Galatians 4
1 And I say, now as much time as the heir is a child, he differs nothing from a servant, [though] being lord of all,
อหํ วทามิ สมฺปทธิการี ยาวทฺ พาลสฺติษฺฐติ ตาวตฺ สรฺวฺวสฺวสฺยาธิปติ: สนฺนปิ ส ทาสาตฺ เกนาปิ วิษเยณ น วิศิษฺยเต
2 but is under tutors and stewards until the time appointed of the father,
กินฺตุ ปิตฺรา นิรูปิตํ สมยํ ยาวตฺ ปาลกานำ ธนาธฺยกฺษาณาญฺจ นิฆฺนสฺติษฺฐติฯ
3 so we also, when we were children, were in servitude under the elements of the world,
ตทฺวทฺ วยมปิ พาลฺยกาเล ทาสา อิว สํสารสฺยากฺษรมาลายา อธีนา อาสฺมเหฯ
4 and when the fullness of time came, God sent forth His Son, come of a woman, come under law,
อนนฺตรํ สมเย สมฺปูรฺณตำ คตวติ วฺยวสฺถาธีนานำ โมจนารฺถมฺ
5 that He may redeem those under law, that we may receive the adoption as sons;
อสฺมากํ ปุตฺรตฺวปฺราปฺตฺยรฺถญฺเจศฺวร: สฺตฺริยา ชาตํ วฺยวสฺถายา อธินีภูตญฺจ สฺวปุตฺรํ เปฺรษิตวานฺฯ
6 and because you are sons, God sent forth the Spirit of His Son into your hearts, crying, “Abba! Father!”
ยูยํ สนฺตานา อภวต ตตฺการณาทฺ อีศฺวร: สฺวปุตฺรสฺยาตฺมานำ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานิ ปฺรหิตวานฺ ส จาตฺมา ปิต: ปิตริตฺยาหฺวานํ การยติฯ
7 So that you are no longer a servant, but a son, and if a son, also an heir of God through Christ.
อต อิทานีํ ยูยํ น ทาสา: กินฺตุ: สนฺตานา เอว ตสฺมาตฺ สนฺตานตฺวาจฺจ ขฺรีษฺเฏเนศฺวรียสมฺปทธิการิโณ'ปฺยาเธฺวฯ
8 But then, indeed, having not known God, you were in servitude to those [that are] not by nature gods,
อปรญฺจ ปูรฺวฺวํ ยูยมฺ อีศฺวรํ น ชฺญาตฺวา เย สฺวภาวโต'นีศฺวราเสฺตษำ ทาสเตฺว'ติษฺฐตฯ
9 and now, having known God—and rather being known by God—how [do] you turn again to the weak and poor elements to which you desire anew to be in servitude?
อิทานีมฺ อีศฺวรํ ชฺญาตฺวา ยทิ เวศฺวเรณ ชฺญาตา ยูยํ กถํ ปุนสฺตานิ วิผลานิ ตุจฺฉานิ จากฺษราณิ ปฺรติ ปราวรฺตฺติตุํ ศกฺนุถ? ยูยํ กึ ปุนเสฺตษำ ทาสา ภวิตุมิจฺฉถ?
10 You observe days, and months, and times, and years!
ยูยํ ทิวสานฺ มาสานฺ ติถีนฺ สํวตฺสรำศฺจ สมฺมนฺยเธฺวฯ
11 I am afraid for you, lest I labored in vain for you.
ยุษฺมทรฺถํ มยา ย: ปริศฺรโม'การิ ส วิผโล ชาต อิติ ยุษฺมานธฺยหํ พิเภมิฯ
12 I implore you, brothers, become as I [am]—because I also [am] as you; you did not hurt me;
เห ภฺราตร: , อหํ ยาทฺฤโศ'สฺมิ ยูยมปิ ตาทฺฤศา ภวเตติ ปฺรารฺถเย ยโต'หมปิ ยุษฺมตฺตุโลฺย'ภวํ ยุษฺมาภิ รฺมม กิมปิ นาปราทฺธํฯ
13 and you have known that through weakness of the flesh I proclaimed good news to you at the first,
ปูรฺวฺวมหํ กเลวรสฺย เทารฺพฺพเลฺยน ยุษฺมานฺ สุสํวาทมฺ อชฺญาปยมิติ ยูยํ ชานีถฯ
14 and you did not despise nor reject my trial that [is] in my flesh, but you received me as a messenger of God—as Christ Jesus;
ตทานีํ มม ปรีกฺษกํ ศารีรเกฺลศํ ทฺฤษฺฏฺวา ยูยํ มามฺ อวชฺญาย ฤตียิตวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺย ทูตมิว สากฺษาตฺ ขฺรีษฺฏ ยีศุมิว วา มำ คฺฤหีตวนฺต: ฯ
15 what then was your blessedness? For I testify to you, that if possible, having plucked out your eyes, you would have given [them] to me;
อตสฺตทานีํ ยุษฺมากํ ยา ธนฺยตาภวตฺ สา กฺก คตา? ตทานีํ ยูยํ ยทิ เสฺวษำ นยนานฺยุตฺปาฏฺย มหฺยํ ทาตุมฺ อศกฺษฺยต ตรฺหิ ตทปฺยกริษฺยเตติ ปฺรมาณมฺ อหํ ททามิฯ
16 so have I become your enemy, being true to you?
สามฺปฺรตมหํ สตฺยวาทิตฺวาตฺ กึ ยุษฺมากํ ริปุ รฺชาโต'สฺมิ?
17 They are zealous for you—[yet] not well, but they wish to shut us out, that you may be zealous for them;
เต ยุษฺมตฺกฺฤเต สฺปรฺทฺธนฺเต กินฺตุ สา สฺปรฺทฺธา กุตฺสิตา ยโต ยูยํ ตานธิ ยตฺ สฺปรฺทฺธธฺวํ ตทรฺถํ เต ยุษฺมานฺ ปฺฤถกฺ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉนฺติฯ
18 and [it is] good to be zealously regarded, in what is good, at all times, and not only in my being present with you;
เกวลํ ยุษฺมตฺสมีเป มโมปสฺถิติสมเย ตนฺนหิ, กินฺตุ สรฺวฺวไทว ภทฺรมธิ สฺปรฺทฺธนํ ภทฺรํฯ
19 my little children, of whom I travail in birth again until Christ may be formed in you,
เห มม พาลกา: , ยุษฺมทนฺต รฺยาวตฺ ขฺรีษฺโฏ มูรฺติมานฺ น ภวติ ตาวทฺ ยุษฺมตฺการณาตฺ ปุน: ปฺรสวเวทเนว มม เวทนา ชายเตฯ
20 indeed I was wishing to be present with you now, and to change my voice, because I am in doubt about you.
อหมิทานีํ ยุษฺมากํ สนฺนิธึ คตฺวา สฺวรานฺตเรณ ยุษฺมานฺ สมฺภาษิตุํ กามเย ยโต ยุษฺมานธิ วฺยากุโล'สฺมิฯ
21 Tell me, you who are willing to be under law, do you not hear the Law?
เห วฺยวสฺถาธีนตากางฺกฺษิณ: ยูยํ กึ วฺยวสฺถายา วจนํ น คฺฤหฺลีถ?
22 For it has been written that Abraham had two sons, one by the maidservant and one by the free [woman],
ตนฺมำ วทตฯ ลิขิตมาเสฺต, อิพฺราหีโม เทฺวา ปุตฺราวาสาเต ตโยเรโก ทาสฺยำ ทฺวิตียศฺจ ปตฺนฺยำ ชาต: ฯ
23 but he who [is] of the maidservant has been according to flesh, but he who [is] of the free [woman], through the promise,
ตโย โรฺย ทาสฺยำ ชาต: ส ศารีริกนิยเมน ชชฺเญ ยศฺจ ปตฺนฺยำ ชาต: ส ปฺรติชฺญยา ชชฺเญฯ
24 which things are allegorized, for these are the two covenants: one, indeed, from Mount Sinai, bringing forth to servitude, which is Hagar;
อิทมาขฺยานํ ทฺฤษฺฏนฺตสฺวรูปํฯ เต เทฺว โยษิตาวีศฺวรียสนฺธี ตโยเรกา สีนยปรฺวฺวตาทฺ อุตฺปนฺนา ทาสชนยิตฺรี จ สา ตุ หาชิราฯ
25 for this Hagar is Mount Sinai in Arabia, and corresponds to the Jerusalem that now [is], and is in servitude with her children,
ยสฺมาทฺ หาชิราศพฺเทนารวเทศสฺถสีนยปรฺวฺวโต โพธฺยเต, สา จ วรฺตฺตมานายา ยิรูศาลมฺปุรฺยฺยา: สทฺฤศีฯ ยต: สฺวพาไล: สหิตา สา ทาสตฺว อาเสฺตฯ
26 and the Jerusalem above is the free [woman], which is mother of us all,
กินฺตุ สฺวรฺคียา ยิรูศาลมฺปุรี ปตฺนี สรฺเวฺวษามฺ อสฺมากํ มาตา จาเสฺตฯ
27 for it has been written: “Rejoice, O barren, who is not bearing; break forth and cry, you who are not travailing, because many [are] the children of the desolate—more than of her having the husband.”
ยาทฺฤศํ ลิขิตมฺ อาเสฺต, "วนฺเธฺย สนฺตานหีเน ตฺวํ สฺวรํ ชยชยํ กุรุฯ อปฺรสูเต ตฺวโยลฺลาโส ชยาศพฺทศฺจ คียตำฯ ยต เอว สนาถายา โยษิต: สนฺตเต รฺคณาตฺฯ อนาถา ยา ภเวนฺนารี ตทปตฺยานิ ภูริศ: ๚ "
28 And we, brothers, as Isaac, are children of promise,
เห ภฺราตฺฤคณ, อิมฺหากฺ อิว วยํ ปฺรติชฺญยา ชาตา: สนฺตานา: ฯ
29 but as he then who was born according to the flesh persecuted him [born] according to the Spirit, so also now;
กินฺตุ ตทานีํ ศารีริกนิยเมน ชาต: ปุโตฺร ยทฺวทฺ อาตฺมิกนิยเมน ชาตํ ปุตฺรมฺ อุปาทฺรวตฺ ตถาธุนาปิฯ
30 but what does the Writing say? “Cast forth the maidservant and her son, for the son of the maidservant may not be heir with the son of the free [woman]”;
กินฺตุ ศาสฺเตฺร กึ ลิขิตํ? "ตฺวมฺ อิมำ ทาสีํ ตสฺยา: ปุตฺรญฺจาปสารย ยต เอษ ทาสีปุตฺร: ปตฺนีปุเตฺรณ สมํ โนตฺตราธิการี ภวิยฺยตีติฯ "
31 then, brothers, we are not a maidservant’s children, but the free [woman’s].
อเตอว เห ภฺราตร: , วยํ ทาสฺยา: สนฺตานา น ภูตฺวา ปาตฺนฺยา: สนฺตานา ภวาม: ฯ
