Genesis 8

1 And God remembers Noah, and every living thing, and all the livestock which [are] with him in the Ark, and God causes a wind to pass over the earth, and the waters subside,

اما خدا، نوح و حیوانات درون کشتی را فراموش نکرده بود. او بادی بر سطح آبها وزانید و سیلاب کم‌کم کاهش یافت.

2 and the fountains of the deep and the network of the heavens are closed, and the shower is restrained from the heavens.

آبهای زیرزمینی از فوران بازایستادند و باران قطع شد.

3 And the waters return from off the earth, going on and returning; and the waters are lacking at the end of one hundred and fifty days.

آب رفته‌رفته از روی زمین کم شد. پس از صد و پنجاه روز،

4 And the Ark rests, in the seventh month, on the seventeenth day of the month, on mountains of Ararat;

در روز هفدهم از ماه هفتم، کشتی روی کوههای آرارات قرار گرفت.

5 and the waters have been going and decreasing until the tenth month; in the tenth [month], on the first of the month, the heads of the mountains appeared.

دو ماه و نیم بعد، در حالی که آب همچنان پائین می‌رفت، قلۀ کوهها نمایان شد.

6 And it comes to pass, at the end of forty days, that Noah opens the window of the Ark which he made,

پس از گذشت چهل روز، نوح پنجره‌ای را که برای کشتی ساخته بود، گشود

7 and he sends forth the raven, and it goes out, going out and turning back until the drying of the waters from off the earth.

و کلاغی رها کرد. کلاغ به این سو و آن سو پرواز می‌کرد تا آن که زمین خشک شد.

8 And he sends forth the dove from him to see whether the waters have been lightened from off the face of the ground,

پس از آن، کبوتری رها کرد تا ببیند آیا کبوتر می‌تواند زمین خشکی برای نشستن پیدا کند.

9 and the dove has not found rest for the sole of her foot, and she turns back to him, to the Ark, for waters [are] on the face of all the earth, and he puts out his hand, and takes her, and brings her in to him, into the Ark.

اما کبوتر جایی را نیافت، زیرا هنوز آب بر سطح زمین بود. وقتی کبوتر برگشت، نوح دست خود را دراز کرد و کبوتر را گرفت و به داخل کشتی برد.

10 And he stays yet seven more days, and adds to send forth the dove from the Ark;

نوح هفت روز دیگر صبر کرد و بار دیگر همان کبوتر را رها نمود.

11 and the dove comes to him at evening, and behold, an olive leaf [is] torn off in her mouth; and Noah knows that the waters have been lightened from off the earth.

این بار، هنگام غروب آفتاب، کبوتر در حالی که برگ زیتون تازه‌ای به منقار داشت، نزد نوح بازگشت. پس نوح فهمید که در بیشتر نقاط، آب فرو نشسته است.

12 And he stays yet seven more days, and sends forth the dove, and it did not add to return to him anymore.

یک هفته بعد، نوح باز همان کبوتر را رها کرد، ولی این بار کبوتر باز نگشت.

13 And it comes to pass in the six hundredth and first year, in the first [month], on the first of the month, the waters have been dried from off the earth; and Noah turns aside the covering of the Ark, and looks, and behold, the face of the ground has been dried.

در ششصد و یکمین سال از زندگی نوح، در اولین روز ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. آنگاه نوح پوشش کشتی را برداشت و به بیرون نگریست و دید که سطح زمین خشک شده است.

14 And in the second month, on the twenty-seventh day of the month, the earth has become dry.

در روز بیست و هفتم از ماه دوم، سرانجام همه جا خشک شد.

15 And God speaks to Noah, saying, “Go out from the Ark, you, and your wife, and your sons, and your sons’ wives with you;

در این هنگام خدا به نوح فرمود:

16 every living thing that [is] with you, of all flesh, among bird, and among livestock, and among every creeping thing which is creeping on the earth, bring out with you;

«اینک زمان آن رسیده که همه از کشتی خارج شوید.

17 and they have teemed in the earth, and been fruitful, and have multiplied on the earth.”

تمام حیوانات، پرندگان و خزندگان را رها کن تا تولید مثل کنند و بر روی زمین زیاد شوند.»

18 And Noah goes out, and his sons, and his wife, and his sons’ wives with him;

پس نوح با همسر و پسران و عروسانش از کشتی بیرون آمد.

19 every beast, every creeping thing, and every bird; every creeping thing on the earth, after their families, have gone out from the Ark.

و تمام حیوانات و خزندگان و پرندگان نیز دسته‌دسته از کشتی خارج شدند.

20 And Noah builds an altar to YHWH, and takes from every clean beast and from every clean bird, and causes burnt-offerings to ascend on the altar;

آنگاه نوح مذبحی برای خداوند ساخت و از هر حیوان و پرندهٔ حلال گوشت بر آن قربانی کرد.

21 and YHWH smells the refreshing fragrance, and YHWH says to His heart, “I do not continue to disfavor the ground because of man anymore, though the imagination of the heart of man [is] evil from his youth; and I do not continue to strike all living anymore, as I have done;

خداوند از این عمل نوح خشنود گردید و با خود گفت: «من بار دیگر زمین را به خاطر انسان که دلش از کودکی به طرف گناه متمایل است، لعنت نخواهم کرد و اینچنین تمام موجودات زنده را از بین نخواهم برد.

22 during all [the] days of the earth, seed-time and harvest, and cold and heat, and summer and winter, and day and night never cease.”

تا زمانی که جهان باقی است، کشت و زرع، سرما و گرما، زمستان و تابستان، و روز و شب همچنان برقرار خواهد بود.»

A Dove is Sent Forth from the Ark