Job 17
1 “My spirit has been destroyed, My days extinguished—graves [are] for me.
Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
2 If not—mockeries [are] with me. And my eye lodges in their provocations.
Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
3 Now place my pledge with You; Who is he that strikes hand with me?
Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
4 For You have hidden their heart from understanding, Therefore You do not exalt them.
Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
5 For a portion he shows friendship, And the eyes of his sons are consumed.
Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
6 And He set me up for a proverb of the peoples, And I am a wonder before them.
Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
7 And my eye is dim from sorrow, And my members—all of them—as a shadow.
Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
8 The upright are astonished at this, and the innocent stirs himself up against the profane.
Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
9 And the righteous lays hold [on] his way, And the clean of hands adds strength.
Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
10 But please return and come in, all of you, And I do not find a wise man among you.
Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
11 My days have passed by, My plans have been broken off, The possessions of my heart!
Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
12 They appoint night for day, Light [is] near because of darkness.
Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol h7585)
14 To corruption I have called: You [are] my father. To the worm: My mother and my sister.
sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
15 And where [is] my hope now? Indeed, my hope, who beholds it?
nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
