James 3
1 Do not let many be teachers, my brothers, having known that we will receive greater judgment,
μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτες οτι μειζον κριμα ληψομεθα
2 for we all make many stumbles; if anyone does not stumble in word, this one [is] a perfect man, able to also bridle the whole body;
πολλα γαρ πταιομεν απαντες ει τις εν λογω ου πταιει ουτος τελειος ανηρ δυνατος χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα
3 behold, the bits we put into the mouths of the horses for their obeying us, and we direct their whole body;
ιδου των ιππων τους χαλινους εις τα στοματα βαλλομεν προς το πειθεσθαι αυτους ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν
4 behold, also the ships, being so great, and being driven by fierce winds, are directed by a very small rudder, wherever the impulse of the [one] steering wills,
ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο σκληρων ανεμων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου αν η ορμη του ευθυνοντος βουληται
5 so also the tongue is a little member, and boasts greatly; behold, how much forest a little fire kindles!
ουτως και η γλωσσα μικρον μελος εστιν και μεγαλαυχει ιδου ολιγον πυρ ηλικην υλην αναπτει
6 And the tongue [is] a fire, the world of the unrighteousness, so the tongue is set in our members, which is spotting our whole body, and is setting on fire the course of nature, and is set on fire by Gehenna. (Geenna g1067)
και η γλωσσα πυρ ο κοσμος της αδικιας ουτως η γλωσσα καθισταται εν τοις μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον της γενεσεως και φλογιζομενη υπο της γεεννης (Geenna g1067)
7 For every nature, both of beasts and of birds, both of creeping things and things of the sea, is subdued, and has been subdued, by the human nature,
πασα γαρ φυσις θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη
8 but no one of men is able to subdue the tongue—[it is] an unruly evil, full of deadly poison;
την δε γλωσσαν ουδεις δυναται ανθρωπων δαμασαι ακατασχετον κακον μεστη ιου θανατηφορου
9 with it we bless the God and Father, and with it we curse the men made according to [the] likeness of God;
εν αυτη ευλογουμεν τον θεον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τους ανθρωπους τους καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτας
10 out of the same mouth comes forth blessing and cursing; it does not need, my brothers, these things to so happen;
εκ του αυτου στοματος εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτως γινεσθαι
11 does the fountain out of the same opening pour forth the sweet and the bitter?
μητι η πηγη εκ της αυτης οπης βρυει το γλυκυ και το πικρον
12 Is a fig tree able, my brothers, to make olives? Or a vine figs? Neither is salty [water able] to have made sweet water.
μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιας ποιησαι η αμπελος συκα ουτως ουδεμια πηγη αλυκον και γλυκυ ποιησαι υδωρ
13 Who [is] wise and intelligent among you? Let him show his works out of good behavior in meekness of wisdom,
τις σοφος και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ της καλης αναστροφης τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιας
14 yet, if you have bitter zeal, and rivalry in your heart, do not glory, nor lie against the truth;
ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα της αληθειας
15 this wisdom is not descending from above, but earthly, physical, demon-like,
ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλ επιγειος ψυχικη δαιμονιωδης
16 for where zeal and rivalry [are], there is insurrection and every evil matter;
οπου γαρ ζηλος και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα
17 but the wisdom from above, first, indeed, is pure, then peaceable, gentle, well-convinced, full of kindness and good fruits, uncontentious, and unhypocritical—
η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικης ευπειθης μεστη ελεους και καρπων αγαθων αδιακριτος και ανυποκριτος
18 and the fruit of righteousness in peace is sown to those making peace.
καρπος δε της δικαιοσυνης εν ειρηνη σπειρεται τοις ποιουσιν ειρηνην
