Job 16

1 And Job answers and says:

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

2 “I have heard many such things, Miserable comforters [are] you all.

Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

3 Is there an end to words of wind? Or what emboldens you that you answer?

Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

4 I also, like you, might speak, If your soul were in my soul’s stead. I might join against you with words, And nod at you with my head.

Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

5 I might harden you with my mouth, And the moving of my lips might be sparing.

Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

6 If I speak, my pain is not restrained, And I cease—what goes from me?

Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

7 Only, now, it has wearied me; You have desolated all my company,

Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

8 And You loathe me, For it has been a witness, And my failure rises up against me, It testifies in my face.

At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

9 His anger has torn, and He hates me, He has gnashed at me with His teeth, My adversary sharpens His eyes for me.

Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

10 They have gaped on me with their mouth, In reproach they have struck my cheeks, Together they set themselves against me.

Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

11 God shuts me up to the perverse, And turns me over to the hands of the wicked.

Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

12 I have been at ease, and He breaks me, And He has laid hold on my neck, And He breaks me in pieces, And He raises me to Him for a mark.

Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

13 His archers go around against me. He split my reins, and does not spare, He pours out my gall to the earth.

Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

14 He breaks me—breach on breach, He runs on me as a mighty one.

Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

15 I have sewed sackcloth on my skin, And have rolled my horn in the dust.

Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

16 My face is foul with weeping, And on my eyelids [is] death-shade.

Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

17 Not for violence in my hands, And my prayer [is] pure.

Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

18 O earth, do not cover my blood! And let there not be a place for my cry.

Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

19 Also, now, behold, my witness [is] in the heavens, And my testifier in the high places.

Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

20 My interpreter [is] my friend, My eye has dropped to God;

Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

21 And He reasons for a man with God, As a son of man for his friend.

Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

22 When a few years come, Then I go [on] the path of no return.”

Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.