< 2 Corinthians 5 >

1 For we have known that if the tent of our earthly house may be thrown down, we have a building from God, a house not made with hands—perpetual—in the heavens, (aiōnios g166)
அபரம் அஸ்மாகம் ஏதஸ்மிந் பார்தி²வே தூ³ஷ்யரூபே வேஸ்²மநி ஜீர்ணே ஸதீஸ்²வரேண நிர்ம்மிதம் அகரக்ரு’தம் அஸ்மாகம் அநந்தகாலஸ்தா²யி வேஸ்²மைகம்’ ஸ்வர்கே³ வித்³யத இதி வயம்’ ஜாநீம​: | (aiōnios g166)
2 for also in this we groan, earnestly desiring to clothe ourselves with our dwelling that is from Heaven,
யதோ ஹேதோரேதஸ்மிந் வேஸ்²மநி திஷ்ட²ந்தோ வயம்’ தம்’ ஸ்வர்கீ³யம்’ வாஸம்’ பரிதா⁴தும் ஆகாங்க்ஷ்யமாணா நி​: ஸ்²வஸாம​: |
3 if so be that, having clothed ourselves, we will not be found naked,
ததா²பீதா³நீமபி வயம்’ தேந ந நக்³நா​: கிந்து பரிஹிதவஸநா மந்யாமஹே|
4 for we also who are in the tent groan, being burdened, seeing we do not wish to unclothe ourselves, but to clothe ourselves, that the mortal may be swallowed up of life.
ஏதஸ்மிந் தூ³ஷ்யே திஷ்ட²நதோ வயம்’ க்லிஸ்²யமாநா நி​: ஸ்²வஸாம​: , யதோ வயம்’ வாஸம்’ த்யக்தும் இச்சா²மஸ்தந்நஹி கிந்து தம்’ த்³விதீயம்’ வாஸம்’ பரிதா⁴தும் இச்சா²ம​: , யதஸ்ததா² க்ரு’தே ஜீவநேந மர்த்யம்’ க்³ரஸிஷ்யதே|
5 And He who worked us to this very thing [is] God, who also gave to us the deposit of the Spirit;
ஏதத³ர்த²ம்’ வயம்’ யேந ஸ்ரு’ஷ்டா​: ஸ ஈஸ்²வர ஏவ ஸ சாஸ்மப்⁴யம்’ ஸத்யங்காரஸ்ய பணஸ்வரூபம் ஆத்மாநம்’ த³த்தவாந்|
6 having courage, then, at all times, and knowing that being at home in the body, we are away from home from the LORD—
அதஏவ வயம்’ ஸர்வ்வதோ³த்ஸுகா ப⁴வாம​: கிஞ்ச ஸ²ரீரே யாவத்³ அஸ்மாபி⁴ ர்ந்யுஷ்யதே தாவத் ப்ரபு⁴தோ தூ³ரே ப்ரோஷ்யத இதி ஜாநீம​: ,
7 for we walk through faith, not through sight—
யதோ வயம்’ த்³ரு’ஷ்டிமார்கே³ ந சராம​: கிந்து விஸ்²வாஸமார்கே³|
8 we have courage, and are well pleased, rather, to be away from the home of the body, and to be at home with the LORD.
அபரஞ்ச ஸ²ரீராத்³ தூ³ரே ப்ரவஸ்தும்’ ப்ரபோ⁴​: ஸந்நிதௌ⁴ நிவஸ்துஞ்சாகாங்க்ஷ்யமாணா உத்ஸுகா ப⁴வாம​: |
9 We are also ambitious for this reason, whether at home or away from home, to be well pleasing to Him,
தஸ்மாதே³வ காரணாத்³ வயம்’ தஸ்ய ஸந்நிதௌ⁴ நிவஸந்தஸ்தஸ்மாத்³ தூ³ரே ப்ரவஸந்தோ வா தஸ்மை ரோசிதும்’ யதாமஹே|
10 for it is necessary for all of us to have appeared before the judgment seat of the Christ, that each one may receive the things [done] through the body, in reference to the things that he did, whether good or evil;
யஸ்மாத் ஸ²ரீராவஸ்தா²யாம் ஏகைகேந க்ரு’தாநாம்’ கர்ம்மணாம்’ ஸு²பா⁴ஸு²ப⁴ப²லப்ராப்தயே ஸர்வ்வைஸ்மாபி⁴​: க்²ரீஷ்டஸ்ய விசாராஸநஸம்முக² உபஸ்தா²தவ்யம்’|
11 having known, therefore, the fear of the LORD, we persuade men, and we are revealed to God, and I also hope to have been revealed in your consciences;
அதஏவ ப்ரபோ⁴ ர்ப⁴யாநகத்வம்’ விஜ்ஞாய வயம்’ மநுஜாந் அநுநயாம​: கிஞ்சேஸ்²வரஸ்ய கோ³சரே ஸப்ரகாஸா² ப⁴வாம​: , யுஷ்மாகம்’ ஸம்’வேத³கோ³சரே(அ)பி ஸப்ரகாஸா² ப⁴வாம இத்யாஸ²ம்’ஸாமஹே|
12 for we do not again recommend ourselves to you, but we are giving occasion to you of glorifying in our behalf, that you may have [something] in reference to those glorifying in face and not in heart;
அநேந வயம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ புந​: ஸ்வாந் ப்ரஸ²ம்’ஸாம இதி நஹி கிந்து யே மநோ விநா முகை²​: ஸ்²லாக⁴ந்தே தேப்⁴ய​: ப்ரத்யுத்தரதா³நாய யூயம்’ யதா²ஸ்மாபி⁴​: ஸ்²லாகி⁴தும்’ ஸ²க்நுத² தாத்³ரு’ஸ²ம் உபாயம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ விதராம​: |
13 for whether we were beside ourselves, [it was] to God; whether we be of sound mind, [it is] to you,
யதி³ வயம்’ ஹதஜ்ஞாநா ப⁴வாமஸ்தர்ஹி தத்³ ஈஸ்²வரார்த²கம்’ யதி³ ச ஸஜ்ஞாநா ப⁴வாமஸ்தர்ஹி தத்³ யுஷ்மத³ர்த²கம்’|
14 for the love of the Christ constrains us, having judged thus: that if one died for all, then the whole died,
வயம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய ப்ரேம்நா ஸமாக்ரு’ஷ்யாமஹே யத​: ஸர்வ்வேஷாம்’ விநிமயேந யத்³யேகோ ஜநோ(அ)ம்ரியத தர்ஹி தே ஸர்வ்வே ம்ரு’தா இத்யாஸ்மாபி⁴ ர்பு³த்⁴யதே|
15 and He died for all, that those living may no longer live to themselves, but to Him who died for them, and was raised again.
அபரஞ்ச யே ஜீவந்தி தே யத் ஸ்வார்த²ம்’ ந ஜீவந்தி கிந்து தேஷாம்’ க்ரு’தே யோ ஜநோ ம்ரு’த​: புநருத்தா²பிதஸ்²ச தமுத்³தி³ஸ்²ய யத் ஜீவந்தி தத³ர்த²மேவ ஸ ஸர்வ்வேஷாம்’ க்ரு’தே ம்ரு’தவாந்|
16 So that we, from now on, have known no one according to the flesh, and even if we have known Christ according to the flesh, yet now we know Him [thus] no longer;
அதோ ஹேதோரித​: பரம்’ கோ(அ)ப்யஸ்மாபி⁴ ர்ஜாதிதோ ந ப்ரதிஜ்ஞாதவ்ய​: | யத்³யபி பூர்வ்வம்’ க்²ரீஷ்டோ ஜாதிதோ(அ)ஸ்மாபி⁴​: ப்ரதிஜ்ஞாதஸ்ததா²பீதா³நீம்’ ஜாதித​: புந ர்ந ப்ரதிஜ்ஞாயதே|
17 so that if anyone [is] in Christ—[he is] a new creature; the old things passed away, behold, all things have become new.
கேநசித் க்²ரீஷ்ட ஆஸ்²ரிதே நூதநா ஸ்ரு’ஷ்டி ர்ப⁴வதி புராதநாநி லுப்யந்தே பஸ்²ய நிகி²லாநி நவீநாநி ப⁴வந்தி|
18 And all things [are] of God, who reconciled us to Himself through Jesus Christ, and gave to us the ministry of the reconciliation,
ஸர்வ்வஞ்சைதத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய கர்ம்ம யதோ யீஸு²க்²ரீஷ்டேந ஸ ஏவாஸ்மாந் ஸ்வேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸம்’ஹிதவாந் ஸந்தா⁴நஸம்ப³ந்தீ⁴யாம்’ பரிசர்ய்யாம் அஸ்மாஸு ஸமர்பிதவாம்’ஸ்²ச|
19 how that God was in Christ—reconciling the world to Himself, not reckoning to them their trespasses; and having put in us the word of the reconciliation,
யத​: ஈஸ்²வர​: க்²ரீஷ்டம் அதி⁴ஷ்டா²ய ஜக³தோ ஜநாநாம் ஆகா³ம்’ஸி தேஷாம் ரு’ணமிவ ந க³ணயந் ஸ்வேந ஸார்த்³த⁴ம்’ தாந் ஸம்’ஹிதவாந் ஸந்தி⁴வார்த்தாம் அஸ்மாஸு ஸமர்பிதவாம்’ஸ்²ச|
20 in behalf of Christ, then, we are ambassadors, as if God were calling through us, we implore, in behalf of Christ, “Be reconciled to God”;
அதோ வயம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய விநிமயேந தௌ³த்யம்’ கர்ம்ம ஸம்பாத³யாமஹே, ஈஸ்²வரஸ்²சாஸ்மாபி⁴ ர்யுஷ்மாந் யாயாச்யதே தத​: க்²ரீஷ்டஸ்ய விநிமயேந வயம்’ யுஷ்மாந் ப்ரார்த²யாமஹே யூயமீஸ்²வரேண ஸந்த⁴த்த|
21 He made Him having not known sin [to be] sin in our behalf, that we may become the righteousness of God in Him.
யதோ வயம்’ தேந யத்³ ஈஸ்²வரீயபுண்யம்’ ப⁴வாமஸ்தத³ர்த²ம்’ பாபேந ஸஹ யஸ்ய ஜ்ஞாதேயம்’ நாஸீத் ஸ ஏவ தேநாஸ்மாகம்’ விநிமயேந பாப​: க்ரு’த​: |

< 2 Corinthians 5 >