Hebrews 4
1 We may fear, then, lest a promise being left of entering into His rest, anyone of you may seem to have come short,
อปรํ ตทฺวิศฺรามปฺราปฺเต: ปฺรติชฺญา ยทิ ติษฺฐติ ตรฺหฺยสฺมากํ กศฺจิตฺ เจตฺ ตสฺยา: ผเลน วญฺจิโต ภเวตฺ วยมฺ เอตสฺมาทฺ พิภีม: ฯ
2 for we also are having good news proclaimed, even as they, but the word heard did not profit them, not being mixed with faith in those who heard,
ยโต 'สฺมากํ สมีเป ยทฺวตฺ ตทฺวตฺ เตษำ สมีเป'ปิ สุสํวาท: ปฺรจาริโต 'ภวตฺ กินฺตุ ไต: ศฺรุตํ วากฺยํ ตานฺ ปฺรติ นิษฺผลมฺ อภวตฺ, ยตเสฺต โศฺรตาโร วิศฺวาเสน สารฺทฺธํ ตนฺนามิศฺรยนฺฯ
3 for we enter into the rest—we who believed, as He said, “So I swore in My anger, They will [not] enter into My rest”; and yet the works were done from the foundation of the world,
ตทฺ วิศฺรามสฺถานํ วิศฺวาสิภิรสฺมาภิ: ปฺรวิศฺยเต ยตเสฺตโนกฺตํ, "อหํ โกปาตฺ ศปถํ กฺฤตวานฺ อิมํ, ปฺรเวกฺษฺยเต ชไนเรไต รฺน วิศฺรามสฺถลํ มมฯ " กินฺตุ ตสฺย กรฺมฺมาณิ ชคต: สฺฤษฺฏิกาลาตฺ สมาปฺตานิ สนฺติฯ
4 for He spoke in a certain place concerning the seventh [day] thus: “And God rested in the seventh day from all His works”;
ยต: กสฺมึศฺจิตฺ สฺถาเน สปฺตมํ ทินมธิ เตเนทมฺ อุกฺตํ, ยถา, "อีศฺวร: สปฺตเม ทิเน สฺวกฺฤเตภฺย: สรฺวฺวกรฺมฺมโภฺย วิศศฺรามฯ "
5 and in this [place] again, “They will [not] enter into My rest”;
กินฺเตฺวตสฺมินฺ สฺถาเน ปุนเสฺตโนจฺยเต, ยถา, "ปฺรเวกฺษฺยเต ชไนเรไต รฺน วิศฺรามสฺถลํ มมฯ "
6 since then, it remains for some to enter into it, and those who first heard good news did not enter in because of unbelief—
ผลตสฺตตฺ สฺถานํ ไกศฺจิตฺ ปฺรเวษฺฏวฺยํ กินฺตุ เย ปุรา สุสํวาทํ ศฺรุตวนฺตไสฺตรวิศฺวาสาตฺ ตนฺน ปฺรวิษฺฏมฺ,
7 again He limits a certain day, “Today,” in David saying, after so long a time, as it has been said, “Today, if you may hear His voice, you may not harden your hearts,”
อิติ เหโต: ส ปุนรทฺยนามกํ ทินํ นิรูปฺย ทีรฺฆกาเล คเต'ปิ ปูรฺโวฺวกฺตำ วาจํ ทายูทา กถยติ, ยถา, "อทฺย ยูยํ กถำ ตสฺย ยทิ สํโศฺรตุมิจฺฉถ, ตรฺหิ มา กุรุเตทานีํ กฐินานิ มนำสิ ว: ฯ "
8 for if Joshua had given them rest, He would not have spoken after these things concerning another day;
อปรํ ยิโหศูโย ยทิ ตานฺ วฺยศฺรามยิษฺยตฺ ตรฺหิ ตต: ปรมฺ อปรสฺย ทินสฺย วาคฺ อีศฺวเรณ นากถยิษฺยตฯ
9 there remains, then, a Sabbath rest to the people of God,
อต อีศฺวรสฺย ปฺรชาภิ: กรฺตฺตวฺย เอโก วิศฺรามสฺติษฺฐติฯ
10 for he who entered into His rest, he also rested from his works, as God from His own.
อปรมฺ อีศฺวโร ยทฺวตฺ สฺวกฺฤตกรฺมฺมโภฺย วิศศฺราม ตทฺวตฺ ตสฺย วิศฺรามสฺถานํ ปฺรวิษฺโฏ ชโน'ปิ สฺวกฺฤตกรฺมฺมโภฺย วิศฺรามฺยติฯ
11 May we be diligent, then, to enter into that rest, that no one may fall in the same example of the unbelief,
อโต วยํ ตทฺ วิศฺรามสฺถานํ ปฺรเวษฺฏุํ ยตามไห, ตทวิศฺวาโสทาหรเณน โก'ปิ น ปตตุฯ
12 for the Word of God is living, and working, and sharper—beyond every two-edged sword—and piercing as far as [the] division of soul and spirit, of joints and also marrows, and a discerner of thoughts and intents of the heart;
อีศฺวรสฺย วาโท'มร: ปฺรภาววิศิษฺฏศฺจ สรฺวฺวสฺมาทฺ ทฺวิธารขงฺคาทปิ ตีกฺษฺณ: , อปรํ ปฺราณาตฺมโน รฺคฺรนฺถิมชฺชโยศฺจ ปริเภทาย วิจฺเฉทการี มนสศฺจ สงฺกลฺปานามฺ อภิเปฺรตานาญฺจ วิจารก: ฯ
13 and there is not a created thing hidden before Him, but all things [are] naked and open to His eyes—with whom is our reckoning.
อปรํ ยสฺย สมีเป สฺวียา สฺวียา กถาสฺมาภิ: กถยิตวฺยา ตสฺยาโคจร: โก'ปิ ปฺราณี นาสฺติ ตสฺย ทฺฤษฺเฏา สรฺวฺวเมวานาวฺฤตํ ปฺรกาศิตญฺจาเสฺตฯ
14 Having, then, a great Chief Priest having passed through the heavens—Jesus the Son of God—may we hold fast the profession,
อปรํ ย อุจฺจตมํ สฺวรฺคํ ปฺรวิษฺฏ เอตาทฺฤศ เอโก วฺยกฺติรรฺถต อีศฺวรสฺย ปุโตฺร ยีศุรสฺมากํ มหายาชโก'สฺติ, อโต เหโต รฺวยํ ธรฺมฺมปฺรติชฺญำ ทฺฤฒมฺ อาลมฺพามไหฯ
15 for we do not have a Chief Priest unable to sympathize with our weaknesses, but [One] tempted in all things in like manner, [yet] without sin;
อสฺมากํ โย มหายาชโก 'สฺติ โส'สฺมากํ ทุ: ไข รฺทุ: ขิโต ภวิตุมฺ อศกฺโต นหิ กินฺตุ ปาปํ วินา สรฺวฺววิษเย วยมิว ปรีกฺษิต: ฯ
16 we may come near, then, with freedom, to the throne of grace, that we may receive kindness, and find grace—for seasonable help.
อเตอว กฺฤปำ คฺรหีตุํ ปฺรโยชนีโยปการารฺถมฺ อนุคฺรหํ ปฺราปฺตุญฺจ วยมฺ อุตฺสาเหนานุคฺรหสึหาสนสฺย สมีปํ ยาม: ฯ
