2 Corinthians 3
1 Do we begin again to recommend ourselves, except we need, as some, letters of recommendation to you, or from you?
১ৱযং কিম্ আত্মপ্ৰশংসনং পুনৰাৰভামহে? যুষ্মান্ প্ৰতি যুষ্মত্তো ৱা পৰেষাং কেষাঞ্চিদ্ ইৱাস্মাকমপি কিং প্ৰশংসাপত্ৰেষু প্ৰযোজনম্ আস্তে?
2 You are our letter, having been written in our hearts, known and read by all men,
২যূযমেৱাস্মাকং প্ৰশংসাপত্ৰং তচ্চাস্মাকম্ অন্তঃকৰণেষু লিখিতং সৰ্ৱ্ৱমানৱৈশ্চ জ্ঞেযং পঠনীযঞ্চ|
3 revealed that you are a letter of Christ ministered by us, not written with ink, but with the Spirit of the living God, not in the tablets of stone, but in fleshy tablets of the heart,
৩যতো ঽস্মাভিঃ সেৱিতং খ্ৰীষ্টস্য পত্ৰং যূযপেৱ, তচ্চ ন মস্যা কিন্ত্ৱমৰস্যেশ্ৱৰস্যাত্মনা লিখিতং পাষাণপত্ৰেষু তন্নহি কিন্তু ক্ৰৱ্যমযেষু হৃৎপত্ৰেষু লিখিতমিতি সুস্পষ্টং|
4 and such trust we have through the Christ toward God,
৪খ্ৰীষ্টেনেশ্ৱৰং প্ৰত্যস্মাকম্ ঈদৃশো দৃঢৱিশ্ৱাসো ৱিদ্যতে;
5 not that we are sufficient of ourselves to think anything, as of ourselves, but our sufficiency [is] of God,
৫ৱযং নিজগুণেন কিমপি কল্পযিতুং সমৰ্থা ইতি নহি কিন্ত্ৱীশ্ৱৰাদস্মাকং সামৰ্থ্যং জাযতে|
6 who also made us sufficient [to be] servants of the New Covenant, not of letter, but of the Spirit; for the letter kills, and the Spirit makes alive.
৬তেন ৱযং নূতননিযমস্যাৰ্থতো ঽক্ষৰসংস্থানস্য তন্নহি কিন্ত্ৱাত্মন এৱ সেৱনসামৰ্থ্যং প্ৰাপ্তাঃ| অক্ষৰসংস্থানং মৃত্যুজনকং কিন্ত্ৱাত্মা জীৱনদাযকঃ|
7 And if the ministry of death, in letters, engraved in stones, came in glory, so that the sons of Israel were not able to look steadfastly into the face of Moses, because of the glory of his face—which was being made useless,
৭অক্ষৰৈ ৰ্ৱিলিখিতপাষাণৰূপিণী যা মৃত্যোঃ সেৱা সা যদীদৃক্ তেজস্ৱিনী জাতা যত্তস্যাচিৰস্থাযিনস্তেজসঃ কাৰণাৎ মূসসো মুখম্ ইস্ৰাযেলীযলোকৈঃ সংদ্ৰষ্টুং নাশক্যত,
8 how will the ministry of the Spirit not be more in glory?
৮তৰ্হ্যাত্মনঃ সেৱা কিং ততোঽপি বহুতেজস্ৱিনী ন ভৱেৎ?
9 For if the ministry of the condemnation [is] glory, much more does the ministry of righteousness abound in glory;
৯দণ্ডজনিকা সেৱা যদি তেজোযুক্তা ভৱেৎ তৰ্হি পুণ্যজনিকা সেৱা ততোঽধিকং বহুতেজোযুক্তা ভৱিষ্যতি|
10 for also even that which has been glorious, has not been glorious—in this respect, because of the superior glory;
১০উভযোস্তুলনাযাং কৃতাযাম্ একস্যাস্তেজো দ্ৱিতীযাযাঃ প্ৰখৰতৰেণ তেজসা হীনতেজো ভৱতি|
11 for if that which is being made useless [is] through glory, much more that which is remaining [is] in glory.
১১যস্মাদ্ যৎ লোপনীযং তদ্ যদি তেজোযুক্তং ভৱেৎ তৰ্হি যৎ চিৰস্থাযি তদ্ বহুতৰতেজোযুক্তমেৱ ভৱিষ্যতি|
12 Having, then, such hope, we use much freedom of speech,
১২ঈদৃশীং প্ৰত্যাশাং লব্ধ্ৱা ৱযং মহতীং প্ৰগল্ভতাং প্ৰকাশযামঃ|
13 and [are] not as Moses, who was putting a veil on his own face, for the sons of Israel not to look steadfastly into the end of that which is being made useless,
১৩ইস্ৰাযেলীযলোকা যৎ তস্য লোপনীযস্য তেজসঃ শেষং ন ৱিলোকযেযুস্তদৰ্থং মূসা যাদৃগ্ আৱৰণেন স্ৱমুখম্ আচ্ছাদযৎ ৱযং তাদৃক্ ন কুৰ্ম্মঃ|
14 but their minds were hardened, for to this day the same veil at the reading of the Old Covenant remains unwithdrawn—which in Christ is being made useless—
১৪তেষাং মনাংসি কঠিনীভূতানি যতস্তেষাং পঠনসমযে স পুৰাতনো নিযমস্তেনাৱৰণেনাদ্যাপি প্ৰচ্ছন্নস্তিষ্ঠতি|
15 but until today, when Moses is read, a veil lies on their heart,
১৫তচ্চ ন দূৰীভৱতি যতঃ খ্ৰীষ্টেনৈৱ তৎ লুপ্যতে| মূসসঃ শাস্ত্ৰস্য পাঠসমযেঽদ্যাপি তেষাং মনাংসি তেনাৱৰণেন প্ৰচ্ছাদ্যন্তে|
16 and whenever they may turn to the LORD, the veil is taken away.
১৬কিন্তু প্ৰভুং প্ৰতি মনসি পৰাৱৃত্তে তদ্ আৱৰণং দূৰীকাৰিষ্যতে|
17 And the LORD is the Spirit; and where the Spirit of the LORD [is], there [is] liberty;
১৭যঃ প্ৰভুঃ স এৱ স আত্মা যত্ৰ চ প্ৰভোৰাত্মা তত্ৰৈৱ মুক্তিঃ|
18 and we all, with unveiled face, beholding the glory of the LORD in a mirror, are being transformed into the same image, from glory to glory, even as by the Spirit of the LORD.
১৮ৱযঞ্চ সৰ্ৱ্ৱেঽনাচ্ছাদিতেনাস্যেন প্ৰভোস্তেজসঃ প্ৰতিবিম্বং গৃহ্লন্ত আত্মস্ৱৰূপেণ প্ৰভুনা ৰূপান্তৰীকৃতা ৱৰ্দ্ধমানতেজোযুক্তাং তামেৱ প্ৰতিমূৰ্ত্তিং প্ৰাপ্নুমঃ|
