Ecclesiastes 10

1 Dead flies cause a perfumer’s perfume To send forth a stink; The precious by reason of wisdom—By reason of honor—a little folly!

۱ فاسد می‌سازد، و اندک حماقتی از حکمت و عزت سنگینتر است.

2 The heart of the wise [is] at his right hand, And the heart of a fool at his left.

۲ دل مرد حکیم بطرف راستش مایل است و دل احمق بطرف چپش.

3 And also, when he that is a fool Is walking in the way, his heart is lacking, And he has said to everyone, “He [is] a fool.”

۳ ونیز چون احمق به راه می‌رود، عقلش ناقص می‌شود و به هر کس می‌گوید که احمق هستم.

4 If the spirit of the ruler goes up against you, do not leave your place, For yielding quiets great sinners.

۴ اگر خشم پادشاه بر تو انگیخته شود، مکان خود را ترک منما زیرا که تسلیم، خطایای عظیم را می‌نشاند.

5 There is an evil I have seen under the sun, As ignorance that goes out from the ruler,

۵ بدی‌ای هست که زیر آفتاب دیده‌ام مثل سهوی که از جانب سلطان صادر شود.

6 He has set the fool in many high places, And the rich sits in a low place.

۶ جهالت بر مکان های بلند برافراشته می‌شود و دولتمندان در مکان اسفل می‌نشینند.

7 I have seen servants on horses, And princes walking as servants on the earth.

۷ غلامان را بر اسبان دیدم و امیران را مثل غلامان بر زمین روان.

8 Whoever is digging a pit falls into it, And whoever is breaking a hedge, a serpent bites him.

۸ آنکه چاه می‌کند در آن می‌افتد و آنکه دیواررا می‌شکافد، مار وی را می‌گزد.

9 Whoever is removing stones is grieved by them, Whoever is cleaving trees endangered by them.

۹ آنکه سنگها رامی کند، از آنها مجروح می‌شود و آنکه درختان رامی برد از آنها در خطر می‌افتد.

10 If the iron has been blunt, And he has not sharpened the face, Then he increases strength, And wisdom [is] advantageous to make right.

۱۰ اگر آهن کند باشد و دمش را تیز نکنند بایدقوت زیاده بکار آورد، اما حکمت به جهت کامیابی مفید است.

11 If the serpent bites without enchantment, Then there is no advantage to a master of the tongue.

۱۱ اگر مار پیش از آنکه افسون کنند بگزد پس افسونگر‌چه فایده دارد؟

12 Words of the mouth of the wise [are] gracious, And the lips of a fool swallow him up.

۱۲ سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را می‌بلعد.

13 The beginning of the words of his mouth [is] folly, And the latter end of his mouth [Is] mischievous madness.

۱۳ ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی می‌باشد.

14 And the fool multiplies words: “Man does not know that which is—And that which is after him, who declares to him?”

۱۴ احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟

15 The labor of the foolish wearies him, In that he has not known to go to the city.

۱۵ محنت احمقان ایشان را خسته می‌سازد چونکه نمی دانند چگونه به شهر باید رفت.

16 Woe to you, O land, when your king [is] a youth, And your princes eat in the morning.

۱۶ وای بر تو‌ای زمین وقتی که پادشاه تو طفل است و سرورانت صبحگاهان می‌خورند.

17 Blessed are you, O land, When your king [is] a son of nobles, And your princes eat in due season, For might, and not for drunkenness.

۱۷ خوشابحال تو‌ای زمین هنگامی که پادشاه توپسر نجبا است و سرورانت در وقتش برای تقویت می‌خورند و نه برای مستی.

18 By slothfulness is the wall brought low, And by idleness of the hands the house drops.

۱۸ از کاهلی سقف خراب می‌شود و از سستی دستها، خانه آب پس می‌دهد.

19 For mirth they are making a feast, And wine makes life joyful, And the silver answers with all.

۱۹ بزم به جهت لهو و لعب می‌کنند و شراب زندگانی را شادمان می‌سازد، اما نقره همه‌چیز رامهیا می‌کند.

20 Even in your mind do not revile a king, And in the inner parts of your bed-chamber do not revile the rich: For a bird of the heavens causes the voice to go, And a possessor of wings declares the word.

۲۰ پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن ودولتمند را در اطاق خوابگاه خویش لعنت منمازیرا که مرغ هوا آواز تو را خواهد برد و بالدار، امررا شایع خواهد ساخت.