Acts 15
1 And certain having come down from Judea, were teaching the brothers, “If you are not circumcised after the custom of Moses, you are not able to be saved”;
Андай Иудея андэ Антиохия авиле мануша, савэ сытярэнас лэ пхралэн: — Сар тумэ на авэна обшындэ пав запхэнимос Моисеёско, тумэ на фэрисарэнапэ.
2 there having been, therefore, not a little dissension and debate to Paul and Barnabas with them, they arranged for Paul and Barnabas, and certain others of them, to go up to the apostles and elders to Jerusalem about this question;
Черэз када онэ бут молоря ханаспэ лэ Павлоса и Варнаваса. Тунчи пхрала прилинэ, со лэ Павлости, Варнавасти тай аврэнди трэбуй тэ жан андо Иерусалимо, кай тэ дэн дума пала када лэ апостолонэнца и пхурэдэрэнца.
3 they indeed, then, having been sent forward by the assembly, were passing through Phoenicia and Samaria, declaring the conversion of the nations, and they were causing great joy to all the brothers.
Кола, кас бишалдя кхандири, прожанас Финикия тай Самария и роспхэнэнас котэ, сар патяйле авэр народоря. Кадай дума анэлас бари лош всаворэнди пхралэнди.
4 And having come to Jerusalem, they were received by the assembly, and the apostles, and the elders; they also declared as many things as God did with them;
Кала онэ авиле андо Иерусалимо, лэн прилинэ кхандири, апостолоря и пхурэдэра. Онэ роспхэндэ, со о Дэл тердя черэз лэндэ.
5 and there rose up certain of those of the sect of the Pharisees who believed, saying, “It is required to circumcise them, to command them also to keep the Law of Moses.”
Нэ патикунэ андай фарисеёско стидимос пхэнэнас, со найиудеён трэбуй тэ обшынэн и тэ припхэнэн лэнди, кай онэ тэ жувэн пав Законо Моисеёско.
6 And there were gathered together the apostles and the elders, to see about this matter,
Апостолоря тай пхурэдэра стидэпэ, соб тэ роздикхэн кадва рындо.
7 and there having been much disputing, Peter having risen up said to them, “Men, brothers, you know that from former days God made choice among us, through my mouth, for the nations to hear the word of the good news, and to believe;
Онэ бут вряма дэнас дума пала када, ай тунчи Пэтро вщиля и пхэндя: — Пхралалэ, сар тумэ жанэн, прожыля бут вряма колэ десэстар, кала о Дэл вытидя ман тэ роспхэнав Радосаво Лав найиудеёнди, соб и онэ тэ патян.
8 and the heart-knowing God bore them testimony, having given to them the Holy Spirit, even as also to us,
О Дэл жанэл водя манушэндирэ, и Вов дя допхэнимос колэсти, со прилэл найиудеён, кала дя лэнди даро Свэнтонэ Духос кадя ж, сар и амэнди.
9 and also put no difference between us and them, having purified their hearts by faith;
Вов жужардя лэндирэ водя черэз патявимос, ай икхатар англав Лэстэ амэ кацавэ ж, сар и онэ.
10 now, therefore, why do you tempt God, to put a yoke on the neck of the disciples, which neither our fathers nor we were able to bear?
Тунчи пэр со тумэ холярэн лэ Дэвлэс колэса, со тховэн пэ сытярнэндирэ кора гамо, саво на сас зор тэ андярэн най амарэ дадэнди, най амэнди?
11 But through the grace of the Lord Jesus Christ, we believe to be saved, even as also they.”
Нэ амэ патяс, со амэн фэрисарэл мищимос лэ Раеско Исусоско кадя ж, сар и лэн.
12 And all the multitude kept silence and were listening to Barnabas and Paul expounding as many signs and wonders as God did among the nations through them;
Тунчи всаворэ ашыле мулком тай ашундэ, со роспхэнэнас Варнава и Павло палай шпэры и диворя, савэ о Дэл тердя черэз лэндэ машкар найиудеёря.
13 and after they were silent, James answered, saying, “Men, brothers, listen to me:
Кала онэ пэрэашыле тэ дэн дума, Иаково пхэндя: — Пхралалэ, выашунэнтэ ман.
14 Simeon expounded how at first God looked on [us] to take a people out of [the] nations for His Name,
Симоно роспхэндя амэнди пала кода, сар о Дэл англуно моло камля тэ стидэл важ Пэско алав народо андай найиудеёндирэн.
15 and to this the words of the Prophets agree, as it has been written:
Када подритярэн пророкондирэ лава, савэ пхэнэн:
16 After these things I will return, And I will rebuild the dwelling place of David that has fallen down, And I will rebuild its ruins, And will set it upright—
«Тунчи Мэ рисавава тай инке екх моло тховава катуна Давидостири, сави пэля. Мэ терава упалэ кода, со роспхагло, и ваздава ла,
17 That the remnant of men may seek after the LORD, And all the nations on whom My Name has been called, Says the LORD, who is doing all these things.
кай авэр мануша тай всаворэ народоря, савэ сас акхардэ Мэрнэ алавэса, ашыле тэ родэн лэ Раес. Кадя пхэнэл Рай, Саво терэл када.
Када жангло дэлмутня вряматар». (aiōn g165)
19 For this reason I judge: not to trouble those who turn back to God from the nations,
Колэсти мэ бинав, со амэнди на трэбуй тэ тховас нисаво пхаримос важ найиудеёря, савэ обрисавэн кав Дэл.
20 but to write to them to abstain from the defilements of the idols, and the whoredom, and the strangled thing, and the blood;
Нэ тэ пистросарас лэнди лил, кай тэ на магрисавэн идолонэнца, тэ ритярэнпэ майдур лубимастар, тэ на хан мас скотостар, саво сас тасадо, и тэ на пэн о рат.
21 for Moses has those preaching him from former generations in every city—being read every Sabbath in the synagogues.”
Колэсти со Законо Моисеёско дэлмутня вряматар бинэлпэ кажно субота андэ синагоги андо кажно форо.
22 Then it seemed good to the apostles and the elders, with the whole assembly, to send to Antioch with Paul and Barnabas chosen men out of themselves—Judas surnamed Barsabas, and Silas, leading men among the brothers—
Тунчи апостолоря и пхурэдэра екхэтанэ всаворя кхандиряса линэ тэ вытидэн машкар пэстэ коискачи манушэн и тэ бишалэн лэн лэ Павлоса и Варнаваса андэ Антиохия. Онэ вытидэ Иудас, савэс инке акхарэнас Вар-Сава, и Силас. Кала мурша сас пхурэдэра машкар пхрала.
23 having written through their hand thus: “The apostles, and the elders, and the brothers, to those in Antioch, and Syria, and Cilicia, brothers, who [are] of the nations, greeting;
Онэ пистросардэ кацаво лил: «Пхрала апостолоря тай пхурэдэра — пхралэнди андай найиудеёря, савэ жувэн андэ Антиохия, Сирия тай Киликия. Тэ авэн бахталэ!
24 seeing we have heard that some having gone forth from us troubled you with words, subverting your souls, saying to be circumcised and to keep the Law, to whom we gave no charge,
Амэ ашундэ, со коисавэ мануша, савэ авиле амэндар, пхэндэ тумэнди кацавэ лава, андай савэ тумэнди ашыля наймишто по води. Нэ амэ на бишаласас лэн.
25 it seemed good to us, having come together with one accord, to send to you chosen men, with our beloved Barnabas and Paul—
Колэсти амэ всаворэ екхэтанэ закамле тэ вытидас машкар амэндэ скачи манушэн тай тэ бишалас лэн тумэндэ екхэтанэ амарэ пативалэ пхралэнца Павлоса и Варнаваса,
26 men who have given up their lives for the Name of our Lord Jesus Christ—
савэ отдэн пэско жувимос пала алав амарэ Раеско Исусоско Христоско.
27 we have sent, therefore, Judas and Silas, and they are telling the same things by word.
Амэ бишалас тумэндэ кадя ж лэ Иудас и Силас, соб онэ алавэнца тэ допхэнэн кода, со амэ пистросардэ.
28 For it seemed good to the Holy Spirit, and to us, to lay no more burden on you, except these necessary things:
Свэнто Духо и амэ на камас тэ тховас пэр тумэндэ нисаво пхаримос, сар качи акэ со:
29 to abstain from things offered to idols, and blood, and a strangled thing, and whoredom; keeping yourselves from which, you will do well; be strong!”
тэ на хан хамос, саво анэнаспэ андэ жэртва идолонэнди, и мас скотостар, саво сас тасадо, тэ на пэн о рат и на терэн лубимос. Сар авэна кадя тэ терэн, тумэнди мишто авэла. Тэ авэн састэ!»
30 They then, indeed, having been let go, went to Antioch, and having brought the multitude together, delivered the letter,
Бишалдэ пхрала жыле тай авиле андэ Антиохия, стидэ котэ и кхандири тай пэрэдинэ о лил
31 and having read [it] they rejoiced for the consolation;
Кала мануша пробиндэ о лил, лошавэнас лавэнди, савэ подритярдэ лэн.
32 Judas also and Silas, also being prophets themselves, through much discourse exhorted the brothers, and confirmed,
О Иуда тай Сила, савэ сас пророкоря, пэстирэ лавэнца подритярдэ и састярдэ о патявимос лэ пхралэнго.
33 and having passed some time, they were let go with peace from the brothers to the apostles;
Онэ сас котэ сави-то вряма, и пхрала отмукле лэн мироса палпалэ кав апостолоря.
34 [[and it seemed good to Silas to remain there still.]]
35 And Paul and Barnabas continued in Antioch, teaching and proclaiming good news—with many others also—the word of the LORD;
Павло лэ Варнаваса ашылепэ андо Антиохия, кай онэ бутэ аврэнца пхралэнца сытярэнас и роспхэнэнас лав Раеско.
36 and after certain days, Paul said to Barnabas, “Having turned back again, we may look after our brothers, in every city in which we have preached the word of the LORD—how they are.”
Прожыля сави-то вряма и Павло пхэндя лэ Варнавасти: — Авэн жаса кай и пхрала пай всаворэ фороря, кай амэ роспхэнасас лав Раеско, и дикхаса, сар лэндэ жан рындоря.
37 And Barnabas resolved to take with [them] John called Mark,
Варнава камэлас тэ лэл пэса Иоанос, савэс акхарэнас Марко,
38 and Paul was not thinking it good to take him with them who withdrew from them from Pamphylia, and did not go with them to the work;
нэ Павло на закамля тэ лэл пэса колэс, ко ашадя лэн андэ Памфилия тай на терэлас лэнца бути.
39 there came, therefore, a sharp contention, so that they were parted from one another, and Barnabas having taken Mark, sailed to Cyprus,
Павло и Варнава похалепэ машкар пэстэ и кажно жыля андэ пэстири риг. Варнава ля лэ Маркос и плывисардя андо Кипро.
40 and Paul having chosen Silas, went forth, having been given up to the grace of God by the brothers;
Ай Павло вытидя пэсти Силас. Пхрала отдинэ лэс по мищимос Раеско, и вов жыля андо дром.
41 and he went through Syria and Cilicia, confirming the assemblies.
Вов прожалас черэз Сирия тай Киликия и подритярэлас лавэса и кхандиря.
