Acts 27
1 And when our sailing to Italy was determined, they were delivering up both Paul and certain others, prisoners, to a centurion, by name Julius, of the band of Sebastus,
ஜலபதே²நாஸ்மாகம் இதோலியாதே³ஸ²ம்’ ப்ரதி யாத்ராயாம்’ நிஸ்²சிதாயாம்’ ஸத்யாம்’ தே யூலியநாம்நோ மஹாராஜஸ்ய ஸம்’கா⁴தாந்தர்க³தஸ்ய ஸேநாபதே: ஸமீபே பௌலம்’ தத³ந்யாந் கதிநயஜநாம்’ஸ்²ச ஸமார்பயந்|
2 and having embarked in a ship of Adramyttium, we, being about to sail by the coasts of Asia, set sail, there being with us Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica,
வயம் ஆத்³ராமுத்தீயம்’ போதமேகம் ஆருஹ்ய ஆஸி²யாதே³ஸ²ஸ்ய தடஸமீபேந யாதும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா லங்க³ரம் உத்தா²ப்ய போதம் அமோசயாம; மாகித³நியாதே³ஸ²ஸ்த²தி²ஷலநீகீநிவாஸ்யாரிஸ்தார்க²நாமா கஸ்²சித்³ ஜநோ(அ)ஸ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸீத்|
3 on the next [day] also we touched at Sidon, and Julius, courteously treating Paul, permitted [him], having gone on to friends, to receive [their] care.
பரஸ்மிந் தி³வஸே (அ)ஸ்மாபி⁴: ஸீதோ³ந்நக³ரே போதே லாகி³தே தத்ர யூலிய: ஸேநாபதி: பௌலம்’ ப்ரதி ஸௌஜந்யம்’ ப்ரத³ர்த்²ய ஸாந்த்வநார்த²ம்’ ப³ந்து⁴பா³ந்த⁴வாந் உபயாதும் அநுஜஜ்ஞௌ|
4 And there, having set sail, we sailed under Cyprus, because of the winds being contrary,
தஸ்மாத் போதே மோசிதே ஸதி ஸம்முக²வாயோ: ஸம்ப⁴வாத்³ வயம்’ குப்ரோபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
5 and having sailed over the sea down by Cilicia and Pamphylia, we came to Myria of Lycia,
கிலிகியாயா: பாம்பூ²லியாயாஸ்²ச ஸமுத்³ரஸ்ய பாரம்’ க³த்வா லூகியாதே³ஸா²ந்தர்க³தம்’ முராநக³ரம் உபாதிஷ்டா²ம|
6 and there the centurion having found a ship of Alexandria, sailing to Italy, put us into it,
தத்ஸ்தா²நாத்³ இதாலியாதே³ஸ²ம்’ க³ச்ச²தி ய: ஸிகந்த³ரியாநக³ரஸ்ய போதஸ்தம்’ தத்ர ப்ராப்ய ஸ²தஸேநாபதிஸ்தம்’ போதம் அஸ்மாந் ஆரோஹயத்|
7 and having sailed slowly many days, and with difficulty coming down by Cnidus, the wind not permitting us, we sailed under Crete, down by Salmone,
தத: பரம்’ ப³ஹூநி தி³நாநி ஸ²நை: ஸ²நை: ர்க³த்வா க்நீத³பார்ஸ்²வோபஸ்த்²தி: பூர்வ்வம்’ ப்ரதிகூலேந பவநேந வயம்’ ஸல்மோந்யா: ஸம்முக²ம் உபஸ்தா²ய க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
8 and hardly passing it, we came to a certain place called Fair Havens, near to which was the city of Lasaea.
கஷ்டேந தமுத்தீர்ய்ய லாஸேயாநக³ரஸ்யாத⁴: ஸுந்த³ரநாமகம்’ கா²தம் உபாதிஷ்டா²ம|
9 And much time being spent, and the sailing now being dangerous—because of the fast also being already past—Paul was admonishing,
இத்த²ம்’ ப³ஹுதித²: காலோ யாபித உபவாஸதி³நஞ்சாதீதம்’, தத்காரணாத் நௌவர்த்மநி ப⁴யங்கரே ஸதி பௌலோ விநயேந கதி²தவாந்,
10 saying to them, “Men, I perceive that with hurt, and much damage, not only of the load and of the ship, but also of our lives—the voyage is about to be”;
ஹே மஹேச்சா² அஹம்’ நிஸ்²சயம்’ ஜாநாமி யாத்ராயாமஸ்யாம் அஸ்மாகம்’ க்லேஸா² ப³ஹூநாமபசயாஸ்²ச ப⁴விஷ்யந்தி, தே கேவலம்’ போதஸாமக்³ர்யோரிதி நஹி, கிந்த்வஸ்மாகம்’ ப்ராணாநாமபி|
11 but the centurion gave more credence to the pilot and to the shipowner than to the things spoken by Paul;
ததா³ ஸ²தஸேநாபதி: பௌலோக்தவாக்யதோபி கர்ணதா⁴ரஸ்ய போதவணிஜஸ்²ச வாக்யம்’ ப³ஹுமம்’ஸ்த|
12 and the haven being not well placed to winter in, the greater part gave counsel to sail from there, if somehow they might be able, having attained to Phoenix, to winter [there], [which is] a haven of Crete, looking to the southwest and northwest,
தத் கா²தம்’ ஸீ²தகாலே வாஸார்ஹஸ்தா²நம்’ ந தஸ்மாத்³ அவாசீப்ரதீசோர்தி³ஸோ²: க்ரீத்யா: பை²நீகியகா²தம்’ யாதும்’ யதி³ ஸ²க்நுவந்தஸ்தர்ஹி தத்ர ஸீ²தகாலம்’ யாபயிதும்’ ப்ராயேண ஸர்வ்வே மந்த்ரயாமாஸு: |
13 and a south wind blowing softly, having thought they had obtained [their] purpose, having lifted anchor, they sailed close by Crete,
தத: பரம்’ த³க்ஷிணவாயு ர்மந்த³ம்’ வஹதீதி விலோக்ய நிஜாபி⁴ப்ராயஸ்ய ஸித்³தே⁴: ஸுயோகோ³ ப⁴வதீதி பு³த்³த்⁴வா போதம்’ மோசயித்வா க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந சலிதவந்த: |
14 and not long after, there came down from it a turbulent wind [that] is called the Euroclydon,
கிந்த்வல்பக்ஷணாத் பரமேவ உரக்லுதோ³ந்நாமா ப்ரதிகூல: ப்ரசண்டோ³ வாயு ர்வஹந் போதே(அ)லகீ³த்
15 and the ship being caught, and not being able to bear up against the wind, having given [her] up, we were carried on,
தஸ்யாபி⁴முக²ம்’ க³ந்தும் போதஸ்யாஸ²க்தத்வாத்³ வயம்’ வாயுநா ஸ்வயம்’ நீதா: |
16 and having run under a certain little island called Clauda, we were hardly able to become masters of the boat,
அநந்தரம்’ க்லௌதீ³நாம்ந உபத்³வீபஸ்ய கூலஸமீபேந போதம்’ க³மயித்வா ப³ஹுநா கஷ்டேந க்ஷுத்³ரநாவம் அரக்ஷாம|
17 which having taken up, they were using helps, undergirding the ship, and fearing lest they may fall into the [sandbars of] Syrtis, having let down the mast—so were carried on.
தே தாமாருஹ்ய ரஜ்ஜ்சா போதஸ்யாதோ⁴பா⁴க³ம் அப³த்⁴நந் தத³நந்தரம்’ சேத் போதோ ஸைகதே லக³தீதி ப⁴யாத்³ வாதவஸநாந்யமோசயந் தத: போதோ வாயுநா சாலித: |
18 And we, being exceedingly storm-tossed, the succeeding [day] they were making a clearing,
கிந்து க்ரமஸோ² வாயோ: ப்ரப³லத்வாத் போதோ தோ³லாயமாநோ(அ)ப⁴வத் பரஸ்மிந் தி³வஸே போதஸ்தா²நி கதிபயாநி த்³ரவ்யாணி தோயே நிக்ஷிப்தாநி|
19 and on the third [day] we cast out the tackling of the ship with our own hands,
த்ரு’தீயதி³வஸே வயம்’ ஸ்வஹஸ்தை: போதஸஜ்ஜநத்³ரவ்யாணி நிக்ஷிப்தவந்த: |
20 and neither sun nor stars appearing for more days, and not a little storm lying on us, from then on all hope was taken away of our being saved.
ததோ ப³ஹுதி³நாநி யாவத் ஸூர்ய்யநக்ஷத்ராதீ³நி ஸமாச்ச²ந்நாநி ததோ (அ)தீவ வாத்யாக³மாத்³ அஸ்மாகம்’ ப்ராணரக்ஷாயா: காபி ப்ரத்யாஸா² நாதிஷ்ட²த்|
21 And there having been long fasting, then Paul having stood in the midst of them, said, “It was necessary, indeed, O men—having listened to me—not to set sail from Crete, and to save this hurt and damage;
ப³ஹுதி³நேஷு லோகைரநாஹாரேண யாபிதேஷு ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸாக்ஷத் பௌலஸ்திஷ்ட²ந் அகத²யத், ஹே மஹேச்சா²: க்ரீத்யுபத்³வீபாத் போதம்’ ந மோசயிதும் அஹம்’ பூர்வ்வம்’ யத்³ அவத³ம்’ தத்³க்³ரஹணம்’ யுஷ்மாகம் உசிதம் ஆஸீத் ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம் ஏஷா விபத்³ ஏஷோ(அ)பசயஸ்²ச நாக⁴டிஷ்யேதாம்|
22 and now I exhort you to be of good cheer, for there will be no loss of life among you—but of the ship;
கிந்து ஸாம்ப்ரதம்’ யுஷ்மாந் விநீய ப்³ரவீம்யஹம்’, யூயம்’ ந க்ஷுப்⁴யத யுஷ்மாகம் ஏகஸ்யாபி ப்ராணிநோ ஹாநி ர்ந ப⁴விஷ்யதி, கேவலஸ்ய போதஸ்ய ஹாநி ர்ப⁴விஷ்யதி|
23 for this night there stood by me a messenger of God—whose I am, and whom I serve—
யதோ யஸ்யேஸ்²வரஸ்ய லோகோ(அ)ஹம்’ யஞ்சாஹம்’ பரிசராமி ததீ³ய ஏகோ தூ³தோ ஹ்யோ ராத்ரௌ மமாந்திகே திஷ்ட²ந் கதி²தவாந்,
24 saying, Do not be afraid Paul; it is necessary for you to stand before Caesar; and behold, God has granted to you all those sailing with you;
ஹே பௌல மா பை⁴ஷீ: கைஸரஸ்ய ஸம்முகே² த்வயோபஸ்தா²தவ்யம்’; தவைதாந் ஸங்கி³நோ லோகாந் ஈஸ்²வரஸ்துப்⁴யம்’ த³த்தவாந்|
25 for this reason be of good cheer, men! For I believe God, that so it will be, even as it has been spoken to me,
அதஏவ ஹே மஹேச்சா² யூயம்’ ஸ்தி²ரமநஸோ ப⁴வத மஹ்யம்’ யா கதா²கதி² ஸாவஸ்²யம்’ க⁴டிஷ்யதே மமைதாத்³ரு’ஸீ² விஸ்²வாஸ ஈஸ்²வரே வித்³யதே,
26 and on a certain island it is necessary for us to be cast.”
கிந்து கஸ்யசித்³ உபத்³வீபஸ்யோபரி பதிதவ்யம் அஸ்மாபி⁴: |
27 And when the fourteenth night came—we being carried up and down in the Adria—toward the middle of the night the sailors were supposing that some country drew near to them;
தத: பரம் ஆத்³ரியாஸமுத்³ரே போதஸ்ததை²வ தோ³லாயமாந: ஸந் இதஸ்ததோ க³ச்ச²ந் சதுர்த³ஸ²தி³வஸஸ்ய ராத்ரே ர்த்³விதீயப்ரஹரஸமயே கஸ்யசித் ஸ்த²லஸ்ய ஸமீபமுபதிஷ்ட²தீதி போதீயலோகா அந்வமந்யந்த|
28 and having sounded they found twenty fathoms, and having gone a little farther, and again having sounded, they found fifteen fathoms,
ததஸ்தே ஜலம்’ பரிமாய தத்ர விம்’ஸ²தி ர்வ்யாமா ஜலாநீதி ஜ்ஞாதவந்த: | கிஞ்சித்³தூ³ரம்’ க³த்வா புநரபி ஜலம்’ பரிமிதவந்த: | தத்ர பஞ்சத³ஸ² வ்யாமா ஜலாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா
29 and fearing lest we may fall on rough places, having cast four anchors out of the stern, they were wishing day to come.
சேத் பாஷாணே லக³தீதி ப⁴யாத் போதஸ்ய பஸ்²சாத்³பா⁴க³தஸ்²சதுரோ லங்க³ராந் நிக்ஷிப்ய தி³வாகரம் அபேக்ஷ்ய ஸர்வ்வே ஸ்தி²தவந்த: |
30 And the sailors seeking to flee out of the ship, and having let down the boat to the sea, in pretense as [if] out of the prow they are about to cast anchors,
கிந்து போதீயலோகா: போதாக்³ரபா⁴கே³ லங்க³ரநிக்ஷேபம்’ ச²லம்’ க்ரு’த்வா ஜலதௌ⁴ க்ஷுத்³ரநாவம் அவரோஹ்ய பலாயிதும் அசேஷ்டந்த|
31 Paul said to the centurion and to the soldiers, “If these do not remain in the ship—you are not able to be saved”;
தத: பௌல: ஸேநாபதயே ஸைந்யக³ணாய ச கதி²தவாந், ஏதே யதி³ போதமத்⁴யே ந திஷ்ட²ந்தி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ரக்ஷணம்’ ந ஸ²க்யம்’|
32 then the soldiers cut off the ropes of the boat, and permitted it to fall off.
ததா³ ஸேநாக³ணோ ரஜ்ஜூந் சி²த்வா நாவம்’ ஜலே பதிதும் அத³தா³த்|
33 And until the day was about to be, Paul was calling on all to partake of nourishment, saying, “Fourteen days today, waiting, you continue fasting, having taken nothing,
ப்ரபா⁴தஸமயே பௌல: ஸர்வ்வாந் ஜநாந் போ⁴ஜநார்த²ம்’ ப்ரார்த்²ய வ்யாஹரத், அத்³ய சதுர்த³ஸ²தி³நாநி யாவத்³ யூயம் அபேக்ஷமாநா அநாஹாரா: காலம் அயாபயத கிமபி நாபு⁴ம்’க்³த⁴ம்’|
34 for this reason I call on you to take nourishment, for this is for your safety, for of not one of you will a hair fall from the head”;
அதோ விநயே(அ)ஹம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ பு⁴ஜ்யதாம்’ ததோ யுஷ்மாகம்’ மங்க³லம்’ ப⁴விஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ஸி²ரஸ: கேஸை²கோபி ந நம்’க்ஷ்யதி|
35 and having said these things, and having taken bread, he gave thanks to God before all, and having broken [it], he began to eat;
இதி வ்யாஹ்ரு’த்ய பௌலம்’ பூபம்’ க்³ரு’ஹீத்வேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ பா⁴ஷமாணஸ்தம்’ ப⁴ம்’க்த்வா போ⁴க்தும் ஆரப்³த⁴வாந்|
36 and all having become of good cheer, also took food themselves,
அநந்தரம்’ ஸர்வ்வே ச ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: கா²த்³யாநி பர்ப்யக்³ரு’ஹ்லந்|
37 (and we were—all the souls in the ship—two hundred, seventy-six),
அஸ்மாகம்’ போதே ஷட்ஸப்தத்யதி⁴கஸ²தத்³வயலோகா ஆஸந்|
38 and having eaten sufficient nourishment, they were lightening the ship, casting forth the wheat into the sea.
ஸர்வ்வேஷு லோகேஷு யதே²ஷ்டம்’ பு⁴க்தவத்ஸு போதஸ்த²ந் கோ³தூ⁴மாந் ஜலதௌ⁴ நிக்ஷிப்ய தை: போதஸ்ய பா⁴ரோ லகூ⁴க்ரு’த: |
39 And when the day came, they were not discerning the land, but were perceiving a certain bay having a beach, into which they took counsel, if possible, to thrust forward the ship,
தி³நே ஜாதே(அ)பி ஸ கோ தே³ஸ² இதி ததா³ ந பர்ய்யசீயத; கிந்து தத்ர ஸமதடம் ஏகம்’ கா²தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யதி³ ஸ²க்நுமஸ்தர்ஹி வயம்’ தஸ்யாப்⁴யந்தரம்’ போதம்’ க³மயாம இதி மதிம்’ க்ரு’த்வா தே லங்க³ராந் சி²த்த்வா ஜலதௌ⁴ த்யக்தவந்த: |
40 and having taken up the anchors, they were committing [it] to the sea, at the same time—having loosed the bands of the rudders, and having hoisted up the foresail to the wind—they were making for the shore,
ததா² கர்ணப³ந்த⁴நம்’ மோசயித்வா ப்ரதா⁴நம்’ வாதவஸநம் உத்தோல்ய தீரஸமீபம்’ க³தவந்த: |
41 and having fallen into a place of two seas, they ran the ship aground, and the prow, indeed, having stuck fast, remained immoveable, but the stern was broken by the violence of the waves.
கிந்து த்³வயோ: ஸமுத்³ரயோ: ஸங்க³மஸ்தா²நே ஸைகதோபரி போதே நிக்ஷிப்தே (அ)க்³ரபா⁴கே³ பா³தி⁴தே பஸ்²சாத்³பா⁴கே³ ப்ரப³லதரங்கோ³(அ)லக³த் தேந போதோ ப⁴க்³ந: |
42 And the soldiers’ counsel was that they should kill the prisoners, lest anyone having swam out should escape,
தஸ்மாத்³ ப³ந்த³யஸ்²சேத்³ பா³ஹுபி⁴ஸ்தரந்த: பலாயந்தே இத்யாஸ²ங்கயா ஸேநாக³ணஸ்தாந் ஹந்தும் அமந்த்ரயத்;
43 but the centurion, resolving to save Paul, hindered them from the counsel, and commanded those able to swim, having cast themselves out first—to get to the land,
கிந்து ஸ²தஸேநாபதி: பௌலம்’ ரக்ஷிதும்’ ப்ரயத்நம்’ க்ரு’த்வா தாந் தச்சேஷ்டாயா நிவர்த்ய இத்யாதி³ஷ்டவாந், யே பா³ஹுதரணம்’ ஜாநந்தி தே(அ)க்³ரே ப்ரோல்லம்ப்ய ஸமுத்³ரே பதித்வா பா³ஹுபி⁴ஸ்தீர்த்த்வா கூலம்’ யாந்து|
44 and the rest, some indeed on boards, and some on certain things of the ship; and thus it came to pass that all came safe to the land.
அபரம் அவஸி²ஷ்டா ஜநா: காஷ்ட²ம்’ போதீயம்’ த்³ரவ்யம்’ வா யேந யத் ப்ராப்யதே தத³வலம்ப்³ய யாந்து; இத்த²ம்’ ஸர்வ்வே பூ⁴மிம்’ ப்ராப்ய ப்ராணை ர்ஜீவிதா: |
