Job 17
1 “My spirit has been destroyed, My days extinguished—graves [are] for me.
Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
2 If not—mockeries [are] with me. And my eye lodges in their provocations.
Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
3 Now place my pledge with You; Who is he that strikes hand with me?
Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
4 For You have hidden their heart from understanding, Therefore You do not exalt them.
Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
5 For a portion he shows friendship, And the eyes of his sons are consumed.
Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
6 And He set me up for a proverb of the peoples, And I am a wonder before them.
У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
7 And my eye is dim from sorrow, And my members—all of them—as a shadow.
Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
8 The upright are astonished at this, and the innocent stirs himself up against the profane.
Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
9 And the righteous lays hold [on] his way, And the clean of hands adds strength.
Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
10 But please return and come in, all of you, And I do not find a wise man among you.
Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
11 My days have passed by, My plans have been broken off, The possessions of my heart!
Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
12 They appoint night for day, Light [is] near because of darkness.
Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Әгәр күтсәм, өйүм тәһтисара болиду; Мән қараңғулуққа орнумни раслаймән. (Sheol h7585)
14 To corruption I have called: You [are] my father. To the worm: My mother and my sister.
«Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
15 And where [is] my hope now? Indeed, my hope, who beholds it?
Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
