Job 10
1 “My soul has been weary of my life, I leave off my talking to myself, I speak in the bitterness of my soul.
Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
2 I say to God, Do not condemn me, Let me know why You strive [with] me.
Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
3 Is it good for You that You oppress? That You despise the labor of Your hands, And shine on the counsel of the wicked?
Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
4 Do you have eyes of flesh? Do You see as man sees?
Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
5 [Are] Your days as the days of man? Your years as the days of a man?
Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
6 That You inquire for my iniquity, And seek for my sin?
Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
7 For You know that I am not wicked, And there is no deliverer from Your hand.
Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
8 Your hands have taken pains about me, And they make me together all around, And You swallow me up!
Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
9 Please remember That You have made me as clay, And You bring me back to dust.
Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
10 Do You not pour me out as milk? And curdle me as cheese?
Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
11 Skin and flesh You put on me, And fence me with bones and sinews.
Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
12 Life and kindness You have done with me. And Your inspection has preserved my spirit.
Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
13 And these You have laid up in Your heart, I have known that this [is] with You.
I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
14 If I sinned, then You have observed me, And do not acquit me from my iniquity,
Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
15 If I have done wickedly—woe to me, And righteously—I do not lift up my head, Full of shame—then see my affliction,
Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
16 And it rises—as a lion You hunt me. And You turn back—You show Yourself wonderful in me.
Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
17 You renew Your witnesses against me, and multiply Your anger with me, Changes and warfare [are] with me.
Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
18 And why from the womb Have You brought me forth? I expire, and the eye does not see me.
Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
19 I am as [if] I had not been, I am brought from the belly to the grave,
Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
20 Are my days not few? Cease then, and put from me, And I brighten up a little,
Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
21 Before I go, and do not return, To a land of darkness and death-shade,
Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
22 A land of obscurity as thick darkness, Death-shade—and no order, And the shining [is] as thick darkness.”
Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
