Job 16
1 And Job answers and says:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 “I have heard many such things, Miserable comforters [are] you all.
Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.
3 Is there an end to words of wind? Or what emboldens you that you answer?
Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?
4 I also, like you, might speak, If your soul were in my soul’s stead. I might join against you with words, And nod at you with my head.
Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?
5 I might harden you with my mouth, And the moving of my lips might be sparing.
Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.
6 If I speak, my pain is not restrained, And I cease—what goes from me?
Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
7 Only, now, it has wearied me; You have desolated all my company,
Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.
8 And You loathe me, For it has been a witness, And my failure rises up against me, It testifies in my face.
Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.
9 His anger has torn, and He hates me, He has gnashed at me with His teeth, My adversary sharpens His eyes for me.
Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.
10 They have gaped on me with their mouth, In reproach they have struck my cheeks, Together they set themselves against me.
Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.
11 God shuts me up to the perverse, And turns me over to the hands of the wicked.
God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.
12 I have been at ease, and He breaks me, And He has laid hold on my neck, And He breaks me in pieces, And He raises me to Him for a mark.
Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.
13 His archers go around against me. He split my reins, and does not spare, He pours out my gall to the earth.
Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.
14 He breaks me—breach on breach, He runs on me as a mighty one.
Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.
15 I have sewed sackcloth on my skin, And have rolled my horn in the dust.
Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.
16 My face is foul with weeping, And on my eyelids [is] death-shade.
Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.
17 Not for violence in my hands, And my prayer [is] pure.
Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.
18 O earth, do not cover my blood! And let there not be a place for my cry.
O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.
19 Also, now, behold, my witness [is] in the heavens, And my testifier in the high places.
Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.
20 My interpreter [is] my friend, My eye has dropped to God;
Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.
21 And He reasons for a man with God, As a son of man for his friend.
Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.
22 When a few years come, Then I go [on] the path of no return.”
Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.
