Acts 23
1 And Paul having earnestly beheld the Sanhedrin, said, “Men, brothers, I have lived to God in all good conscience to this day”;
สภาสโทฺลกานฺ ปฺรติ เปาโล'นนฺยทฺฤษฺฏฺยา ปศฺยนฺ อกถยตฺ, เห ภฺราตฺฤคณา อทฺย ยาวตฺ สรเลน สรฺวฺวานฺต: กรเณเนศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อาจรามิฯ
2 and the chief priest Ananias commanded those standing by him to strike him on the mouth,
อเนน หนานียนามา มหายาชกสฺตํ กโปเล จเปเฏนาหนฺตุํ สมีปสฺถโลกานฺ อาทิษฺฏวานฺฯ
3 then Paul said to him, “God is about to strike you, you whitewashed wall, and you sit judging me according to the Law, and violating law, order me to be struck!”
ตทา เปาลสฺตมวทตฺ, เห พหิษฺปริษฺกฺฤต, อีศฺวรสฺตฺวำ ปฺรหรฺตฺตุมฺ อุทฺยโตสฺติ, ยโต วฺยวสฺถานุสาเรณ วิจารยิตุมฺ อุปวิศฺย วฺยวสฺถำ ลงฺฆิตฺวา มำ ปฺรหรฺตฺตุมฺ อาชฺญาปยสิฯ
4 And those who stood by said, “Do you revile the chief priest of God?”
ตโต นิกฏสฺถา โลกา อกถยนฺ, ตฺวํ กิมฺ อีศฺวรสฺย มหายาชกํ นินฺทสิ?
5 And Paul said, “I did not know, brothers, that he is chief priest, for it has been written: You will not speak evil of the ruler of your people”;
ตต: เปาล: ปฺรติภาษิตวานฺ เห ภฺราตฺฤคณ มหายาชก เอษ อิติ น พุทฺธํ มยา ตทนฺยจฺจ สฺวโลกานามฺ อธิปตึ ปฺรติ ทุรฺวฺวากฺยํ มา กถย, เอตาทฺฤศี ลิปิรสฺติฯ
6 and Paul having known that one part are Sadducees, and the other Pharisees, cried out in the Sanhedrin, “Men, brothers, I am a Pharisee—son of a Pharisee—concerning [the] hope and resurrection of [the] dead I am judged.”
อนนฺตรํ เปาลเสฺตษามฺ อรฺทฺธํ สิทูกิโลกา อรฺทฺธํ ผิรูศิโลกา อิติ ทฺฤษฺฏฺวา โปฺรจฺไจ: สภาสฺถโลกานฺ อวทตฺ เห ภฺราตฺฤคณ อหํ ผิรูศิมตาวลมฺพี ผิรูศิน: สตฺนานศฺจ, มฺฤตโลกานามฺ อุตฺถาเน ปฺรตฺยาศากรณาทฺ อหมปวาทิโตสฺมิฯ
7 And he having spoken this, there came a dissension of the Pharisees and of the Sadducees, and the crowd was divided,
อิติ กถายำ กถิตายำ ผิรูศิสิทูกิโน: ปรสฺปรํ ภินฺนวากฺยตฺวาตฺ สภายา มเธฺย เทฺวา สํเฆา ชาเตาฯ
8 for Sadducees, indeed, say there is no resurrection, nor messenger, nor spirit, but Pharisees confess both.
ยต: สิทูกิโลกา อุตฺถานํ สฺวรฺคียทูตา อาตฺมานศฺจ สรฺเวฺวษามฺ เอเตษำ กมปิ น มนฺยนฺเต, กินฺตุ ผิรูศิน: สรฺวฺวมฺ องฺคีกุรฺวฺวนฺติฯ
9 And there came a great cry, and the scribes of the Pharisees’ part having arisen, were striving, saying, “We find no evil in this man; and if a spirit spoke to him, or a messenger, we may not fight against God”;
ตต: ปรสฺปรมฺ อติศยโกลาหเล สมุปสฺถิเต ผิรูศินำ ปกฺษียา: สภาสฺถา อธฺยาปกา: ปฺรติปกฺษา อุตฺติษฺฐนฺโต 'กถยนฺ, เอตสฺย มานวสฺย กมปิ โทษํ น ปศฺยาม: ; ยทิ กศฺจิทฺ อาตฺมา วา กศฺจิทฺ ทูต เอนํ ปฺรตฺยาทิศตฺ ตรฺหิ วยมฺ อีศฺวรสฺย ปฺราติกูเลฺยน น โยตฺสฺยาม: ฯ
10 and a great dissension having come, the chief captain having been afraid lest Paul may be pulled to pieces by them, commanded the army, having gone down, to seize him out of their midst, and to bring [him] into the stronghold.
ตสฺมาทฺ อตีว ภินฺนวากฺยเตฺว สติ เต เปาลํ ขณฺฑํ ขณฺฑํ กริษฺยนฺตีตฺยาศงฺกยา สหสฺรเสนาปติ: เสนาคณํ ตตฺสฺถานํ ยาตุํ สภาโต พลาตฺ เปาลํ ธฺฤตฺวา ทุรฺคํ เนตญฺจาชฺญาปยตฺฯ
11 And on the following night, the LORD having stood by him, said, “Take courage, Paul, for as you fully testified [to] the things concerning Me at Jerusalem, so you must also testify at Rome.”
ราโตฺร ปฺรภุสฺตสฺย สมีเป ติษฺฐนฺ กถิตวานฺ เห เปาล นิรฺภโย ภว ยถา ยิรูศาลมฺนคเร มยิ สากฺษฺยํ ทตฺตวานฺ ตถา โรมานคเรปิ ตฺวยา ทาตวฺยมฺฯ
12 And day having come, certain of the Jews having made a concourse, cursed themselves, saying neither to eat nor to drink until they may kill Paul;
ทิเน สมุปสฺถิเต สติ กิยนฺโต ยิหูทียโลกา เอกมนฺตฺรณา: สนฺต: เปาลํ น หตฺวา โภชนปาเน กริษฺยาม อิติ ศปเถน สฺวานฺ อพธฺนนฺฯ
13 and they were more than forty who made this conspiracy by oath,
จตฺวารึศชฺชเนโภฺย'ธิกา โลกา อิติ ปณมฺ อกุรฺวฺวนฺฯ
14 who having come near to the chief priests and to the elders said, “With a curse we accursed ourselves—to taste nothing until we have killed Paul;
เต มหายาชกานำ ปฺราจีนโลกานาญฺจ สมีปํ คตฺวา กถยนฺ, วยํ เปาลํ น หตฺวา กิมปิ น โภกฺษฺยามเห ทฺฤเฒนาเนน ศปเถน พทฺธฺวา อภวามฯ
15 now, therefore, you, signify to the chief captain, with the Sanhedrin, that tomorrow he may bring him down to you, as being about to know more exactly the things concerning him; and we, before his coming near, are ready to put him to death.”
อเตอว สามฺปฺรตํ สภาสโทฺลไก: สห วยํ ตสฺมินฺ กญฺจิทฺ วิเศษวิจารํ กริษฺยามสฺตทรฺถํ ภวานฺ โศฺว 'สฺมากํ สมีปํ ตมฺ อานยตฺวิติ สหสฺรเสนาปตเย นิเวทนํ กุรุต เตน ยุษฺมากํ สมีปํ อุปสฺถิเต: ปูรฺวฺวํ วยํ ตํ หนฺตุ สชฺชิษฺยามฯ
16 And the son of Paul’s sister having heard of the lying in wait, having gone and entered into the stronghold, told Paul,
ตทา เปาลสฺย ภาคิเนยเสฺตษามิติ มนฺตฺรณำ วิชฺญาย ทุรฺคํ คตฺวา ตำ วารฺตฺตำ เปาลมฺ อุกฺตวานฺฯ
17 and Paul having called near one of the centurions, said, “Lead this young man to the chief captain, for he has something to tell him.”
ตสฺมาตฺ เปาล เอกํ ศตเสนาปติมฺ อาหูย วากฺยมิทมฺ ภาษิตวานฺ สหสฺรเสนาปเต: สมีเป'สฺย ยุวมนุษฺยสฺย กิญฺจินฺนิเวทนมฺ อาเสฺต, ตสฺมาตฺ ตตฺสวิธมฺ เอนํ นยฯ
18 He indeed, then, having taken him, brought him to the chief captain and says, “The prisoner Paul, having called me near, asked [me] to bring to you this young man, having something to say to you.”
ตต: ส ตมาทาย สหสฺรเสนาปเต: สมีปมฺ อุปสฺถาย กถิตวานฺ, ภวต: สมีเป'สฺย กิมปิ นิเวทนมาเสฺต ตสฺมาตฺ พนฺทิ: เปาโล มามาหูย ภวต: สมีปมฺ เอนมฺ อาเนตุํ ปฺรารฺถิตวานฺฯ
19 And the chief captain having taken him by the hand, and having withdrawn by themselves, inquired, “What is that which you have to tell me?”
ตทา สหสฺรเสนาปติสฺตสฺย หสฺตํ ธฺฤตฺวา นิรฺชนสฺถานํ นีตฺวา ปฺฤษฺฐวานฺ ตว กึ นิเวทนํ? ตตฺ กถยฯ
20 And he said, “The Jews agreed to request you, that tomorrow you may bring down Paul to the Sanhedrin, as being about to inquire something more exactly concerning him;
ตต: โสกถยตฺ, ยิหูทียลากา: เปาเล กมปิ วิเศษวิจารํ ฉลํ กฺฤตฺวา ตํ สภำ เนตุํ ภวต: สมีเป นิเวทยิตุํ อมนฺตฺรยนฺฯ
21 you, therefore, may you not yield to them, for there more than forty men of them lie in wait for him, who cursed themselves—not to eat nor to drink until they kill him, and now they are ready, waiting for the promise from you.”
กินฺตุ มวตา ตนฺน สฺวีกรฺตฺตวฺยํ ยตเสฺตษำ มเธฺยวรฺตฺตินศฺจตฺวารึศชฺชเนโภฺย 'ธิกโลกา เอกมนฺตฺรณา ภูตฺวา เปาลํ น หตฺวา โภชนํ ปานญฺจ น กริษฺยาม อิติ ศปเถน พทฺธา: สนฺโต ฆาตกา อิว สชฺชิตา อิทานีํ เกวลํ ภวโต 'นุมติมฺ อเปกฺษนฺเตฯ
22 The chief captain, then, indeed, let the young man go, having charged [him], “Tell no one that you have shown these things to me”;
ยามิมำ กถำ ตฺวํ นิเวทิตวานฺ ตำ กไสฺมจิทปิ มา กถเยตฺยุกฺตฺวา สหสฺรเสนาปติสฺตํ ยุวานํ วิสฺฤษฺฏวานฺฯ
23 and having called a certain two of the centurions near, he said, “Make ready two hundred soldiers, that they may go on to Caesarea, and seventy horsemen, and two hundred spearmen, from the third hour of the night;
อนนฺตรํ สหสฺรเสนาปติ รฺเทฺวา ศตเสนาปตี อาหูเยทมฺ อาทิศตฺ, ยุวำ ราเตฺรา ปฺรหไรกาวศิษฺฏายำ สตฺยำ ไกสริยานครํ ยาตุํ ปทาติไสนฺยานำ เทฺว ศเต โฆฏกาโรหิไสนฺยานำ สปฺตตึ ศกฺติธาริไสนฺยานำ เทฺว ศเต จ ชนานฺ สชฺชิตานฺ กุรุตํฯ
24 also provide beasts, that, having set Paul on, they may bring him safe to Felix the governor”;
เปาลมฺ อาโรหยิตุํ ผีลิกฺษาธิปเต: สมีปํ นิรฺวฺวิฆฺนํ เนตุญฺจ วาหนานิ สมุปสฺถาปยตํฯ
25 he having written a letter after this description:
อปรํ ส ปตฺรํ ลิขิตฺวา ทตฺตวานฺ ตลฺลิขิตเมตตฺ,
26 “Claudius Lysias, to the most noble governor Felix, greetings:
มหามหิมศฺรียุกฺตผีลิกฺษาธิปตเย เกฺลาทิยลุษิยสฺย นมสฺการ: ฯ
27 This man having been taken by the Jews, and being about to be killed by them—having come with the army, I rescued him, having learned that he is a Roman;
ยิหูทียโลกา: ปูรฺวฺวมฺ เอนํ มานวํ ธฺฤตฺวา สฺวหไสฺต รฺหนฺตุมฺ อุทฺยตา เอตสฺมินฺนนฺตเร สไสโนฺยหํ ตโตฺรปสฺถาย เอษ ชโน โรมีย อิติ วิชฺญาย ตํ รกฺษิตวานฺฯ
28 and intending to know the cause for which they were accusing him, I brought him down to their Sanhedrin,
กินฺนิมิตฺตํ เต ตมปวทนฺเต ตชฺชฺญาตุํ เตษา สภำ ตมานายิตวานฺฯ
29 whom I found accused concerning questions of their law, and having no accusation worthy of death or bonds;
ตตเสฺตษำ วฺยวสฺถายา วิรุทฺธยา กยาจน กถยา โส'ปวาทิโต'ภวตฺ, กินฺตุ ส ศฺฤงฺขลพนฺธนาโรฺห วา ปฺราณนาศาโรฺห ภวตีทฺฤศ: โกปฺยปราโธ มยาสฺย น ทฺฤษฺฏ: ฯ
30 and a plot having been intimated to me against this man—about to be of the Jews—I sent to you at once, having also given command to the accusers to say the things against him before you; be strong.”
ตถาปิ มนุษฺยสฺยาสฺย วธารฺถํ ยิหูทียา ฆาตกาอิว สชฺชิตา เอตำ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ตตฺกฺษณาตฺ ตว สมีปเมนํ เปฺรษิตวานฺ อสฺยาปวาทกำศฺจ ตว สมีปํ คตฺวาปวทิตุมฺ อาชฺญาปยมฺฯ ภวต: กุศลํ ภูยาตฺฯ
31 Then, indeed, the soldiers according to that directed them, having taken up Paul, brought him through the night to Antipatris,
ไสนฺยคณ อาชฺญานุสาเรณ เปาลํ คฺฤหีตฺวา ตสฺยำ รชนฺยามฺ อานฺติปาตฺรินครมฺ อานยตฺฯ
32 and on the next day, having permitted the horsemen to go on with him, they returned to the stronghold;
ปเร'หนิ เตน สห ยาตุํ โฆฏการูฒไสนฺยคณํ สฺถาปยิตฺวา ปราวฺฤตฺย ทุรฺคํ คตวานฺฯ
33 those having entered into Caesarea, and delivered the letter to the governor, also presented Paul to him.
ตต: ปเร โฆฏกาโรหิไสนฺยคณ: ไกสริยานครมฺ อุปสฺถาย ตตฺปตฺรมฺ อธิปเต: กเร สมรฺปฺย ตสฺย สมีเป เปาลมฺ อุปสฺถาปิตวานฺฯ
34 And the governor having read [it], and inquired of what province he is, and understood that [he is] from Cilicia;
ตทาธิปติสฺตตฺปตฺรํ ปฐิตฺวา ปฺฤษฺฐวานฺ เอษ กิมฺปฺรเทศีโย ชน: ? ส กิลิกิยาปฺรเทศีย เอโก ชน อิติ ชฺญาตฺวา กถิตวานฺ,
35 “I will hear you,” he said, “when your accusers may also have come”; he also commanded him to be kept in the Praetorium of Herod.
ตวาปวาทกคณ อาคเต ตว กถำ โศฺรษฺยามิฯ เหโรทฺราชคฺฤเห ตํ สฺถาปยิตุมฺ อาทิษฺฏวานฺฯ
