Job 15
1 And Eliphaz the Temanite answers and says:
Теманлиқ Елифаз буниңға җававән мундақ деди: —
2 “Does a wise man answer [with] vain knowledge? And fill his belly [with] an east wind?
Данишмән кишиниң қуруқ шамалдәк сәпсәтә билән җавап бериши тоғриму? [Данишмән] қосиғини иссиқ мәшриқ шамили билән тойғузса боламду?
3 To reason with a word not useful? And speeches—no profit in them?
Пайдисиз сөзләр билән, Тайини йоқ гәпләр билән муназирилишиши мувапиқму?
4 Indeed, you make reverence void, and diminish meditation before God.
Бәрһәқ, сән иман-ихласни йоқ қиливәтмәкчисән, Худаниң алдида дуа-истиқамәткә тосалғу болисән.
5 For your mouth teaches your iniquity, And you choose the tongue of the cunning.
Чүнки қәбиһлигиң ағзиңға сөз салиду, Сән мәккарларниң тилини таллап қоллинисән.
6 Your mouth declares you wicked, and not I, And your lips testify against you.
Мән әмәс, бәлки өз ағзиң өзүңниң гунайиңни бекитиду, Өз ләвлириң саңа қарши гувалиқ бериду.
7 Are you the first man born? And were you formed before the heights?
Сән инсанлар ичидә тунҗа болуп туғулғанму? Сән тағ-даванлардин авал апиридә болғанму?
8 Do you hear of the secret counsel of God? And withdraw wisdom to you?
Тәңриниң мәхпий кеңишини аңлап кәлгәнмусән? Даналиқ сән биләнла чәклинәмду?
9 What have you known, and we do not know? [What] do you understand, and it is not with us?
Сән билгәнләрни бизниң билмәйдиғанлиримиз барму? Сән чүшәнгәнни бизниң чүшәнмәйдиғинимиз барму?
10 Both the gray-headed And the very aged [are] among us—Greater than your father [in] days.
Ақсақаллар һәм қерилар бизниң тәрипимиздә туриду, Улар сениң атаңдинму яшта чоңдур.
11 Are the comforts of God too few for you? And a gentle word [is] with you,
Тәңриниң тәсәллилири, Йәни саңа мулайимлиқ билән ейтқан мошу сөз сән үчүн азлиқ қиламду?
12 Why does your heart take you away? And why are your eyes high?
Немишкә көңүлниң кәйнигә кирип кетисән? Көзүңни немигә пақиритисән?
13 Do you turn your spirit against God? And have brought out words from your mouth:
Шундақ қилип сән роһуңни Тәңригә қарши турғуздуң, Еғизиңдин шундақ сөзләрниң чиқишиға йол қоюватисән!
14 What [is] man that he is pure, And that he is righteous, one born of woman?
Инсан немә еди? Өз-өзини паклалиғидәк? Анидин туғулған адәм балиси немә еди? Һәққаний болалиғидәк?
15 Behold, He puts no credence in His holy ones, And the heavens have not been pure in His eyes.
Қара, [Худа] Өз муқәддәслиригиму ишәнмигән йәрдә, Асманларму униң нәзиридә пак болмиған йәрдә,
16 Also—surely abominable and filthy Is man drinking perverseness as water.
Жиркинчлик болған, сесип кәткән, Қәбиһликни су ичкәндәк ичидиған инсан балиси зади қандақ болар?
17 I show you—listen to me—And this I have seen and declare,
Мән саңа көрситәй, маңа қулақ сал; Көзүм көргәнни баян қилмақчимән.
18 Which the wise declare—And have not hid—from their fathers.
Данишмәнләр ата-бовилиридин буларни аңлиған, Йошурмай буларни баян қилған: —
19 To them alone was the land given, And a stranger did not pass over into their midst:
(Пәқәт шуларғила, [йәни ата-бовилириғила] йәр-зимин тапшурулған еди, Уларниң арисидин ят адәм өтүшкә петиналмайтти)
20 All [the] days of the wicked he is paining himself, And few years have been laid up for the terrible one.
— Рәзил адәм барлиқ күнлиридә азаплиниду, Залим кишигә жиллар санақлиқла бекитилгәндур.
21 A fearful voice [is] in his ears, In peace a destroyer comes to him.
Униң қулиқиға вәһимиләрниң авази кириду, Баяшатлиғида булаңчи униң устигә бесип чүшиду.
22 He does not believe to return from darkness, And he watches for the sword.
Қараңғулуқтин қутулушқа униң көзи йәтмәйду, У қилич билән чепилишқа сақланғандур.
23 He is wandering for bread: Where [is] it? He has known that ready at his hand Is a day of darkness.
У аш издәп: «Зади нәдин тепилар?» дәп йолда тенәп жүриду, У зулмәт күниниң униңға йеқинлашқанлиғини билиду.
24 Adversity and distress terrify him, They prevail over him as a king ready for a boaster.
Дәрд-әләм һәм азап униңға вәһимә қилиду, Һуҗумға тәйяр болған падишадәк униң үстидин ғәлибә қилиду.
25 For he stretched out his hand against God, And against the Mighty he makes himself mighty.
Чүнки у Тәңригә қарши қолини көтәргән, Һәммигә қадирға күч көрсәтмәкчи болған,
26 He runs to Him with a neck, With thick bosses of his shields.
Шуңа у бойнини қаттиқ қилип, Көп қәвәтлик қалқанни көтирип униңға қарап етилиду.
27 For he has covered his face with his fat, And makes vigor over [his] confidence.
Йүзини яғ басқан болсиму, Беқинлири сәмрәп кәткән болсиму,
28 And he inhabits cities cut off, houses not dwelt in, That have been ready to become heaps.
У харабә шәһәрләрдә, Адәм қонғуси кәлмәйдиған, Кесәк дүвилири болушқа бекитилгән өйләрдә яшайду;
29 He is not rich, nor does his wealth rise, Nor does he stretch out their continuance on earth.
У һеч бейимайду, Униң мал-мүлки болса үзүлүп қалиду, Униң тәәллуқатлири зимин үстидә кеңәймәйду.
30 He does not turn aside from darkness, A flame dries up his tender branch, And he turns aside at the breath of His mouth!
У қараңғулуқтин қечип қутулалмайду, Ялқун униң шахлирини көйдүрүп қурутиду, [Худаниң] бир нәпәси билән у [дуниядин] кетиду.
31 Do not let him put credence in vanity, He has been deceived, For vanity is his exchange.
У сахтилиққа таянмисун! У алдинип кәткән, шуңа сахтилиқниң өзи униң инъами болиду;
32 It is not completed in his day, And his bending branch is not green.
Униң күни техи тошмай турупла, Униң шехи техи көкирип болмайла, бу ишлар әмәлгә ашурулиду.
33 He shakes off his unripe fruit as a vine, And casts off his blossom as an olive.
Үзүм тели силкинип, тоң үзүмләр чүшүрүветилгәндәк, Зәйтун дәриғиниң чечиги ечилипла төкүлүп кәткәндәк болиду.
34 For the company of the profane [is] barren, And fire has consumed tents of bribery.
Чүнки ипласларниң җәмәти туғмас болиду, От пара йегәнләрниң чедирлирини көйдүриветиду.
35 To conceive misery, and to bear iniquity, Even their heart prepares deceit.”
[Бирақ] улар [һәрдайим] яманлиқни ойлап, қәбиһлик туғдуриду, Көңлидә һаман һейлә-микир тәйярлайду.
