Job 13
1 “Behold, my eye has seen all, My ear has heard, and it attends to it.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 According to your knowledge I have known—also I. I am not more fallen than you.
3 Yet I speak for the Mighty One, And I delight to argue for God.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 And yet, you [are] forgers of falsehood, Physicians of nothing—all of you,
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 O that you would keep perfectly silent, And it would be to you for wisdom.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Please hear my argument, And attend to the pleadings of my lips,
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Do you speak perverseness for God? And do you speak deceit for Him?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Do you accept His face, if you strive for God?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 Is [it] good that He searches you, If, as one mocks at a man, you mock at Him?
10 He surely reproves you, if you accept faces in secret.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Does His excellence not terrify you? And His dread fall on you?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Your remembrances [are] allegories of ashes, For high places of clay [are] your heights.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Keep silent from me, and I speak, And pass over me what will.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Why do I take my flesh in my teeth? And my soul put in my hand?
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Behold, He slays me—I do not wait! Only, I argue my ways to His face.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 Also—He [is] to me for salvation, For the profane do not come before Him.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Hear my word diligently, And my declaration with your ears.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Now behold, I have set the cause in order, I have known that I am righteous.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Who [is] he that strives with me? For now I keep silent and gasp.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Only two things, O God, do with me, Then I am not hidden from Your face:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Put Your hand far off from me, And do not let Your terror terrify me.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 And You call, and I answer, Or—I speak, and You answer me.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 How many iniquities and sins do I have? Let me know my transgression and my sin.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Why do You hide Your face? And reckon me for an enemy to You?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Do You terrify a leaf driven away? And do You pursue the dry stubble?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 For You write bitter things against me, And cause me to possess iniquities of my youth,
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 And you put my feet in the stocks, And observe all my paths—You set a print on the roots of my feet,
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 And he, as a rotten thing, wears away, A moth has consumed him as a garment.”
