Job 14
1 “Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 As a flower he has gone forth, and is cut off, And he flees as a shadow and does not stand.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 Also—on this You have opened Your eyes, and bring me into judgment with You.
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Who gives a clean thing out of an unclean? Not one.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 If his days are determined, The number of his months [are] with You, You have made his limit, And he does not pass over;
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Look away from off him that he may cease, Until he enjoy as a hired worker his day.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 For there is hope for a tree, if it is cut down, That it changes again, That its tender branch does not cease.
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 If its root becomes old in the earth, And its stem dies in the dust,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 From the fragrance of water it flourishes, And has made a crop as a plant.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 And a man dies, and becomes weak, And man expires, and where [is] he?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 Waters have gone away from a sea, And a river becomes waste and dry.
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 And man has lain down, and does not rise, Until the wearing out of the heavens they do not awaken, Nor are roused from their sleep.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 O that You would conceal me in Sheol, Hide me until the turning of Your anger, Set a limit for me, and remember me. (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 If a man dies—does he revive? All [the] days of my warfare I wait, until my change comes.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 You call, and I answer You; To the work of Your hands You have desire.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 But now, You number my steps, You do not watch over my sin.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 My transgression [is] sealed up in a bag, and You sew up my iniquity.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 And yet, a falling mountain wastes away, and a rock is removed from its place.
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 Waters have worn away stones, Their outpourings wash away the dust of earth, And You have destroyed the hope of man.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 You prevail [over] him forever, and he goes, He is changing his countenance, And You send him away.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 His sons are honored, and he does not know; And they are little, and he does not attend to them.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Only—his flesh is pained for him, And his soul mourns for him.”
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
