawn from his tent, And it causes him to step to the king of terrors.
Pagalangkaton siya gikan sa balong-balong diin atua ang iyang pagsalig: Ug siya pagadad-on ngadto sa hari sa mga kahadlok.
15 It dwells in his tent—out of his provender, Sulfur is scattered over his habitation.
Ang butang nga dili iya mahamutang sa iyang balong-balong; Sa iyang pinuy-anan igasabulak ang azufre.
16 From beneath his roots are dried up, And from above his crop is cut off.
Ang iyang mga gamut sa ilalum magamala, Ug sa ibabaw ang iyang mga sanga mangalaya.
17 His memorial has perished from the land, And he has no name on the street.
Ang iyang handumanan mapala sa ibabaw sa yuta, Ug sa dalan ang iyang ngalan dili mahamutang.
18 They thrust him from light to darkness, And cast him out from the habitable earth.
Siya papahawaon gikan sa kahayag ngadto sa kangitngitan, Ug siya igasalikway gikan sa kalibutan.
19 He has no continuator, Nor successor among his people, And none is remaining in his dwellings.
Dili siya makabaton ug mga anak, ni mga anak sa iyang mga anak sa taliwala sa iyang katawohan, Ni makabaton usab siya ug kabilin sa iyang ginapuy-an.
20 At this day, those [in the] west have been astonished, And those [in the] east have taken fright.
Kadtong tanan nga magasunod kaniya manghitingala sa iyang adlaw, Ingon nga kadtong tanan nga nanghiuna nangalisang.
21 Only these [are] dwelling places of the perverse, And this [is] the place God has not known.”
Sa pagkamatuod mao kana ang mga pinuy-anan sa mga dili matarung, Ug kini mao ang himutangan niadtong dili moila sa Dios.
