Colossians 2

1 For I wish you to know how great a conflict I have for you and those in Laodicea, and as many as have not seen my face in the flesh,

ای کاش می‌دانستید که من برای شما و ایمانداران لائودیکیه و مسیحیان دیگری که شخصاً مرا ندیده‌اند، با چه سوز دلی دعا می‌کنم.

2 that their hearts may be comforted, being united in love, and to all riches of the full assurance of the understanding, to the full knowledge of the secret of the God and Father, and of the Christ,

دعای من این است که همواره دلگرم باشید و به‌وسیلۀ ریسمانهای نیرومند محبت، به یکدیگر بپیوندید و با اطمینان واقعی و درک روشن، به شناخت مسیح دست یابید. زیرا آن راز بزرگ خدا که اکنون آشکار شده است، خود مسیح است.

3 in whom are all the treasures of the wisdom and the knowledge hid,

تمام گنجینه‌های حکمت و معرفت خدا، در مسیح نهفته است.

4 and this I say, that no one may deceive you with enticing words,

این را می‌گویم تا کسی نتواند شما را با سخنان و استدلالهای فریبنده، گمراه سازد.

5 for if even in the flesh I am absent—yet in the spirit I am with you, rejoicing and beholding your order, and the steadfastness of your faith in regard to Christ;

زیرا با اینکه جسماً از شما دورم، اما در روح با شما هستم، و شادمانم از اینکه مشاهده می‌کنم تا چه حد منضبط هستید و ایمانتان به مسیح چقدر مستحکم است.

6 as, then, you received Christ Jesus the LORD, walk in Him,

پس همان‌طور که این اقرار ایمان را پذیرفتید که مسیحْ عیسی، خداوند است، به زندگی کردن در او نیز ادامه بدهید.

7 being rooted and built up in Him, and confirmed in the faith, as you were taught—abounding in it in thanksgiving.

در او ریشه بدوانید تا از او قوت بگیرید. بکوشید که همواره در او رشد کنید و در حقایقی که آموخته‌اید، قوی و نیرومند گردید؛ و برای کارهایی که او برای شما انجام داده است، زندگی‌تان لبریز از شادی و شکرگزاری باشد.

8 See that no one will be carrying you away as spoil through philosophy and vain deceit, according to the tradition of men, according to the rudiments of the world, and not according to Christ,

هوشیار باشید تا کسی با فلسفه‌های باطل خود، ایمان و شادی روحانی را از شما نگیرد؛ نظریات غلط و پوچ ایشان، بر افکار و عقاید مردم استوار است، نه بر فرمایشات و تعالیم مسیح.

9 because in Him dwells all the fullness of the Godhead bodily,

در مسیح طبیعت و ذات الهی، به طور کامل، در یک بدن انسانی ظاهر شده است.

10 and you are made full in Him, who is the head of all principality and authority,

بنابراین، وقتی مسیح را دارید، همه چیز دارید و وجود شما از حضور خدا لبریز است. مسیح در واقع حاکم بر تمامی ریاستها و قدرتهاست.

11 in whom you also were circumcised with a circumcision not made with hands, in the putting off of the body of sins of the flesh by the circumcision of the Christ,

هنگامی که به مسیح پیوستید، در واقع ختنه نیز شدید، اما نه ختنه‌ای که به دستهای انسانی صورت می‌گیرد، بلکه ختنه‌ای که مسیح انجام می‌دهد، به این گونه که طبیعت گناه‌آلودتان را بُرید و دور انداخت.

12 being buried with Him in the immersion, in which you also rose with [Him] through the faith of the working of God, who raised Him out of the dead.

زیرا زمانی که تعمید گرفتید، در واقع طبیعت کهنه و گناهکارتان با مسیح مرد و دفن شد؛ سپس با مسیح زنده شدید و حیاتی نوین را آغاز کردید. تمام اینها در اثر این بود که به کلام خدای توانا ایمان آوردید، خدایی که مسیح را پس از مرگ زنده کرد.

13 And you—being dead in the trespasses and the uncircumcision of your flesh—He made alive together with Him, having forgiven you all the trespasses,

زمانی شما در گناهان خود مرده بودید، و هوسهای گناه‌آلود بر وجودتان مسلط بود. اما خدا شما را در حیات مسیح سهیم گرداند، زیرا همهٔ گناهانتان را آمرزید،

14 having blotted out the handwriting in the ordinances that is against us, that was contrary to us, and He has taken it out of the way, having nailed it to the Cross;

و سند محکومیت شما را که حاکی از نااطاعتی شما بود، از بین برد. خدا نامهٔ اعمالتان را بر صلیب مسیح میخکوب کرد و همه گناهانتان را به حساب او گذاشت.

15 having stripped the principalities and the authorities, He made a show of them openly—having triumphed over them by it.

به این ترتیب، او قدرتها و فرمانروایان روحانی را خلع‌سِلاح کرد، و ایشان را در ملأ عام رسوا ساخت و به‌وسیلۀ صلیب بر آنها پیروز شد.

16 Let no one, then, judge you in eating or in drinking, or in respect of a celebration, or of a new moon, or of Sabbaths,

پس اجازه ندهید کسی شما را به خاطر آنچه می‌خورید یا می‌نوشید، یا در خصوص برگزاری جشنهای مذهبی، عید ماهِ نو یا روز مقدّس شَبّات محکوم سازد.

17 which are a shadow of the coming things, but the body [is] of the Christ;

تمام اینها احکامی موقتی بودند که با آمدن مسیح از اعتبار افتادند. آنها فقط سایه‌ای از آن «واقعیت» بودند که قرار بود بیاید، و آن واقعیت، خود مسیح است.

18 let no one deceive you of your prize, delighting in humble-mindedness and [in] worship of the messengers, intruding into the things he has not seen, being vainly puffed up by the mind of his flesh,

نگذارید کسی که از فروتنی دروغین و پرستش فرشتگان لذت می‌بَرَد، صلاحیت شما را زیر سؤال ببرد. چنین شخصی به‌افراط وارد جزئیات رؤیاهایی می‌شود که دیده است. ذهن غیرروحانی او سبب می‌شود که به خاطر امور بی‌ارزش و بی‌فایده دچار غرور گردد،

19 and not holding the Head, from which all the body—gathering supply through the joints and bands, and being knit together—may increase with the increase of God.

چرا که ارتباط خود را با مسیح که «سرِ» همهٔ ماست، به کلی از دست داده است. در حالی که اگر ما که «بدن» هستیم، بخواهیم آن طور که خدا مقرر کرده، رشد کنیم، باید به‌وسیلۀ رگ و پی، پیوند خود را با «سر» نگاه داریم.

20 If, then, you died with the Christ from the rudiments of the world, why, as living in the world, are you subject to ordinances—

اکنون که با مسیح نسبت به رابطۀ خود با عناصر و نیروهای روحانی این جهان مرده‌اید، چگونه است که تسلیم قواعد آن می‌شوید، گویی هنوز متعلق به جهان هستید،

21 you may not touch, nor taste, nor handle—

قواعدی که می‌گوید: «این را نخور، آن را نچش، و به این دست نزن!»؟

22 which are all for destruction with the using, after the commands and teachings of men,

اینها قواعد زودگذر انسانی هستند، زیرا خوراک وقتی خورده شد، دیگر تمام شده است!

23 which are, indeed, having a matter of wisdom in self-willed religion, and humble-mindedness, and neglecting of body—not of any value to satisfying the flesh.

این قواعد ممکن است برای بسیاری حکیمانه به نظر برسند، زیرا اجرای آنها نیاز به عباداتی داوطلبانه و سختگیرانه، و فروتنی، و ریاضت بدنی دارد، اما برای تسلط بر افکار و هوسهای شریرانۀ انسان، هیچ فایده‌ای ندارند.