Job 11
1 And Zophar the Naamathite answers and says:
| آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد: |
2 “Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
| آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟ |
3 Your boastings make men keep silent, You scorn, and none is causing blushing!
| ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟ |
4 And you say, My discourse [is] pure, And I have been clean in Your eyes.
| ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی! |
5 And yet, O that God had spoken! And opens His lips with you.
| ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست. |
6 And declares to you secrets of wisdom, for counsel has foldings. And know that God forgets of your iniquity for you.
| ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است. |
7 Do you find out God by searching? To perfection find out the Mighty One?
| آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟ |
| آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585) |
9 Its measure [is] longer than earth, and broader than the sea.
| طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر. |
10 If He passes on, and shuts up, and assembles, Who then reverses it?
| وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟ |
11 For He has known men of vanity, And He sees iniquity, And one does not consider [it]!
| زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد. |
12 And empty man is bold, And man is born [as] the colt of a wild donkey.
| دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید! |
13 If you have prepared your heart, And have spread out your hands to Him,
| حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛ |
14 If iniquity [is] in your hand, put it far off, And do not let perverseness dwell in your tents.
| گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛ |
15 For then you lift up your face from blemish, And you have been firm, and do not fear.
| آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد. |
16 For you forget misery, As waters passed away you remember.
| تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود. |
17 And age rises above the noon, You fly—you are as the morning.
| زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت. |
18 And you have trusted because there is hope, And searched—in confidence you lie down,
| در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید. |
19 And you have rested, And none is causing trembling, And many have begged [at] your face;
| از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد. |
20 And the eyes of the wicked are consumed, And refuge has perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!”
| اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود. |
